"ทบทวนชีวิตตัวเอง"

       ทบทวนชีวิตตัวเอง  ระยะเวลา 23 กว่าปีมานี้ หนูยอมรับว่าตัวเองก็เคยทำให้พ่อแม่ผิดหวังมาก่อน ด้วยความที่ตัวเองเคยเป็นลูกคนกลางที่คอยระแวง คิดมาก ตลอดเวลาว่า พ่อแม่ไม่ได้สนใจเราเท่าพี่กับน้องเรา  เลยคอยจ้องจะหาเรื่องเหมือนเรียกร้องความสนใจอยู่บ่อย ๆ   เคยมีครั้งหนึ่งและอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ทะเลาะกับแม่อย่างแรง   แล้วก็เอาเรื่องพี่ชายมาอ้างว่าเราทำอะไรก็ไม่ถูกใจแม่ (ช่วงนั้นก็เป็นช่วงที่ไม่มีงานทำด้วย) เลยเถียงกับแม่แรง ๆว่า "หนูไม่เหมือนพี่ที่มีเงินให้แม่ใช้ทุกเดือน ๆ" นั่นเป็นช่วงเวลาที่หนูคิดว่าคงเป็นเหตุผลที่ดีสำหรับอารมณ์ของเราตอนนั้นแล้ว เพราะพี่ชายเป็นคนเก่งและดีทุก ๆ อย่างตั้งแต่ตอนเด็ก ๆมาแล้ว และหนูก็ขับรถออกจากบ้านไป กลับมาอีกทีก็มืด พร้อมกับทรงผมใหม่ที่ทำให้แม่ตกใจมาก(จากผมยาวๆกลายเป็นผมสั้นเหมือนทุกวันนี้)ตอนนั้นแม่ก็เป็นฝ่ายมากอดหนูและบอกว่า"แม่รักหนู" น้ำตาหนูไหลไม่หยุดแม่ก็ร้องด้วย

          ต่อมาไม่นานเหตุการณ์ที่ไม่เคยคาดคิดก็เกิดขึ้น "พี่ชายหนูเสีย" เราทุกคนในบ้านเสียใจมากที่สุดในชีวิต พี่ชายหนูเป็นครูที่อ.สารภี เหตุการณ์นั้นทำให้ครอบครัวหนูแทบช็อค  เสียใจที่สุดในชีวิต และในขณะที่เรื่องพี่ชายจบไป ต่อไปนี้หนูจะเป็นลูกคนโตแล้ว เกิดความกลัวว่าครอบครัวหนูจะเกิดอะไรแย่ๆอีกมั้ยเพราะทุกคนก็ช้ำกับเหตุการณ์นั้นมามากแล้ว ทำให้หนูคิดขึ้นได้ว่าตอนนี้หนูไม่มีใครให้คอยอ้างถึงตอนที่ทะเลาะกับแม่แล้ว หนูสัญญากับตัวเองว่าจากนี้ต่อไปจะไม่ทำอย่างนั้นกับแม่อีก จะไม่เอาเรื่องไม่สบายใจมาทำให้ทุกคนในบ้านสะเทือนใจอีก แม่กับพ่อต้องได้รับการดูแลจากหนู หนูต้องดูแลท่านทั้งสองคนแทบทุกเรื่อง ท่านก็แก่ลงทุกวันๆ นี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้หนูอยากเป็นครูเหมือนที่พี่ชายหนูเป็น..แล้วทำให้พ่อแม่ภูมิใจว่าเราก็ทำได้เหมือนที่พี่เคยทำให้พ่อกับแม่ได้พึ่งพิงตลอดไป

[ดอกบัวขาว]

แวะมาให้กำลัง ขอให้สู้ต่อไป

และได้ในสิ่งที่ตั้งใจนะคะ

[lucky]

ขอบใจมากนะค๊ะ..

จะสู้ให้สำเร็จเลย

ว่าแต่คุ้น ๆนะเนี่ย..(+_+)

[นาย กันหา กัน แก่นวงษ์]

อดทนนะครับ

[lucky]

ขอบคุณมาก ๆค่ะคุณ กันหา แก่นวงษ์