ความเป้นครูเริ่มจากความคิด
ถึงท่านผู้อ่านที่เคารพรัก ไม่ทราบว่าทุกท่านยังจดจำบรรยากาศของการประกาศผลสอบบรรจุได้หรือไม่ โอ๊ย นานนับสิบปีแล้ว รู้แต่ว่าตื่นเต้นพร้อมดีใจจนหัวใจอยากออกมากระโดดโลดเต้น ในตอนนั้นที่ผมจำได้ ทุกท่านก็คงไม่แตกต่างไปจากความรู้สึกนี้มากนัก แต่ท่านที่เคารพรักครับ เมื่อได้มาทำหน้าที่ที่ตนหมายปองนี้แล้ว ท่านคิดได้หรือได้คิดหรือยังครับว่า ความเป็นครู เราอยู่ตรงส่วนใด ใช่คำบน ปนน้อยใจที่เรานำมาปรับทุกข์ หลังชั่วโมงสอนอันยาวนานในแต่ละวัน ใช่คำกล่าวขาน สวัสดีครับ คะ ทุกครั้งที่เดินผ่านลูกศิษย์ ใช่การศึกษาต่อในระดับสูงขึ้น เพื่อความก้าวหน้า ใช่หน้าที่การงานที่มั่นคง ใช่รถคันงาม บ้านหลังโต พร้อมหนี้สิน หรือไม่ อ่านมาถึงตรงนี้ ความเป็นครูของเราอยู่ที่ใด บอกให้ทราบด้วยครับ
ความเห็น (5)
พอรู้ว่าจะได้เป็นครูครั้งแรกร้องไห้ไม่อยากเป็นเลยคะ...แต่ตอนนี้ชักถอนตัวไม่ขึ้นแล้วคะ
น้าน ความเป็นครูได้ฝังรากลึกถึงก้นบึ้งของหัวใจแล้วครับ ยินดีด้วยครับ
ขอบคุณ อ.ผาสุก อ.ศุภรินทร์ แล้วผมจะตามไปอ่านบทความอาจารย์ทั้งสองท่านนะครับ
ความรู้สึกนั้นอาจจะไม่ได้สัมผัสเหมือนกับอาจารย์หลายๆท่าน แต่บอกได้คำเดียวว่าความเป็นครูคือการอุทิศตนในทุกๆด้านค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำขยายความของความเป็นครูจริงๆนะคะ ......ไทบ้านเดียวกัน