ที่ใดมีปัญหาที่นั่นมีการเรียนรู้

การเรียนรู้หาใช่เริ่มขึ้นเมื่อเราได้เข้าไปเป็นนักเรียนหรือนักศึกษาในสถาบันการศึกษาใดสถาบันการศึกษาหนึ่งเพียงแค่นั้น แม้ว่า เป็นความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า ที่นั่นมีองค์ความรู้ และวิธีการต่างๆมากมาย แต่น่าเสียดายที่นักเรียนนักศึกษา และแม้แต่ครูอาจารย์มากมาย ซึ่งอยู่ท่ามกลางองค์ความรู้และวิธีการที่จะให้ได้มาซึ่งความรู้ กลับมีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่เกิดการเรียนรู้

 

แต่การเรียนรู้ที่แท้จริงได้เกิดขึ้น และจะเกิดขึ้นไม่ว่าที่ใหนก็ตาม ที่ๆซึ่ง เราคิดจะเผชิญหน้ากับ "ปัญหาที่ได้เกิดขึ้น กำลังเกิดขึ้น หรือจะเกิดขึ้น" และทุ่มเทบากบั่นหาวิธีการต่างๆในการแก้ไขปัญหาอย่างสุดกำลังสติปัญญา

 

ความสำเร็จในระดับต่างๆของการเรียนรู้ในการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นในแต่ละระดับนั่นคือปริญญาบัตรของการเรียนรู้ และมัน (ความสำเร็จในการแก้ปัญหา) ทรงคุณค่าและทรงสิทธิอย่างแท้จริง เพราะเป็นการเรียนรู้ที่ไม่สามารถลอกคนอื่น หรือไม่สามารถที่จะทำให้สำเร็จได้ด้วยการท่องจำบทเรียนหรือคำตอบเพียงแค่นั้น

 

น่าเสียดาย ที่แม้พัฒนาการด้านการศึกษาจะพัฒนาไปไกลแค่ใหนก็ตาม แต่เราผลิตคนที่เรียนรู้อย่างแท้จริงได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้นเอง ลองดูซิครับว่า เมื่อมีปัญหาเกิดขึ้น ใคร กี่คนที่ มุ่งมั่นและทุ่มเทอย่างแท้จริงชนิดกัดไม่ปล่อยและกระโจมลงไปเพื่อแก้ปัญหานั้นๆ...ไม่ต้องมองหาใครที่ใหนหรอกครับ ขอเพียง ณ ขอบสนามของปัญหานั้น มีคุณเป็นส่วนหนึ่งของทีมที่กำลังแก้ปัญหา ก็เพียงพอแล้ว...

[รีไซเคิลแมน]

สวัสดีครับ ท่านอาจารย์

• แวะมาอ่านบทความที่ให้ความรู้ดีมากๆ ครับ ขออนุญาตแลกเปลี่ยนความคิดเห็นนะครับ
• ผมเองแต่ก่อนเคยมีความรู้อยากจะหนีปัญหาครับแต่หนีเท่าไหร่ ก็หนีไม่พ้น แถมปัญหายิ่งเพิ่ม รอให้เรากลับไปแก้ไข เลยต้องตั้งหน้าตั้งตาทำต่อไปจนสำเร็จครับ
• อ่านแล้วทำให้ได้คิดดีๆ ที่ทำให้ตนเองต้องมุ่งมั่นทุ่มเทเพื่อแก้ไขปัญหาให้มากขึ้น
• ขอบพระคุณสำหรับบทความดีๆ นะครับ

[น้องซิลเวีย]

Assalamualaikum อาจารย์ที่เคารพ

• หนูไม่ได้แวะเวียนมาพูดคุยกับอาจารย์ นานมากแล้ว พอดีวันนี้แวะมายามดึกได้อ่านบันทึกของอาจารย์แล้วคุ้มค่ามากค่ะ
• ชอบตั้งแต่ชื่อบันทึกแล้วค่ะว่า..ที่ใดมีปัญหาที่นั่นมีการเรียนรู้..แต่สิ่งที่เรามักพูดกันบ่อยคือ การโทษองค์กรหรือวัฒนธรรมในองค์กร ทั้งที่จริงตัวเรานั่นแหละที่เป็นส่วนหนึ่งขององค์กร
• บางทีเราลืมมองไปเหมือนกันว่า..ปัญหาใหญ่ๆบางครั้งก็เกิดมาจากสาเหตุแค่คนเพียงคนเดียว (เหมือนปัญหาประเทศไทยในตอนนี้)
• Jazakallahukhair..ค่ะสำหรับข้อคิดดีๆเสมอ ขอดุอาอฺให้ Allah ทรงคุ้มครองอาจารย์และครอบครัวค่ะ

[อ.อาลัม]

สวัสดีครับคุณณัฐวรรธน์

• ใช่เลยครับคุณณัฐวรรธน์ การหนีปัญหาดูเหมือนจะเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดและแทบจะไม่ต้องใช้ "ความรู้และประสบการณ์ใดๆ"เลยในการทำเช่นนั้น แต่นี่เป็นวิธีที่จะทำให้เราจะเอ๋กับปัญหาที่เราหนีมันอยู่ในรูปแบบและขนาดที่ทวีคูณกว่าตอนที่เราหนีจากมันใหม่ๆ เหมือนตัวอมีบาที่แตกตัวอย่างรวดเร็ว
• ขอบคุณคุณณัฐวรรธน์ มากครับที่แวะมาแลกเปลี่นรเรียนรู้
  
  

[อ.อาลัม]

วะอาลัยกุมุสสะลามครับลูก

• แหม "อาจารย์ที่เคารพ" ฟังเหมือนในสภาฯยังไงไม่รู้ซิครับ
• จะว่าไปแล้วช่วงนี้อาเยาะไม่ค่อยได้แวะเข้ามาบ่อยมากนัก แว็บมาดูช่วงว่างนิดหน่อย เมื่อคืนพอดีลงตัวก็เลยบันทึกสิ่งที่ใจสัมผัสกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ เป็นคล้ายข้อค้นพบเล็กๆ ที่อาจเห็นต่างได้ในหลากประสบการณ์ แต่ เมื่อผ่านมาถึงจุดนี้ คิดว่า ในหลายๆคนคงคิดและมองเห็นอย่างที่เขียนไว้

สิ่งที่ลูกว่า "บางทีเราลืมมองไปเหมือนกันว่า..ปัญหาใหญ่ๆบางครั้งก็เกิดมาจากสาเหตุแค่คนเพียงคนเดียว (เหมือนปัญหาประเทศไทยในตอนนี้

• อืม.. มันก็อาจจะจริงหากเรามองว่า ตัวเอกที่เด่นของเรื่องคือใครคนนั้น แต่จริงๆแล้ว เรื่องต่างๆที่กำลังเกิดขึ้นในบ้านเราขณะนี้นั้น หาใช่เป็นสิ่งที่อยู่ๆแล้วมันเกิดขึ้นมา สิ่งที่กำลังเป็นอยู่ในขณะนี้ มันพัฒนามาอย่างต่อเนื่องบวกกับความเปลี่ยนแปลงต่างๆ ตามหลักเกิด เติบโต เจริญ เสื่อม เป็นปกติของโลกชั่วคราวใบนี้
• หากเรามองย้อนกลับไปหลากหลายอาณาจักรเกิดมีและล่มสลายไปมากมาย ที่หลงเหลืออยู่คือ ที่สามารถปรับตัวกับบริบทของความเปลี่ยนแปลงที่กำลังเกิดขึ้นหรือสามารถปรับตัวทันกับแนวโน้มของความเปลี่ยนแปลงต่างๆ
• ญะซฺกิลละฮฺฮิคอยร็อนครับลูก ขออัลลอฮฺทรงปกป้องคุ้มครองลูกด้วยเช่นกัน อามีน

[จารุวัจน์ شافعى]

แวะมาหลายเที่ยวแล้วครับ แต่อ่านไม่ได้เพราะเครื่องฟ้องว่าเว็บนี้มีไวรัส วันนี้ไวรัสไปแล้ว

ปัญหาและอุปสรรค์ทำให้คนแกร่งขึ้นครับ

[อ.อาลัม]

ขอบคุณมากครับท่าน ผอ.จารุวัจน์