สวัสดีค่ะ ครูดาวเรือง
อ่านแล้วคิดถึงคุณแม่ค่ะ ซึ้งจริง ๆ เลยค่ะ
หนูคิดว่าหัวอกคนเป็นแม่ ถึงลูกจะโตเป็นผู้ใหญ่
มีงาน มีวุฒิภาวะ แล้ว คนเป็นแม่ก็จะเห็นลูกว่าเป็นเด็กเสมอ
ดูจากคุณแม่หนูเองค่ะ เป็นห่วงเหมือนครูดาวเรืองเลย
เวลาออกไปไหน โทรตาม ถามตลอด เพราะเป็นห่วง อิอิ
บุญรักษาค่ะ ^^
บี๋ว่าคิดถูกแล้วค่ะ ที่ให้น้องเค้าไปหาประสบการณ์ด้วยตัวเอง แต่ก็เห็นใจคนเป็นแม่นะคะ
แต่การได้ไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองโดยเฉพาะในต่างแดน มันเป็นอะไรที่ดีมากๆ ค่ะ เราจะมารู้ว่ามันดีมากตอนที่เวลามันผ่านมาแล้ว เราจะคิดถึงมันค่ะ เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตหนึ่งก็ว่าได้ มีทั้งทุกข์และสุข มันเป็นวัคซีนอย่างดีที่จะปกป้องและคุ้มกันเราให้ดำเนินชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้อย่างมีความสุขค่ะ
พูดมาซะยาวเลย มันอินส์ค่ะ :-) อิอิ
บี๋เองเป็นคนหนึ่งที่จากอกคุณพ่อคุณแม่มาตั้งแต่เด็กเพราะถูกส่งไปอยู่โรงเรียนประจำ แต่ไม่ใช่พ่อแม่ไม่รักนะคะ ^-^^ คือท่านอยากให้ลูกดูแลตัวเองได้ค่ะ มันทำให้บี๋แกร่งมาก ทุกวันนี้บี๋สามารถเดินทางคนเดียวไปไหนมาไหนได้อย่างสบายทั้งในและนอกประเทศเพราะเรากล้าที่จะไปเผชิญกับโลกภายนอกอย่างเต็มที่แล้ว
มันเป็นกำไรชีวิตค่ะ อย่ากังวลเลยนะคะ... :-))
ขออวยพรให้น้องไปเที่ยวสนุกและปลอดภัยค่ะ **
ลูกเป็นแก้วตาดวงใจ
คำนี้น้องซาบซึ้งดี จะกิน จะนอนอย่างไร
ห่วงไปหมด ลูก 13 หรือ 3 ขวบ
ความรักความห่วงใย ไม่ต่างกันเลย
สวัสดีค่ะ ดาวเรือง
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านเรื่องราว
พร้อมกับชมภาพค่ะ
ขอบคุณนะคะ^__^
สวัสดีครับครู ดาวเรือง
รักและเป็นห่วงของแม่ นุ่มนวล ลุ่มลึกมากมายกว่า รักและห่วงใย ของพ่อมากมายหลายเท่า
อ่านบันทึกครูแล้วเข้าใจหัวอกแม่มากขึ้นครับ
สวัสดีค่ะ
สวัสดีครับครู
ประธาน เสื้อแดง พัทลุง เป็นอดีต ประธาน สหกรณ์
เห็นเขาต่อสายชักชวนกันมาทางกลุ่มเกษตรกร ครับ
เข้าใจว่า พัทลุงคงไปหลายคนครับครู
น้องอาตี้น่ารักจัง
พี่อิงค์ก็แสนสวย น้องโชคดีจัง ที่มีลูกน่ารักทั้งสองคน
สวัสดีค่ะพี่ดาวเรือง
แวะมาทักทายค่ะ
ภาพน้องกานต์แลสดใสจังค่ะ ..^______^..
มาอีกครั้ง มาดู ภาพน้องกานต์ แบบตั้งใจ เห็นความสดใสในดวงตา ไม่บ่งบอกความโรยราแห่งโรคภัย
สงกรานต์นี้มาพัทลุง ลุงบังจจะรอรับเลี้ยงสักมื้ออิ่ม ครับครู
สวัสดีคะ พี่สาว
เข้าใจหัวอก ของคนเป็นแม่เลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณแม่นะคะ
พี่ดาวเรืองคนนครฯหรอค่ะ? บี๋อ่านประวัติพี่ไม่ได้ค่ะ เพราะพี่คงตั้งความเป็นส่วนตัวเอาไว้เลยไม่ทราบว่าเป็นคนจังหวัดใด ถ้ารู้เผื่อจะแนได้ว่าให้ไปหากินที่ไหนค่ะ
ไว้มาหาดใหญ่ลองไปทานที่ร้านไก่ทอดเดชาก็ได้นะคะ มีชาชักให้ลองทานค่ะ แต่ยังไม่ค่อยโดนสักเท่าไหร่ แต่ก็แก้ขัดได้ค่ะ ถ้าจะให้อร่อยต้องทานที่โรงแรม ซีเอส ปัตตานี หรือไม่ก็ที่ร้านโรตีที่สตูลค่ะ ถ้าจะเอาต้นตำหรับก็ไปมาเลย์เลยค่ะ มีขายทั่วไปหาชิมได้ง่ายค่ะ ^-^
อ่านแล้วเข้าใจ ความรู้สึกนั้นดีค่ะ
น้องกลับมาแล้วใช่ไหมครับ เป็นห่วงก็เป็นทุกข์นะครับ คงต้องปล่อยวางครับ...
เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยครับ
* ความรัก ความสุข และความทุกข์ ของเราขึ้นอยู่กับเขาสองคนนี่เองมิใช่ใครอื่น
* ลูกเหมือนกับดวงตาและดวงใจของเรา
ครับ เข้ามาเรียนรู้และรับรู้ด้วยครับ ว่าเรื่องนี้เป็นความห่วงใย
ลูกสาวผม ตอนนี้อยู่กรุงเทพฯ ทั้งผมและภรรยา ก็ห่วงไปหมดครับ
ขอบคุณครับ
## แต่เสียดายที่จะไม่ได้คุย และไม่ได้เจอน้องกานต์.... ##
สวัสดีค่ะพี่ดาวเรือง อ่านแล้วเข้าใจแม่พ่อเลยค่ะ จนท่าจริง ความสุขของลูก แม่ก็มีสุขด้วย แต่ลูกก็งงๆ ก็อยากให้แม่หาความสุขเพื่อตัวเองบ้าง ;) เพราะแม่ปูก็ห๊วง ห่วง ห่วง ตลอดเวลา เวลาเห็นข่าวอะไรต้องโทรมาถามไถ่ ผ่านไปจนลูกจะแก่ตามทันแล้ว แม่ก็ยังห่วง ... อ่านแล้วรู้สึกดีๆ กับสถาบันครอบครัว คือที่สุดแห่งความรักค่ะ
มาตามภาพงามๆ ภาพนี้ที่ไหนนเอ่ยคะ
งามมากๆ ขอบคุณค่ะ
ถ้าแม่ไปกับพ่อมด้วยน่าจะดีแอ๊ะฮิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณพี่ดาวเรือง
ที่ไปเยี่ยมค่ะ
ค่อยมาใหม่นะ
สวัสดีครับคุณครูดาวเรือง
เออ...ทำไมจัดอาหารเยี่ยงนี้นะ.....กลับไปแม่บ่นแน่.....กลัวผอม....ฮา....
ชอบน้องกานต์ภาพนี้จัง...อิ.อิ.
สวัสดีคะครูดาวเรือง
ฝากถามน้องกานต์ด้วยนะคะ
ว่ากว่าจะเลือกได้นานไม๊
ก็ดู ๆ จะตัดสินใจไม่ได้เนอะ...
ดีใจด้วยน้องกานต์ได้ไปเมืองจีนสมความมุ่งมาตรปรารถนาแล้ว..และเดินทางกลับมาอย่างปลอดภัย...สบายใจแล้วเน๊าะพี่สอนเน๊าะ..
เห็นหลานกานต์ยิ้มมีความสุข แล้วดีใจจัง คิดถึงนะคะ ทั้งแม่และลูก
@ ขอบคุณทุกคนนะค่ะ ! ที่ให้กำลังใจแม่ โดยเฉพาะคุณขจิต ฝอยทองที่เสนอแนวทางให้แม่ปล่อยวางซะบ้าง....5555 เพราะโรคภัยไข้เจ็บนะเป็นของคุณหมอส่วนเราเป็นเพียงผู้ให้ความร่วมมือเท่านั้น
@ แต่สิ่งที่โรคภัยไข้เจ็บเหล่านี้ให้เรา คือ "ทำให้เรารู้ว่าแม่และน้องรักและเป็นห่วงเรามากมาย" (ทุกข์ยิ่งกว่าเราซะอีก) ขอบคุณนะโรค!
@ ขอบคุณนะค่ะ ! ที่เป็นห่วงอาหารบนโต๊ะ แต่อยากบอกทุกคนว่าอาหารบนโต๊ะเยอะแยะมากมายแต่เป็นมื้ออาหารที่ทำใจยากที่สุด (ส่วนมืออื่นๆ ก้อ OK) เพราะทั้งมัน จืด และเลี่ยนอย่างแร๊งส์ อาหารไทยนี่แหละค่ะสุดยอดแล้ว
**** สำหรับครูใจดีขอบคุณนะค่ะที่คอยแลกเปลี่ยนความรู้สึกมาโดยตลอด ****
มาดูภาพน้องกานต์ค่ะ
กลับมาแล้วยังคะเนี่ย
สวัสดีค่ะ
มาดูภาพน้องกานต์ค่ะ
กลับมาแล้วยังคะเนี่ย
ด้วยความห่วงใยค่ะ
สวัสดี ครับ คุณ ครูดาวเรือง
อ่านบันทึกฉบับนี้ เข้าใจความรู้สึกของครูนะครับ
ดีใจและภูมิใจแทนน้องกานต์ นะครับ
ชื่นชมความสำเร็จของน้องด้วย ครับ
ทุกคนเขารักและเป็นห่วงลูก
ขอบคุณเขานะคะ (ถ้าตอนเล็กจะสอนว่า ธุ น้าๆเขาซิลูก)