บันทึกธรรม 12 มีนาคม 2553

• ตัวกระผมเอง เหตุที่ทำให้หันหน้าหาธรรมะนั้น เพราะชีวิตได้รับความทุกข์ทางโลกอย่างแสนสาหัส จริง ๆ แล้วก่อนหน้านั้นก็ศึกษาอยู่บ้าง แต่ไม่เคยเข้าถึงธรรมที่แท้จริงเลย จนเมื่อชีวิตเห็นทุกข์จึงทำให้เห็นธรรมด้วยความบังเอิญ คำถามที่น่าสนใจมีอยู่ว่า ปุถุชนทั่วไปที่ไม่ได้สนใจธรรมะมาแต่เดิม จะหันหน้าเข้าหาธรรมะได้อย่างไร ?
• ปีแรก ๆ ของการศึกษาธรรมะ ด้วยความที่เกิดขึ้นมาในยุควิทยาศาสตร์มาแรง ทำให้วิธีคิดหรือตัวตนเป็นแบบวิทย์ คือ ต้องมีข้อมูลเชิงประจักษ์และพิสูจน์ได้ ทำให้การเรียนรู้ธรรมในช่วงปีแรก ๆ นั้น เป็นการพิสูจน์ธรรมมากกว่า คือ เน้นหาจุดอ่อนจากปริยัติ ว่าเราจะสามารถโต้แย้งธรรมตรงไหนได้บ้าง และยิ่งค้นหาก็เหมือนยิ่งเดินเข้าไปในป่าธรรมที่เราไม่เคยไป ข้อสงสัยมากขึ้น ๆ ลึกเข้าไป ๆ โดยคำตอบและคำเฉลยก็จะเผยออกมาเรื่อย ๆ
• ประมาณปีที่ 2-3 จากปริยัติก็นำมาสู่การปฏิบัติเพื่อการทดสอบธรรมเป็นเบื้องต้น และนำเข้าสู่การเลือกเฟ้นธรรมปฏิบัติที่ตรงกับจริตแห่งตน การตามรอยธรรมพ่อแม่ครูอาจารย์เพื่อเฟ้นธรรมปฏิบัติมาทดลองว่าตรงกับจริตหรือไม่
• ต้นปีนี้ ธรรมปฏิบัติเริ่มเข้าสู่ใจอย่างต่อเนื่องมาเรื่อย ๆ จนเห็นการเปลี่ยนแปลงของกายและใจอย่างมีนัยสำคัญ

 

• ตลอด 1 เดือนที่ผ่านมานี้ เริ่มไต่บันไดธรรมอย่างต่อเนื่องอย่างมีนัยสำคัญ จนคิดไปว่า คงไม่ลงมาเสื่อมได้อีกแล้ว...
• แต่จนแล้วจนรอด เมื่อเหตุปัจจัยเหมาะสม ความเป็นอนิจจังของปุถุชนก็ปรากฏ ทำให้เมื่อวานนี้ เป็นอีกวันหนึ่งที่หลุดมาทางโลกแบบสุด ๆ กลายเป็นปุถุชนเต็มขั้น กลับมาก่อกำเนิดตัวตนแบบเดิม ๆ อย่างไร้สติ สมาธิ และปัญญา...

 

•