เป็นครูด้วยหัวใจ ตอน๙

วันนี้เดินตามหลังสุภาพสตรีคนหนึ่ง หิ้วถุงกระดาษอย่างดี มีคำชวนคิดที่ถุง ทำให้ต้องหยุดมอง "ความรัก ไม่ใช่ Emotion เท่านั้น แต่เป็น Phylosophy" เห็นจริงตามนั้นเลย และเชื่อว่าความรักช่วยเยียวยาความเหนื่อยล้าได้ด้วย

ความรักในองค์กร รักในนักศึกษา ขอยืนยันว่าฉันมีไม่น้อยกว่าเพื่อนอาจารย์คนอื่นๆ เมื่อก่อนเวลาที่คนอื่นมาตำหนิองค์กรฉันจะรู้สึกเดือดร้อนมาก เขาเรียกว่าองค์กรของข้าใครหยามไม่ได้  มาทบทวนเรื่องความรักในนักศึกษา ฉันจะรู้สึกเซ็งมากที่อาจารย์บางคนมองเห็นแต่ด้านมืดของนักศึกษา ทั้งๆที่ทุกคนมีด้านสว่างเสมอ เวลาที่เรามองด้านมืด เราจะรู้สึกไม่รักนักศึกษา จะไม่อยากทุ่มเทกำลังกาย กำลังใจในการสอน หรือบ่มเพาะเขา

ระยะนี้นักศึกษาพยาบาลของฉันเพิ่งจบหลักสูตร และกำลังคร่ำเคร่งกับการเตรียมตัวสอบขึ้นทะเบียนประกอบวิชาชีพ ความปรารถนาที่จะให้นักศึกษาสอบผ่าน จะยังคงเป็นเพียงความปรารถนาหากเราไม่ได้ลุกขึ้นมาทำอะไร อาจารย์บางคนก็มีความคิดว่าเป็นความรับผิดชอบของนักศึกษา แต่สำหรับฉัน ฉันกระทำกับเขาเหมือนครั้งที่ลุ้นลูกชาย ลูกสาวสอบเข้าชั้นม๑. หรือสอบเข้ามหาวิทยาลัย ทุกครั้งที่ลูกเข้าแข่งขัน ไม่รู้เป็นอย่างไร อารมณ์เหมือนกับเป็นพี่เลี้ยงนักมวย บางคนอาจตำหนิว่าฉันทำให้ลูกศิษย์ไม่โต แต่ฉันไม่คิดเช่นนั้น ฉันเชื่อว่าทุกคนต้องการความรัก ต้องการกำลังใจ

ดังนั้น ฉันจึงมีการจัดรายการซับเหงื่อศิษย์ ภายหลังการผ่านสนามสอบ โชคดีที่ได้เรียนรู้การเป็นกระบวนกร และมีทีมงานคอเดียวกันอยู่กลุ่มเล็กๆ เราจึงช่วยกันทำงาน เราสัมผัสได้ว่าศิษย์ของเราผ่อนคลายความตึงเครียดลง ดูเขามีกำลังใจ และรู้สึกเป็นคนสำคัญ เป็นหน่วยหนึ่งที่สังคมให้คุณค่า เพื่อนคอเดียวกับฉันมีทั้งอาจารย์รุ่นน้อง ศิษย์เก่ารุ่นเหนือลูกศิษย์รุ่นนี้ ขึ้นไป คนกลุ่มเล็กๆนี้ใช้ใจเข้ามาสัมผัสนักศึกษา และใช้ใจEmpower นักศึกษาของเรา ซึ่งฉันอยากจะเรียกพวกเขาว่านักมวย เราจึงทำบรรยากาศ ให้นักมวยรู้สึกฮีกเหิม เรามีเวทีให้ฝึกซ้อม นั่นคือมีห้องเรียนไว้ทดสอบความรู้ด้วยตนเอง ฉันได้โอกาสนำเทคโนโลยีสารสนเทศมาใช้ เป็นการวางแผนที่ได้ประโยชน์สองประสงค์

ที่กล่าวเช่นนี้เพราะตั้งแต่ไปดูงานที่Texas Tech U. สิบกว่าปีก่อนทำให้ฉันเกิดไอเดีย และมาSet Nursing Skill Lab และจัดทำห้องLab Computer แต่ตอนนั้นโอกาสยังไม่เปิดมากนัก ห้องComputer จึงยังไม่ได้ตามที่คาดหวัง บัดนี้ ฟ้าเปิด ฉันจึงนำร่องทำห้องเรียนออนไลน์ ให้แก่นักศึกษา ฉันยอมรับว่าต้องใช้พลัง และความมุ่งมั่นมาก กว่าจะทำให้ห้องเรียนเกิดขึ้น และยิ่งต้องทำให้มากขึ้นเพื่อจะทำให้นักมวยของฉันเข้าฝึกซ้อมกันถ้วนหน้า ดังนั้นจึงมีการโพสต์กระดานข่าว การเอาโพสเตอร์ไปติดข้อความส่งกำลังใจ และกระตุ้นความฮึกเหิม

อยากบอกว่าตอนนี้ยิ่งรู้ชัดว่าฉันเป็นใคร กำลังทำอะไรอยู่ รู้สึกปิติที่ได้ทำอะไรๆ ให้ลูกศิษย์ แต่ยังไม่รู้เลยว่าเขาฮึกเหิมเพียงใด เพราะไม่ได้เฝ้าเขามากเท่าลูก แม้จะรู้สึกเหนื่อย แต่ก็มีความสุข เห็นคุณค่าของตนเอง  ซึ่งฉันประจักษ์คำว่า Open mind, Open heart, and Open will มากขึ้นก็ครั้งนี้แหละ มันไม่ยากอย่างที่คิด ในการทำให้เกิดแรงบันดาลใจแก่ลูกศิษย์ และแก่เพื่อนคอเดียวกัน นับว่าเป็นสังคมเล็กๆ ที่มีความสุขมากทีเดียว เวลาเราคุยกับคนกลุ่มนี้ เราจะผ่อนคลาย ไม่กังวลเรื่องถูกตัดสิน