Stratocumulus clouds over Blue Mountain Australia : ยามสายัณห์ตะวันรอนที่บลูเมาท์เทน
ยามสายัณห์คล้อยเคลื่อนลับเทือกเขาบลูเมาท์เทนที่ตั้งตะหง่านอยู่เบื้องหน้า สตราโตคิวมูลัส (Stratocumulus - Sc) เมฆสีเทา อ่อนนุ่ม เรียงเป็นแนวนอน ทำให้ท้องฟ้ายามตะวันรอน ดูสวยแปลกตาจากที่เคย
ดวงอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า สายลมเย็นและความมืดเรื่มโอบล้อมรอบ...อณาบริเวณ นำพาความรู้สึกหม่นเศร้าและเปลี่ยวเหงา ผู้มาเยือนต่างทะยอยกันกลับบ้าน ความเงียบงันเข้ามาแทนที่ การเปลี่ยนผ่านของกาลเวลา ทุกโมงยาม เกิดขึ้นทุกเมื่อเชื่อวัน สอดคล้องกับกฏของไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา การเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ดุจดังเมื่อมีดวงอาทิตย์ขึ้นย่อมมีดวงอาทิตย์ตกเป็นธรรมดา ทำให้หวนคิดคำนึงว่า แต่ละวันได้ทำอะไรไปบ้าง เคยปล่อยเวลาให้ผ่านไปเปล่าประโยชน์บ้างไหม วันคืนล่วงไป…พวกเรากำลังทำอะไรกันอยู่หรือ
ณ ที่นี่เวลานี้…ฉันยังคงยืนอยู่เงียบๆคนเดียว สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด…อยากเก็บความรู้สึกดีๆแบบนี้ไว้ในส่วนลึกของหัวใจ ตราบนานเท่านาน…
*********
หมายเหตุ :ภาพนี้จะเป็นส่วนหนึ่งของหนังสือ ระดมภาพเมฆ & ท้องฟ้า เพื่อสร้างหนังสือ "รื่นรมย์ ชมเมฆ" ของดร บัญชา ธนบุญสมบัติ
ความเห็น (18)
สวัสดีค่ะ อ.
ภาพสวยมากๆคะ
ธรรมชาติยืดชีวิตให้เราเสมอนะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวยงามค่ะ
วันเวลาผ่านไปอยางรวดเร็วค่ะ
ก็เห็นปัญหาที่ผ่านมา มันสอนใจให้โตขึ้นค่ะ
-
ชมท้องฟ้า และเมฆงามยามเย็นคนเดียวพาให้รู้สึกเศร้าลึกๆ ค่ะ
-
ทุกโมงยามที่มีการผันแปร เราต่างเติบโตขึ้น
-
ประสบการณ์ ทุกข์ และสุข ที่ผ่านพบ เป็นบทเรียนสอนใจได้อย่างดีนะคะ
- โอโหพี่นารี
- เมฆสวยจังเลย
- กำลังยุ่งๆๆกับการทำคะแนนและคุมสอบ
- วันนี้คุมสอบทั้งวัน แงๆๆๆๆๆ
- เมื่อยไหมครับปั้นตั้งหลายเมฆ อิอิ
... ยามเย็นเราพากันเดินเล่น เราพากันมองฟ้ากะเมฆอยู่ร่ำไป ฮาไฮ้
ภาพงามมากๆ ค่ะครูพี่อ๊อด ... เทพีฟริกกา ยามสายัณฆ์ตะวันลับลา
ฝากมาบอกพี่ยา ว่าคิดถึง ขอบคุณด้วยความคะนึง จะรอซึ้งๆ กับภาพอื่นๆ ต่อไป ค่ะ
สวัสดีครับ naree suwan
เวลามองท้องฟ้าจิตใจมักจะเศร้าแต่เมื่อได้ข้อคิดจะรู้สึกดีๆ ครับ
สบายดีนะครับ
- สวัสดีค่ะดร.naree suwan
- ยามใดที่ยืนอยู่ในที่โล่งและแหงนมองดูท้องฟ้า
- ยามนั้นจะรู้สึกเหงา...กลัว ....เหมือนฟ้าจะถล่มลงมา
- ภาพสวยมากค่ะ อาจารย์สบายดีนะคะ
ปั้นเมฆ สนุกค่ะ
พี่ว่าปั้นเมฆดีกว่า ปั้นน้ำเป็นตัวไปวันๆ
แบบที่ใครบางคนกำลังทำอยู่นะคะ
- คิดถึงที่นี่เช่นกันค่ะ
- ณ ตอนที่ไปเที่ยวที่นั่น ก็มีความสุขมาก บรรยากาศดีมาก สวยมาก
- คิดถึง three sisters
- แต่ถึงตอนนี้มันกลายเป็นเรื่องเศร้าไปแล้วล่ะค่ะ
ชอบภูเขาลูกนี้มากๆเช่นกันค่ะ
กำลังชั่งใจว่าจะเดินลงบันไดที่ Three sister
แล้วเดินเลาะเขา อีก 3 ชั่วโมง
เพื่อปีนกลับขึ้นมาทางด้านสวนสนุกไหวไหม
ยังหาเพื่อนร่วมทางไม่ได้ค่ะ
เดินคนเดียวไม่ได้เพราะต้องลงลึกถึงก้นเหว อาจมีอุบัติเหตุ
เอ แล้วทำไมกลายเป็นเรื่องเศร้าไปได้ละคะ
อยากร่วมก๊วนปีนเขาจังเลยค่ะ...แบบว่าเป็นนักสำรวจ
ตอนนี้ได้แต่มองภูเขาหลังบ้าน