เปลวเทียน
ยังจำเพลงธรรมะสมัยเด็กๆ บทหนึ่งได้ดี.. ชอบมากเลย
" ....เปลวเทียน ละลายแท่ง
เพื่อเปล่งแสง..อันอำไพ
ชีวิต...มลายไป
เพื่อสิ่งใด ทิ้งไว้แทน..."
เทียนไขแท่งเล็กๆ เผาไหม้ตัวเองเพื่อเปล่งแสง
ส่องนำกลางความมืดให้สรรพชีวิต
แล้วคนเราเล่า.. ในชีวิตเคยเสียสละตนเองอย่างไรบ้างเพื่อคนอื่น?
ชีวิตคนกระชั้นสั้น เกิดมาเพื่อทำหน้าที่แห่งมนุษยชาติ
นั่นคือดำรงเผ่าพันธุ์มวลมนุษย์
แล้วเป็นกลไกขับเคลื่อนสรรพสิ่งในโลกให้ดำเนินไปข้างหน้า
ชีวิตว่าไปแล้วก็เหมือนการเข้าเวร...
พอหมดเวรก็มอบงานให้คนอื่นมาทำหน้าที่ต่อ
แล้วตนเองก็ออกเวรไป
ต่างกันก็แต่...ออกเวรแล้วก็ไปลับ คงไม่สามารถกลับมาทำหน้าที่ต่อได้อีก
แล้วเราไยต้องเห็นแก่ตัวกันเล่า ?
ชิงดีชิงเด่น เบียดเบียนผู้อื่น แสวงแต่ประโยชน์ใส่ตัวกันไปทำไม ?
ในเมื่อตายแล้ว ก็เอาอะไรไปไม่ได้
เกิดมาก็แต่กายและจิตใจ.. จากไปก็ทอดร่างคืนสู่ดิน
จะยิ่งใหญ่เลิศล้ำ หรือต่ำค่ายากไร้
พอตายก็จบสิ้น...ไม่นานผู้คนก็ลืมเลือน
มีเพียงสองสิ่งที่เหลือทิ้งไว้ในโลกนี้
นั่นคือ..ความดี-ชั่ว ที่ตัวทำ
กับผลงานที่สร้างไว้ให้คนลือ
..............................
ความเห็น
ไม่มีความเห็น