บทเรียนที่จำต้องเรียน
วันนี้สำหรับคนทำงานบางคนได้หยุดพักกาย
เพื่อออมแรงไว้สู้ต่อ แต่บางท่านก็ต้องดิ้นรนทำต่อไปไม่มีวันหยุด
ถึงกระนั้นหน้าที่การงานงานมีหยุดพักบ้างเป็นช่วงจังหวะ
แต่สำหรับงานชีวิตของแต่ละคนก็ต้องดำเนินต่อไปไม่หยุดยั้ง
พักหน้าที่หนึ่งเพื่อมาตรวจสอบอีกหน้าที่หนึ่ง
เพื่อตรวจสอบบทเรียนแห่งชีวิตทุกช่วงจังหวะ
ทุกมุมมองในชีวิตมีบทให้แต่ละคนเรียนเสมอ
ตราบใดที่ยังหายใจอยู่ตราบนั้นต้องศึกษาบทเรียนกันต่อไป
ธรรมฐิตเปิดอ่านบันทึกชีวิตที่ผ่านมาเพื่อตรวจสอบพฤติกรรมตน
เจอกลอนสอนใจที่จดไว้แต่ไม่ได้บอกที่มา
เลยนำมาแบ่งบันความสุขกันและกันขอรับ
.....................
จิตมนุษย์เปรียบเป็นเช่นท้องฟ้า
ยามมีทุกข์โศกาน้ำตาไหล
ยามเมฆคลุมท้องฟ้าโศกาลัย
ฟ้าร้องไห้เป็นน้ำฝนให้ยลยิน
แม้ท้องฟ้ายังหมองยังร้องไห้
แม้ยิ่งใหญ่ก็ทุกข์ยากลำบากสิ้น
แม้มนุษย์ครุฑาหรือนาคิน
แม้ต้อยต่ำดำดินไม่สิ้นทุกข์
จงยอมรับปรับใจแก้ไขจิต
อย่าเข้าพงหลงผิดไปติดสุข
เดี๋ยวผูกล่ามความคิดไปติดคุก
ความสนุกสุขหรรษาปัญญาทราม
เมื่อเมฆฝนสร่างซาฟ้าสดใส
เมื่อทุกข์จางห่างใจใสอร่าม
ทุกข์และสุขใกล้ชิดต่อติดตาม
เป็นนิยามแห่งชีวิตน่าคิดนัก
......
ธรรมะสวัสดีขอรับ
ความเห็น (6)
นมัสการพระคุณเจ้า
- ขอขอบพระคุณอย่างสูง
- สำหรับข้อคิดและบทกลอนสอนใจเจ้าค่ะ
คิดดีวันลนิดจิตแจ่มใสขอรับพี่ครู..
กราบนมัสการพระคุณเจ้าธรรมฐิตเจ้าค่ะ
วันนี้ดาวเพิ่งกลับมาจาก กทม.
ตอนเย็นไปเดินเล่นออกกำลังกาย ชื่นชมความงามของท้องฟ้าในฤดูหนาว (ที่ไม่ค่อยจะหนาว)
เดินรอบสนามฟุตบอล..ดูฟ้าดูเมฆไปเรื่อย ตอนแรกเมฆก็เป็นสีส้มแดงสดใส พอเดินไปได้อีกสักระยะ ก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีชมพูอ่อนหวาน...อีกไม่ถึงห้านาทีก็มีสีม่วงเข้ามาแทนที่...ท้องฟ้าเนี่ย เปลี่ยนแปลงรวดเร็วไม่ต่างจากใจคนเราเลยนะเจ้าคะ
หลังจากรับสุนทรียแห่งท้องฟ้า ก็เลยมาเปิดบันทึก G2K อ่าน รับความสุนทรียในบทประพันธ์ รวมทั้งแง่คิดคติธรรมเจ้าค่ะ
ธรรมชาติกำลังสอนให้ดาวได้เรียนรู้กับความแปรเปลี่ยนไงละ
รอบๆตัวเราทุกปรากฏการณ์มีคุณและค่าเสมอ
แต่ทว่า..เราจะเรียนรู้มันในแบบไหนเท่านั้น...
นมัสการค่ะท่านธรรมฐิต
"...แม้มนุษย์ครุฑาหรือนาคิน
แม้ต้อยต่ำดำดินไม่สิ้นทุกข์
จงยอมรับปรับใจแก้ไขจิต
อย่าเข้าพงหลงผิดไปติดสุข"
จากบทกลอน..เห็นด้วยค่ะเราต้องเรียนรู้....ชีวิตคนเรามีบทเรียนที่จำต้องเรียนมากมาย และที่ควรเรียนก็อีกมากมายค่ะ...
ตราบที่ใดยังหายใจอยู่เราต้องเจอบทเรียนตลอดไปขอรับพี่ครู..