“จำบอยได้ไหม?” ข้อความสดๆผ่านทาง MSN Messenger กับระยะทางของความห่างเหิน

วันเวลาที่ผ่านไป ทำให้ระยะทางของความห่างเหินเกิดขึ้นมาได้

นานๆทีหนึ่ง นายบอนจึงจะเปิด MSN Messenger  แล้ว log in เข้าไปดู ซึ่งจะต่างจากช่วงปี 2548 ที่มีเวลา log in คุยกับพรรคพวกหลายคนอยู่บ่อยๆ แต่ในช่วงเวลานี้ ชักห่างเหินไปพอสมควร

ต้นเดือน มิ.ย. 2549  เห็นโปรแกรม MSN โผล่มา ก็เลยลอง log in เข้าไปดู  ไม่กี่อึดใจ ก็มีใครหลายคน add เข้ามาขอคุยด้วย

นายบอนใช้แอคเคาน์  [email protected] เพื่อเล่น MSN แต่ไม่ได้ใช้เพื่อรับส่ง อีเมล์ เพราะรู้สึกว่า hotmail เข้าได้ช้า นายบอนจึงใช้ yahoomail เรื่อยมา

ระหว่าง log in MSN นายบอนก็คลิกเปิด Internet Explorer เข้าไปดาวน์โหลด Mozilla Firefox มา ติดตั้งที่เครื่อง เพราะไว้ใจในความปลอดภัย และความสะดวกรวดเร็วในการเปิดดูแต่ละเวบ พร้อมกันหลายๆเวบ เนื่องจากนายบอนชอบเปิดหลายๆแท็บ เปิดหลายๆเวบไซต์ไปพร้อมๆกัน ถ้าเปิดดูเวบ Internet Explorer หลายหน้าจอ เครื่องก็มักจะแฮงก์บ่อยๆ เลยเปลี่ยนมาใช้ Firefox จนติดใจแล้วครับ

มีกล่องข้อความของ MSN ขึ้นมาหลายครั้ง อ้าว ลืมเปิดดู มีข้อความว่า  “ นั่นบอนใช่รึเปล่า จำบอยได้ไหม?”

คงเห็นนายบอนไม่ตอบซักที

ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะครับ (แค่ตอบช้านิดเดียวเอง) สำหรับ บอย อภิสิทธิ์ เดชสุวรรณ เพื่อนจากหาดใหญ่ สงขลา ที่นายบอนมีโอกาสได้ทำความรู้จักมักคุ้น แบบไม่คิดว่า จะมีโอกาสได้รู้จักกันเลย ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์ที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น

ชาวคณะวิทยาศาสตร์ มมส. คงจะยังจำเหตุการณ์ ความสูญเสียครั้งสำคัญเมื่อ 2 ปี ที่แล้วได้บ้าง กับการประสบอุบัติเหตุของ อาจารย์พิมพ์จันทร์ แก้วสุข จนเสียชีวิตในเวลาต่อมา ส่วน อาจารย์วินิตา เฝ้าสันเทียะ ซึ่งร่วมเดินทางไปในครั้งนั้นด้วย เจ็บหนักพอสมควร แต่วันนี้ ปกติ สมบูรณ์แข็งแรง ทำงานได้เหมือนเดิมแล้วครับ

 

คุณบอย อภิสิทธิ์ เป็นเพื่อนสนิทกับ อ.พิมพ์จันทร์ ซึ่งทั้งคู่มีโอกาสได้พบกัน ตั้งแต่ช่วงที่ไปฝึกงานที่ภูเก็ต เมื่อเกือบ 10 ปีที่แล้ว จนรู้จักมักคุ้น และสนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว  ขนาดนายบอน ซึ่งเป็นเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันกับ อ.พิมพ์จันทร์แท้ๆ ยังไม่สนิทกันเหมือนคุณบอยด้วยซ้ำ

หลังจากเหตุร้ายผ่านไป ท่ามกลางความเศร้าโศกของเพื่อนๆชีววิทยา มข. รุ่นที่ 21  ซึ่ง เพื่อนๆ ก็สื่อสารทางเวบรุ่น ช่วงหนึ่ง คุณบอย ได้เขียนถ่ายทอดความรู้สึกของเขาเกี่ยวกับเพื่อนรักที่จากไปคนนี้ แล้วส่งให้เพื่อนอ่านทางเมล์ จนกลายเป็น Forward mail ที่ส่งต่อๆกันไปในช่วงเวลานั้น

นายบอนได้อ่าน forward mail นั้น ก็ประทับใจ จนมีโอกาสได้ติดต่อกับคุณบอย แล้วก็ติดต่อสื่อสารทางเวบบอร์ด จนได้คุยกันทาง MSN บ่อยครั้ง จนเป็นเพื่อนกันในที่สุด

ช่วงที่คุยกับคุณบอยอยู่บ่อยๆ เขากำลังเร่งทำวิทยานิพนธ์ในช่วงสุดท้าย อยู่ที่ภาควิชาชีววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ ม.สงขลา หาดใหญ่ และในขณะนี้ ได้เข้ามาทำงานใน กทม. ซึ่งแต่ละคนมีเวลาว่างน้อยลง และแทบจะไม่ได้คุยกันเหมือนช่วงปีก่อนเลย


กับข้อความสดๆที่ส่งผ่าน MSN จำบอยได้ไหม…. ทำไม จะจำไม่ได้ล่ะ เพียงแต่ตอบช้าไปนิด มีเวลาคุยกันน้อยไปหน่อย แต่มิตรภาพในวันวานที่ค่อยๆก่อตัวขึ้นมา จากความสูญเสียเพื่อนที่ผ่านไป ได้สื่อสารเปิดใจกัน ทำให้เกิดความผูกพันกับมิตรภาพเล็กๆ ที่ ทำยังไงก็ลืมไม่ได้ง่ายๆ

นายบอนมีโอกาสได้ทักทายผ่านทาง MSN ไม่กี่ข้อความ แล้วบอย ก็ sign out ออกไป ซึ่งในเวลานั้น เป็นช่วงเวลาทำงาน  พอบอยไม่อยู่ นายบอนก็ sign out ออกไปบ้าง เพราะมีเวลาจำกัดเช่นกัน

อัน ที่จริง นายบอนก็มีเบอร์โทรของ บอย อภิสิทธิ์อยู่แล้ว แต่ช่วงที่โทรไปคุยด้วย บอยมักจะไม่ว่างอยู่ตลอด จนเกิดความเกรงใจ เลยไม่ได้โทรไปทักทายสักที

  
วันเวลาที่ผ่านไป ก็ทำให้ระยะทางของความห่างเหินเกิดขึ้นมาได้เช่นกันนะครับ

 

 

[ขจิต ฝอยทอง]

• เรื่องน่ารักดีครับ
• ชีวิตธรรมดาที่ไม่ธรรมดา
  

[BadBoy]

วันเวลาผ่านไป แต่หลายๆอย่างยังคงเดิม...

หลายครั้งที่ไปอีสาน บอยผ่านสถานที่หลายๆแห่งที่เคยได้ยินใครบางคนพูดถึง

ตอนนี้พิมพ์คงสบายดีไปแล้ว ยังคิดถึงเค้าเสมอ

เวลาไปวัดก็จะไปไหว้พระและขอให้เค้าอยู่ในที่ที่มีความสุข

สิ่งๆดีที่เคยได้รับยังอยู่กับเราเสมอ

รักพิมพ์นะ

จากคนไม่ดีในมุมของใครหลายๆคน