เสน่ห์ของความมุ่งมั่นและตั้งใจ

ถ้าติดตามอ่านบันทึกของหนูช่วงนี้ก็จะเห็นว่าเป็นการลุยงานเก็บตัวอย่างในที่ต่าง ๆ ซึ่งในแต่ละที่ หนูก็เจอปัญหาอุปสรรคที่แตกต่างกันออกไป แล้วหนูก็ค่อย ๆ ปรับแก้ตามสถานการณ์

 

งานวิจัยเล็ก ๆ นี้ถูกเริ่มต้นด้วยแรงบันดาลใจในการบูชาอาจารย์ ตลอดการลุยทำงาน หนูจึงมีท่านอยู่ในใจให้ระลึกถึงในพระคุณที่เมตตาสอนสั่ง ยิ่งหนูเดินทางเก็บตัวอย่างไกล ๆ เหมือนมีท่านเคียงคู่ใจไปในทุกที่ วิชาความรู้เทคนิคต่าง ๆ ท่านประสิทธิ์ประศาสตร์วิชามาให้ ถูกงัดมาใช้อย่างเป็นธรรมชาติ โดยที่หนูไม่ต้องเค้นไม่ต้องวางแผน สิ่งเหล่านี้จะปรากฏขึ้นมาเป็นแนวทางในการตัดสินใจ

 

ซึ่งเทคนิคในการใคร่ครวญตรวจสอบข้อมูลก่อนตัดสินใจ อยู่บนพื้นฐานของการเบียดเบียนผู้อื่นให้น้อยที่สุด หนูได้สิ่งนี้เพิ่มเตอม การการอบรมบ่มนิสัยจากครู

 

หนูทำงานนนี้ด้วยความมุ่งมั่นและตั้งใจ ก่อนหน้านี้หนูเคยตรวจสอบไปที่ใจตนเอง หนูทำตัวความยืดมั่นถือมั่นในตนเองหรือไม่ หรือต้องการเอาชนะใครหรือไม่ คำตอบที่ได้ตอบนั้นคือ

 

“ใช่ ฉันต้องการทำเพื่อพิสูจน์ให้เห็นว่า การทำงานมันอยู่ที่ใจ อยู่ที่ความตั้งใจ ไม่ใช้ผลประโยชน์หรือเงิน”

 

หนูเห็นความรู้สึกนี้ของตนเองก็รู้สึกชะงัก เพราะหนูไม่ได้เริ่มต้นคิดดี เหมือนที่อยากเป็น เห็นไหมค่ะ หนูอยากดูดีแค่ไหน จิตมันเร็วมาก ๆ ค่ะ ถ้าเป็นเมื่อก่อน หนูอาจจะวางงานลง แล้วก็ทำตัวเรื่อยเปื่อยไม่ทำต่อ

 

แต่ครั้งนี้หนูตั้งใจกับตนเองว่า

“ลองดูซิ ในเมื่อเราเห็นใจตนเองที่มัน ยึดมั่นถือมั่นในตัวตนและอยากเอาชนะอยู่ ลองทำงาน แบบที่เห็นมันอยู่ การทำงานจะเป็นเช่นใด ก็ให้เรียนรู้ตามเส้นทาง”

 

เป็นความแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นในใจ ยิ่งหนูทำงานนี้ หนูยิ่งมีพลัง ยิ่งเจอปัญหาอุปสรรค หนูยิ่งกล้าหาญ หนูทบทวนในตนเองเป็นการกล้าร้าวหรือไม่

 

มองเข้ามาที่ใจตนเองสบาย ๆ พร้อมลุยทุกสถานการณ์ เพราะตอนที่หนูก้าวร้าว ทำเสร็จแล้วใจจะเป็นอาการร้อนรนเหมือนทำผิด

สังเกตไปที่คนแวดล้อม ณ ตอนนี้ ก็รู้สึกว่าท่านเป็นสุข และเหมือนเชียร์หรือ เป็นกำลังใจให้เราอยู่ห่าง ๆ คอยช่วยตอนจังหวะที่ท่านพอมีโอกาส สิ่งเหล่านี้ทำให้หนูรู้สึกว่า ห้องอบอวนไปด้วย ความตั้งใจในการทำงาน เหมือนเป็นการดึงดูดคนอื่น ๆ ให้ลุกขึ้นมาลุยงานโดยอัตโนมัติอีกด้วย

 

ในเรื่องของการเก็บตัวอย่าง หนูรู้สึกว่า ไม่ใช่ปัญหาแล้ว ลงตัว แต่ก็ไม่ได้หมายถึงจบหรือพอนะคะ แต่เหมือนหนูได้คำตอบแล้วว่า ต้องทำเช่นใด ต้องจัดการแบบไหนต่างหาก ทำให้หนูระลึกถึงคำที่ครูท่านเคยเอ่ยว่า

 “เสร็จละ เหตุเก่าเสร็จหมดละ เหลือแต่เหตุใหม่ ไม่ใช่เสร็จที่การกระทำ แต่เสร็จที่ข้างในของเรา” 

พอระลึกถึงคำนี้ของครูใจหนูโล่งสบายซาบซึ้งเหมือนมีไออุ่นแผ่ซ่านในใจแล้วใจก็อิ่มเอม

 

 

กราบขอบพระคุณครูค่ะที่เมตตาสอนสั่งบ่มเพาะความดีงามและกราบขอบพระคุณอาจารย์ที่ถ่ายทอดวิชาให้อย่างเมตตาไม่มีปิดบัง หนูจะตั้งใจทำงานนี้อย่างมุ่งมั่นอดทนเจ้าค่ะ ความมุ่งมันและตั้งใจมันงดงามเช่นนี้เองค่ะ