เมื่อผลสอบถูกประกาศออกมา
อัสสาลามูอลัยกุม ครับทุกท่าน อัลฮัมดูลิลลาฮฺคับ ซูโกรต่อเอกองค์อัลลอฮฺ ที่ทรง
ประทานโอกาศ ให้ผมได้มีโอกาศมานั่งเขียนบลอกในวันนี้ หยุดเขียนหลายวันครับ
เนื่องจากช่วงนี้เร่งทำโครงงานวิทยาศาสตร์ เข้าสู่ช่วงโค้งสุดท้ายแล้วครับ งานวิจัย
ก็ล่วงเลยมาไกลแล้ว ตอนนี้ในส่วนของแลบ ต้านแบคทีเรีย ก็เสร็จไปแล้ว กำลังคิดจะ
เพิ่มเนื้อหาของงาน เรื่อง ต้านอนุมูลอิสระ เพราะว่าสารสกัดที่ทำออกมานั้น มันยังมี
ปริมาณที่เหลืออยู่อีก อินซาอัลลอฮฺครับ ถ้าสารเคมี มีครบ จะทำครับ
เข้าสู่เรื่องของเรื่องกันดีกว่าครับ อันที่จริงมันไม่มีอารั่ยมากหรอกครับ ตามที่สัญญาไว้
กับท่านผู้ติดตามท่านหนึ่งที่จะเอาผลสอบปริญญาโท ที่ไปสอบมา มาเล่าสู่กันฟัง
ก็ตามที่บัณฑิตวิทยาลัยมหิดล ได้ประกาศจะประกาศผลสอบในวันที่ 12/1/53 ก็ได้
ประกาศไว้ก่อนหน้านั้นหนึ่งวันครับ ไม่ได้ประกาศตามวันที่ระบุไว้ข้างต้น นั่งอยู่ที่คณะ
เมื่อวาน รู้สึก อดลุ้นไม่ได้ ก็เลยลองเปิดเวบไซต์ของบัณฑิตวิทยาลัยมหิดลซะ ดูซิ
เค้าประกาศผลสอบกันรึยัง อันที่จริงไม่อยากเปิดดูเลย ไม่อยากรับรู้ครับ ตื่นเต้นดี
เอาก็เอา ลองเปิดดูแล้วกัน ทำใจกับมันแล้วกัน เปิดดู ณ บัดนั้น มีลุ้นด้วยครับ
อินเตอร์เน็ต ของมหาวิทยาลัยอิสลามเรา (ความเร็วสูง อิอิ) ผลประกาศออกมาอย่างที่
เราคาดคิดไว้จริงๆครับ สอบไม่ติดครับ เฮ้อ โล่งอกครับที่ได้ดูผลสอบ ถึงแม้วันมัน
จะสอบไม่ติดก็ตาม (ต้องขอโทษทุกคนที่ช่วยลุ้นกันน่ะครับ ที่ต้องทำให้ผิดหวังเล็ก
น้อย) ชีวิตยังคงดำเนินต่อไปครับ มันคงไม่ใช่โอกาศที่เราจะได้ มันอาจจะมีนั้นแหล่ะ
ครับ พระองค์ทรงกำหนดทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว ผลสอบที่ออกมา มันไม่ทำให้ตัวเรา
รู้สึกเสียใจอารั่ยเลย รู้สึกผิดหวังเล็กๆน่ะ เพราะว่าอาจารย์ท่านหนึ่ง เคยบอกว่า สอบ
ให้ติดน่ะ แต่เรากลับสอบไม่ติด ยิ่งตัวเราเป็นวิทยาศาสตร์รุ่นแรก ของ มอย เค้าอาจจะ
ตั้งความหวังไว้กับตัวเรา แต่บางที่ ตัวเราเองก็ต้องยอมับเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าเราทำข้อ
สอบไม่ได้น่ะ เพียงแต่ว่าระยะเวลาที่เราเครียมตัว มันแทบจะไม่มีเลย เรายุ่งแต่เรื่อง
แลบที่จะทำโครงงานอย่างเดียว เวลาอ่านมันก็ไม่ค่อยมี ยิ่งเวลาสอบมันก็กระชันชิด
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ตัวผมเองก็ต้องยอมรับ ในสิ่งที่มันได้ออกมา ไม่เป็นไรครับ ชีวิตยังคง
ดำเนินต่อไป อนาคตเราสามารถจะเลือกได้ว่าเราจะไปไหน สิ่งเดียวที่เราคิดคือ
อยากให้มันอยู่ในแนวทางของอิสลามตลอดครับ สุดท้ายนี้ต้องขอบคุณทุกท่านที่ร่วม
ลุ้นกับผลสอบของผม ขอบคุณมากน่ะครับทุกท่าน สู้ต่อไปครับ สู้ๆๆๆๆๆ
ความเห็น (14)
- ดีใจด้วยค่ะ..ที่สอบไม่ติดที่นั่น..
- เพราะอาจจะมีสิ่งอื่นที่ดีกว่าให้ทำแทน...
- ขอดุอาอฺให้เจอสิ่งดีกว่าค่ะ..อามีน..
อาจจะมีสิ่งที่ดีกว่า "รอเราอยู่" ก็เป็นได้
เราหวังได้ แต่หากไม่ได้ดั่งหวัง ให้เข้าใจว่า มันเป็นความประสงค์ของอัลลอฮ์ ที่ท่านได้กำหนดไว้ก่อนหน้าแล้ว เพียงแต่เราไม่ทราบ
ความพยายามเป็นหน้าที่ของเรา แต่ความสำเร็จอยู่ที่อัลลอฮ์
พยายามต่อไปนะ
อ.
สนามแห่งบททดสอบยังมีอีกมากครับ การได้ผ่านสนามแห่งชีวิตมากมายถือเป็นประสบการณ์ครับ ในเมื่อเรารู้จุดอ่อนของเรา คือ "การเตรียมตัว" ฉะนั้นรอบหน้าเอาใหม่เพราะครูเชื่อว่าองค์ความรู้ที่เรามีสามารถสู้เขาได้เพียงแต่บางครั้งจังหวะและการเตรียมตัวในการออกสตาร์ทอาจจะช้าไปนิด ไม่เป็นไรเอาใหม่
เขาเป็นกำลังใจให้ครับ
สู้ๆๆๆๆครับ...อัลลอฮฺอาจจะเตรียมที่ที่เหมาะสมกว่าไว้ให้ครับ
ด้วยความหวังและดุอาอฺ
216. การสู้รบนั้นได้ถูกกำหนดแก่พวกเจ้าแล้ว ทั้งๆ ที่มันเป็นที่รังเกียจแก่พวกเจ้า และอาจเป็นไปได้ว่า การที่พวกเจ้าเกลียดสิ่งหนึ่งทั้งๆ ที่สิ่งนั้นเป็นสิ่งดีแก่พวกเจ้าและก็อาจเป็นไปได้ว่าการที่พวกเจ้าชอบสิ่งหนึ่ง ทั้ง ๆ ที่สิ่งนั้นเป็นสิ่งเลวร้ายแก่พวกเจ้าและอัลลอฮ์นั้นทรงรู้ดี แต่พวกเจ้าไม่รู้
เอาอายัตอัลกุรอานมาให้คิดนะ แม้จะเป็นอายัตเกี่ยวกับการรบ แต่ให้ไปคิดในตอนที่ทำเส้นทึบสีแดง เป็นสิ่งที่ให้ความหวังแก่เราได้ทุกเรื่อง
ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีๆครับน้องซิลเวีย
อินซาอัลลอฮฺครับ พยายามจะเลือกที่ดีๆสำหรับเรา
ขอบคุณมากครับคุณ sk ผมจะรอต่อไปครับ
รออย่างมีความหวังต่อไป
ต้องขอบคุณมากน่ะครับ สำหรับคำคมที่อ่านแล้ว
รู้สึกว่าตัวเองมีกำลังใจเพิ่มขึ้น ขอบคุณสำหรับ
กำลังใจน่ะครับอาจารย์ฟูอัด จะพยายามต่อไปครับ
ขอบคุณสำหรับอายัตอัลกุรอาน ที่มีความหมายที่น่าชวนคิดน่ะครับอาจาร์อิบรอเฮม
เป็นประโยชน์อย่างมากเลยครับ
ไปเรียนต่างประเทศดีกว่า ดูกว่าเยอะ
ขอบคุณครับอาจารย์จารุวัจน์
คิดอยู่เหมือนกันครับ เรื่องต่อโทต่างประเทศ
ผู้รอดชีวิตจากเรืออับปางลำหนึ่ง ถูกพัดมาติดเกาะเล็กๆ เกาะหนึ่ง เขาเพียรขอดูอาจากอัลลอฮ์
แต่ละวันเขาพยายามทอดสายตาไปยังท้องทะเล เผื่อจะมีใครเห็นและมาช่วยเหลือเขา แต่ก็ไม่มีใครแล่นผ่าน
หลังจากหมดหวัง สุดท้ายเขาสร้างกระท่อมเล็กๆ หลังหนึ่งไว้เป็นที่หลบภัยและเพื่อเก็บของมีค่าที่ยังพอมีติดตัวมา
วันหนึ่ง หลังจากเสร็จจากการคุ้ยหาอาหาร เขาพบว่ากระท่อมเล็กๆของเขาถูกไฟไหม้ ควันไฟพุ่งสู่ท้องฟ้า
หมดกัน หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง เขารู้สึกเสียใจและโกรธมาก
"ทำไมอัลลอฮ์ทำกับเขาอย่างนี้" เขาร้องไห้
เช้าวันรุ่งขึ้น เขาตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงเรือแล่นมายังเกาะของเขา มันมาเพื่อช่วยเหลือเขา
เขาถามพวกที่มาช่วยเขาว่า
"พวกเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าเราติดอยู่ที่นี่"
"พวกเรารู้ เพราะเห็นสัญญาณจากควันไฟงัย"
อืม...เนอะ (ขอบคุณ turntoislam.com)
ขอบคุณสำหรับบทความที่ให้แง่คิดดีๆครับคุณ sk
ขอเป็นกำลังใจด้วยคน สู้ๆๆ
ขอบคุณมากครับคุณข้าวปุ่น