เมื่อครั้งที่ฉันเข้าเรียนในวิทยาลัยได้สองเดือน อาจารย์ให้พวกเราทำแบบทดสอบฉบับหนึ่ง
ฉันเป็นนักเรียนที่ตั้งใจเรียน จึงตอบคำถามได้อย่างสบาย จนมาถึงคำถามข้อสุดท้าย
" สุภาพสตรีที่เป็นคนทำความสะอาดประจำอาคารหลังนี้ชื่ออะไร "
ต้องเป็นเรื่องตลกอะไรสักอย่างแน่ๆ ฉันเคยเจอคนทำความสะอาดคนนั้นหลายครั้ง
เธอเป็นคนตัวสูง ผมดำ และอายุราว 50 ปี แต่ฉันจะรู้ชื่อเธอได้อย่างไร
เพราะฉันไม่เคยพูดคุย หรือทักทายเธอเลยแม้สักครั้งเดียว
ฉันส่งกระดาษคำตอบ โดยไม่ได้ตอบคำถามข้อสุดท้าย
ก่อนหมดคาบเรียน นักศึกษาคนหนึ่งถามว่า
“ คำถามข้อสุดท้าย มีคะแนนให้หรือไม่ ”
"มีแน่นอน" อาจารย์ตอบ
"เมื่อเธอเข้าทำงาน เธอจะต้องพบกับผู้คนมากมาย ซึ่งทุกคน
มีความสำคัญพอที่พวกเธอควรให้ความสนใจและเอาใจใส่
แม้ว่าพวกเธอจะทำได้แค่เพียงยิ้มให้และกล่าวคำว่า สวัสดี ก็ตาม"
ฉันไม่เคยลืมบทเรียนนั้นเลย
มันทำให้ฉันได้เห็นคุณค่าของทุกคนที่ฉันรู้จัก
ฉันเพิ่งตระหนักว่า แม้เป็นแค่คนทำความสะอาด
พวกเขาก็มีค่ามากเพราะพวกเขาทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัยและมีสุขภาพดี
--ข้อคิดที่เพื่อนส่งให้--
ไม่มีความเห็น