ครูคือต้นแบบแห่งการเติมกำลังใจ

จากการทำงานตลอดเวลาของครู ถ้าใครมาเห็นตารางงานของท่านอาจจะแทบตกใจ หากมองเพียงภายนอกเหมือนท่านเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ วิ่งทำงานที่โน่นที่นี่ อย่างไม่เคยหยุดหย่อน ไม่เคยหยุดพัก ทั้งงานราช งานหลวง

หนูเคยถามท่านว่า “เหนื่อยไหมค่ะ”

ท่านตอบว่า

“เหนื่อยกาย พักเดี๋ยวเดียวก็หาย”

แต่บางทีหนูก็เห็นท่านเหนื่อยใจ แต่ท่านก็บอกหนูว่า

"เราเป็นถังขยะก้นรั่ว ทุกข์แป๊บเดียว เดี๋ยวก็หาย จนบางทีเราก็เคยถามตนเองว่า ฉันมีความทุกข์ไหมนะ ก็มีอยู่นะ เยอะด้วย แต่ก็ไม่ได้ยึดมัน"

 

วันนี้ท่านมาแวะพักค้างกับหนู รู้สึกได้ว่ากายท่านอ่อนล้าจากการเดินทาง และดูเหมือนเมื่อคืนแทบจะไม่ได้หลับ แต่ท่านก็หาได้ละเลยการเอาใจใส่ดูหนูไม่

 

วันนี้หนูมีของขวัญปีใหม่ให้ครู ด้วยความตั้งใจรวบรวมรอยยิ้มของท่านถ่ายทอดออกมาเป็นรูปภาพ ครูท่านเมตตารับและพิจารณาอย่างเอาใจใส่ หนูสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนของท่าน

ทั้ง ๆ ที่กายท่านอ่อนแรง อืม ใช้คำนี้ไม่ได้ซะทีเดียวค่ะ เอาเป็นว่ากำลังกายท่านแผ่วลง แต่ใจของท่านนั้นยิ่งใหญ่และเบิกบานมากขึ้น

  

 

ภารกิจที่ท่านไปทำมา เป็นความยิ่งใหญ่มาก ๆ ในความรู้สึกของหนู

เหมือนท่านไปให้ความปีติ เติมความเบิกบานในใจของคนป่วย

เป็นหลักของใจให้กับคนที่ดูแลผู้ป่วย

เป็นความน่าทึ่งของท่านที่เสียสละ เพื่อผู้คนได้มากขนาดนี้ ต้นแบบอันเสียสละนี้ จับต้องได้มีตัวตนจริง ๆ ในโลกใบนี้ ผู้คนเข้าถึงได้ง่าย ในความรู้สึกของหนู

 

ครูเป็นต้นแบบของความดีงามที่มีตัวตนในโลกใบนี้

ที่สามารถสัมผัสได้ถึงความไม่มีตัวตน

 

จุ๊ ๆ อย่าเอ็ดไปนะคะ

หนูแอบเขียนตอนที่ท่านพักกายอยู่ข้าง ๆ หนูอย่างผ่อนคลาย ขอบพระคุณครูนะคะ ที่เมตตาให้โอกาสหนูได้ช่วยเหลือครูบ้างแม้จะเป็นสิ่งเล็ก ๆ น้อยก็ตาม มันมีค่ากับความรู้สึกของหนูมาก ๆค่ะ

จิตใจที่บากบาน ย่อมเกิดได้จาการมองทะลุม่านเมฆแห่งความไม่รู้ การเรียนรู้ของแต่ละคนย่อมม่ฐานทุนที่แตกต่างกัน

ความเพียรพยายามเท่านั้น นำมาซึ่งความสำเร้จ แม้จะใช้เวลาบ้างก็ ตาม ครูขอให้กำลังใจลูกศิษยืที่มีความเพียรพยายาม

ครูพัช

[ใบไม้ร้องเพลง]

ขอบพระคุณค่ะ ครูพัช ต้นแบบที่ดี มีให้เห็นให้เรียนรู้ซึมซับ หนูพยายามเรียนรู้ฝึกฝน ด้วยความเมตตาของครูท่านคอยประคับประคอง ไม่ให้หนูหลงทาง เพราะหนทางเส้นนี้ ง่ายมากที่จะหลง

ยิ่งถ้าหลงว่าเป็นผู้ประเสริฐแล้ว มันยากมากที่จะยอมรับว่าตนเป็นผู้ไม่รู้ ครท่านเคยเตือนหนูว่า "หนูก็เป็นผู้หลง แต่หนูวิ่งเข้าหาโอกาส ทำให้พอพยุงตัวได้ ณ วันนี้ บางคราด้วยสติและปัญญาที่ไม่ถึงพร้อมหนูก็รู้ไม่ค่อยจะทันกิเลสตนเอง

บางทีก็คร่ำครวญอยู่แต่หนูก็เพียรพยายามค่ะ