ข้อคิดดีๆกับการบริหาร (1)
อย่าวางอำนาจข่มขู่ผู้ใต้บังคับบัญชา อย่าลืมว่าคนเรากลัวกันจริงด้วยความนับถือ ความรัก มิใช่กลัวด้วยอำนาจ
ความเห็น (6)
สวัสดีครับรองคมกริช
อย่าทำทให้คนจนมุม อย่าทำให้หมาจนตรอก เขาบอกว่าอันตราย เพราะมันสู้ตายถวายชีวิต
ขอบคุณมากครับท่าน ผอ.พรชัย ที่ให้ข้อคิดเพิ่มเติม
สวัสดีค่ะ บันทึกนี้ เพียงไม่กี่คำก็มีความหมายลึกซึ้ง ตรงใจจริงๆค่ะ เห็นด้วยอย่างยิ่ง ขอบคุณ ประโยคดีๆน่ะค่ะ
เมอร์รี่คริสมาสต์ค่ะ..
ขอบคุณมากครับคุณครูบันเทิง
การให้อำนาจอยู่เหนือจิตใจ
ไม่มีทางที่จะได้ความจริงใจจากแววตาค่ะ
เรียน ท่าน ผอ.คมกริช ค่ะ
แวะเข้ามาอ่าน "ข้อคิดดี ๆ กับการบริหาร" ในความรู้สึกของครูผู้สอน ถ้าท่านผู้บริหารทุกคนปฏิบัติได้ตามข้อคิดของท่าน นักเรียนของเราคงมีการพัฒนาดียิ่งกว่าในปัจจุบันนะคะ แต่เท่าที่เคยสัมผัสและการได้ร่วมทำงานในแวดวงผู้บริหารส่วนใหญ่(น่าจะ) ล้วนแต่ตรงข้ามกับข้อคิดของท่าน เพราะเท่าที่รู้เห็นคือ ไม่ชอบอยู่โรงเรียน วางตัวสูงมากจนครูเข้าไม่ถึง ชอบคนประจบมากกว่าคนทำงานจริง ๆ มีปัญหาเรื่องเงิน และที่ไม่น่ามีคือเจ้าชู้ แต่สำหรับครูเล็กเองกว่าจะมาถึงโรงเรียนปัจจุบันก็สอนหลายโรงเรียน(ย้ายกลับภูมิลำเนาบ้านเกิด) ตั้งแต่เอกชนที่กรุงเทพฯ สอบบรรจุที่เมืองกาญจนบุรี ย้ายเข้ามาท่าม่วง และกลับบ้านเกิด สมัยที่ยังไม่ได้ย้ายกลับมา พ่อแม่ก็จะเล่าถึงผู้บริหารให้ฟังว่าดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้ จนนะวันนี้ ครูเล็กย้ายกลับมาที่บ้านเกิดตั้งแต่ปี 2545 จนปัจจุบัน ท่านเป็นอย่างที่พ่อแม่เล่าจริง ๆ ท่านเข้ากับชาวบ้านได้ทุกคน ท่านรู้จักชาวบ้านมากกว่าครุเล็กซะอีก ชาวบ้านรักท่านมาก งานทุกงานในชุมชนท่านไปหมด แม้แต่งานที่ชาวบ้านเกรงใจไม่มาบอกท่านก็ไป ท่านขัดอ่างล้างหน้าเด็ก ๆ ที่เลอะ ห้องท่านไม่ติดแอร์ เพราะท่านบอกว่าครูอยู่อย่างไรท่านผู้บริหารก็อยุู่อย่างนั้น เวลาเปิดเทอมท่านจะปัดกวาดเช็ดถูห้องของท่านเอง ท่านส่งเสริมให้ครูทุกคนเพิ่มวิทยฐานะทุกคน(ทุกคนจริง ๆ ) ท่านคงคิดนะคะว่าครูเล็กยกย่องท่านผู้บริหารคนนี้เพื่อหวังอะไรหรือเปล่า เรียนว่าไม่ใช่ เพราะท่านผู้บริหารที่ครูเล็กพูดถึงท่านจะเกษียณเดือนกันยายนนี้ค่ะ มันเป็นการทำงานด้วยความศรัทธาในตัวท่าน ท่านเป็นคนนครปฐม แต่ท่านยังทุ่มเทให้กับโรงเรียนของเราได้ขนาดนี้ แล้วเราเป็นครูในพื้นที่จะอยู่เฉยได้อย่างไร เรื่องประจบหวังขั้นไม่ใช่เพราะได้ไปแล้ว 2 ครั้ง นับแต่ย้ายมา เหลืออีกตั้งหลายคนที่รออยู่ ณ วันนี้ท่านยิ่งทำงานมากกว่าที่ท่านทำอยู่อีกหลายเท่า ชาวบ้านและครูในโรงเรียนไม่อยากให้ท่านเกษียณ และใจไม่ดีเลยว่าผู้บริหารที่จะย้ายมาแทนท่านจะเป็นอย่างไร แต่นั้นคืออนาคต ก็หวังว่าการศึกษาไทยจะพัฒนาต้องร่วมกันเดินไปพร้อมกันระหว่าง วัด โรงเรียน(ผู้บริหาร-ครู) ชุมชน การศึกษาไทยคงจะเจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไป ครูเล็กบ้านโป่ง