การเรียนรู้ที่เวียดนาม

ถ้าพูดถึงประเทศเวียดนามแล้วท่านนึกถึงอะไร

           เมื่อวันที่ ๒๑ ถึง ๒๓ ตุลาคม ๒๕๕๒ ที่ผ่านมา กระผมได้มีโอกาสเดินทางไปสาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม ร่วมกับคณะประธานชมรมในมหาวิทยาลัยขอนแก่น ไปแลกเปลี่ยนเรียนรู้วัฒนธรรมกับนักศึกษามหาวิทยาลัยดานัง  เราใช้เส้นทางการเดินทางโดยรถบัสจากขอนแก่นไปมุกดาหาร เข้าเขตสะหวันนะเขตของ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และสุดท้ายเข้าเขตประเทศเวียดนามทางด่านลาวบาว

        เมื่อเข้าสู่สะหวันนะเขตของ สปป.ลาว  ผมสังเกตเห็นการก่อสร้างมากมายตามแนวเขตถนน มีโครงการสร้างห้างขนาดใหญ่ซึ่งตอนนี้กำลังเตรียมสถานที่ก่อสร้าง และอีกอย่างหนึ่งที่เห็นบ่อยก็คือรถบรรทุกของเหมืองทองที่วิ่งสวนกับรถบัสของเรา(ที่ลาวรถวิ่งตรงข้ามกับบ้านเรา) บนถนน ๒ ช่องทางจราจรที่ขรุขระ  ถ้าพูดถึงไกด์ลาวแล้ววันนั้นรถบัสของผมมีคุณ นก กะ ปี้ด มาเป็นไกด์  เธอเป็นคนที่คุยสนุก มีมุขมากมาย เธอบอกว่าที่ลาวมีการใช้คำนำหน้าดังนี้ ผู้ชายใช้คำว่า ท้าว นำหน้าชื่อ(เหมือนประเทสไทยที่ใช้คำว่านาย) ส่วนผู้หญิงใช้คำว่านาง (ไม่ว่าจะเป็นสาวโดหรือแต่งงานแล้ว)  และเราก็มีโอกาสได้เข้าห้องน้ำ สี่พันไร่ ซึ่งเป็นห้องน้ำที่ใหญ่ที่สุดในลาว (จอดรถข้างทางเข้าห้องน้ำในป่า) จากนั้นพักรับประทานอาหารที่ร้านนางเฮือนใกล้ด่านลาวบาว 

  เมื่อเราทานอาหารกลางวันเสร็จก็เดินทางเข้าสู่เขตเวียดนามทางด่านลาวบาว (ภาษาลาวเรียกว่า ลาวบ่เอา) พักเข้าห้องน้ำเล็กน้อยแล้วเดินทางต่อ  สองฝั่งทางเต็มไปด้วยภูเขา  แม่น้ำ และสายฝนพรำตลอดทาง  แม้ที่นี่จะเต็มไปด้วยภูเขาแต่ชาวบ้านที่นี่ก็ยังสามารถปลูกข้าว ผลไม้ กล้วย ได้ตามพื้นที่ลาดชัน (ใช้พื้นที่ทุกตารางนิ้วให้เกิดประโยชน์จริงๆ) เมื่อถึงเมืองเว้ ที่เป็นเมืองหลวงเก่าสมัยที่เป็นระบบกษัตริย์ปกครอง ผมสังเกตเห็นบ้านเมืองของเขาที่ค่อนข้างใหญ่  การจราจรที่คับคั่งมีเสียงแตรรถตลอดทั้งวันทั้งคืน(ไกด์เวียดนามบอกว่าถ้าไฟรถกับแตรพังพร้อมกันคนเวียดนามจะซ่อมแตรรถก่อน) เราพักอยู่ที่นี่หนึ่งคืนก่อนจะเดินทางต่อ  เวียดนมในยามค่ำคืนค่อนข้างจะเงียบ เขาจะเริ่มปิดไฟประมาณตั้งแต่ สี่ทุ่มเป็นต้นไป เห็นแต่แสงไฟตามถนนเท่านั้นเอง ต่างจากประเทศไทยที่เปิดไปทั้งวันทั้งคืน  ร้านอาหารที่นั่นก็จะเริ่มปิดตั้งแต่ประมาฯสามทุ่มก็จะไม่ค่อยมีอาหารขายแล้ว แถมยังไม่มีเซเว่นขายของด้วย ใครที่หิวก็ต้องทนไปถึงเช้าเลย

เดี๋ยวคราวหน้าผมจะมาเขียนต่ออีก  วันนี้ไปก่อนครับ

[สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ]

เยี่ยมมากเลยคะ เล่าได้เห็นภาพ  แต่ถ้าได้ภาพมาประกอบด้วย ยิ่งจะสีสัน สร้างสรรค์ ประกอบบทความให้น่าสนใจมากขึ้นคะ  ถ้านำภาพประกอบไม่เป็นถามได้นะคะ

และการไปประเทศเวียตนาม ใช้เวลาเดินทางนานไหมคะ ไปแบบไหน มหาวิทยาลัยพาไป ไปเพื่อเที่ยวแลกเปลี่ยนเรียนรู้  แล้วสิ่งที่ประทับใจ ในการไปมีอะไรบ้าง ทุกอย่างยังน่าสนใจอยู่นะ แล้วจะเข้ามาอ่านอีกนะคะ

-รูปที่ให้นี้ก๊อปปี้ ไปให้ใครก็ได้นะคะ ในช่วงปีใหม่คะ

 

[ครูบันเทิง]

สวัสดีค่ะ มาแวะเที่ยวเวียดนามค่ะ