วันนี้...นอนตื่นสาย...เกือบแปดโมง...เพราะกินยาแก้แพ้เข้าไป...
มีประชุมประจำเดือนที่โรงเรียนตอนแปดโมงครึ่ง...
ตื่นมา...เห็นนาฬิกา...เกือบช็อก...เพราะการเข้าห้องประชุม...ในขณะที่คนอื่นเริ่มประชุมแล้ว...เป็นสิ่งที่น่ากลัว...สำหรับตัวเองมากเลย...
เลยรีบแต่งตัว...แล้วขับรถ..ไปโรงเรียนแบบรถด่วนก็ยังยอมแพ้(เป็นรถด่วนขณะแต่งตัวเองนะคะ...แต่ตอนขับรถมอ ไซต์ ไมล์แปดสิบ...ปกติค่ะ)
ถึงโรงเรียน แปดโมงสามห้า...วิ่งเข้าห้องประชุมเลย...อิอิ ทันค่ะ...เพราะเพื่อนร่วมงาน...กำลังทยอยเข้าห้องประชุม...
นั่งประชุมไปเรื่อย ๆ ... แฮ่...มารู้ตัวตอนสิบครึ่ง...ว่าตั้งแต่ข้าวมื้อเช้าของเมื่อวานจนกระทั่งถึงตอนนี้...ยังไม่ได้เจอข้าวเลย...หิว ๆ
การประชุมก็ติดพัน...ไม่สามารถหยุดกลางคันได้...จนเที่ยงครึ่ง...
ผอ.หันมาพอดี...เลยทำปาก+สีหน้าบอกผอ.หนูไม่ไหวแล้ว...หิววววววววววว
ผอ.คงเดาท่าทางออก...หยุดประชุมก่อน...
เลยได้กินสมใจ...ที่รร.แจกก๋วยเตี๋ยวผัด...กินหมดไปหนึ่งกล่อง...
ไม่อิ่ม...บวกกับน้องคนนึงหิวข้าวไม่กอนก๋วยเตี๋ยวนั่งบ่น ๆ อยู่...ว่าอยากกินข้าว...
เราเลยหันไปบอก...ไป...กินข้าวกัน(หลังจากกินก๋วยเตี๋ยวผัดหมดไปหนึ่งกล่องแล้วนะ)
ออกมา...เจอท่านสุภาพบุรุษนั่งล้อมวงกินกันอยู่...
เค้ากินยังไม่ถึงเศษหนึ่งส่วนสี่เลย...
ในขณะที่เราซึ่งเป็นผู้หญิง(รึปล่าว)
กินหมดไปแล้ว....
เพื่อนครูคนนึงเลยหันมาถาม...ทำไม...ไม่กินเหรอ?
เราหันไปตอบสั้น ๆ ป่าว...กินหมดแล้ว...แต่ไม่อิ่ม...
เดินสวนกับครูผู้ชายอีกคนถามขึ้นมา..ไปไหนท่าทางรีบ...
เราก็บอกไปกินข้าว...
เขาก็ถามออกมา...แซวมากกว่าที่จะคิดว่ามันเป็นความจริง...
ทำไมไม่อิ่มเหรอ?
เราก็ตอบทันที...อืม...ไม่อิ่ม...จาไปกินข้าวต่อ...
ฮ่า.................
มาประชุมต่อตอนบ่าย...คนนี้เหนื่อย
คนนั้นล้า...แต่เรา...ยิ่งประชุม...ยิ่งมันส์
สมองไหลลื่น...เพราะชั้นอิ่ม.....สมองเลยเดิน...
ประชุมเยอะ...แต่ก็ได้อะไรเยอะเหมือนกัน....
สลามอาจารย์
ขอบคุณน้องซิลเวียร์สำหรับกำลังใจที่ส่งมาให้เสมอ ๆ ค่ะ
มาเยี่ยม ครับผม จะติดตาม งานเขียนต่อไป