พ่อ..ของฉัน

แด่..คุณพ่อที่หนูรักที่สุดในโลก

ตั้งแต่จำความได้ สิ่งหนึ่งที่เป็นความรู้สึกที่ไม่มีสิ่งใดเทียบได้เลยในโลกนี้คือ..ความใจดี..ของพ่อ พวกเราพี่น้องเกิดมาในครอบครัวเกษตรกร มีพี่น้อง 10 คน แต่มีพี่สาวคนที่ 6 ได้เสียชีวิตตั้งแต่เด็ก ครูเล็กเป็นคนที่ 9 ในจำนวนพี่น้อง 10 คนนั้น ตั้งแต่จำความได้ เราจะรู้เพียงอย่างเดียวว่า..พ่อใจดีที่หนึ่งเลย พ่อไม่เคยดุด่าว่ากล่าวลูกเลย ปัจจุบันพ่ออายุ 84 ปีแล้ว พ่อก็ยังเป็นพ่อคนเดิมที่ช่างสรรหาเรื่องราวมาเล่าให้ลูกฟังมิได้หยุด แม้ว่าปัจจุบันพ่ออาจหลงลืมไปบ้าง แต่พ่อก็ยังเป็นพ่อที่รักลูกเสมออยู่ดี ตั้งแต่จำความได้จนกระทั่งทุกวันนี้ ครูเล็กยังไม่เคยถูกพ่อตี บ่น ดุ หรือว่าเลยสักครั้ง พ่ออดทนกับลูกดื้อๆคนนี้ได้อย่างไรกัน มีพี่ชายเพียงคนเดียวเท่านั้นมีเคยเห็นพ่อดุว่าและตี เพราะริอ่านหนีออกจากบ้านตอนกำลังวัยรุ่นเพราะอยากมากรุงเทพฯ พ่อตามมาเจอตอนกำลังจะติดรถส่งมะพร้าวเข้ากรุงเทพฯ พ่อเป็นพ่อที่ดีที่สุดในโลกเลย..

ตั้งแต่เด็กพวกเราอยู่กันที่บ้านสวน พ่อเรามีอาชีพทำสวนมะพร้าวเป็นหลัก อาชีพรองก็คือ ทำสวนผักประเภทกะหล่ำปลี พริกชี้ฟ้า พริกหยวก หอมใหญ่ มะเขือเทศ ด้วยความที่เรามีพี่น้องหลายคน พ่อกับแม่และพี่ๆต้องทำงานหนักมาก แต่ก็ไม่เคยมีใครบ่นให้เราลูกๆได้ยิน พ่อจะทำงานด้วยความรู้สึกเป็นสุข พ่อจะออกจากบ้านตั้งแต่เช้ามืดเพื่อเทียมวัวไถดิน ประมาณสายสักหน่อยแดดเริ่มร้อน พ่อก็จะหยุด เพื่อให้วัวได้พักและกินหญ้า สมัยก่อนเราใช้วัวเทียมเกวียนสำหรับขนสิ้นค้าทางการเกษตร พืชผักที่เราปลูกไว้ พ่อจะจ้างลูกจ้างมาช่วยเก็บแล้วก็นำใส่เกวียนไปส่งขึ้นรถไฟในเวลาประมาณ 5 โมงเย็นที่สถานีรถไฟทุกวัน เพื่อส่งไปร้านรับซื้อที่ปากคลองตลาด กรุงเทพฯ และจะมาคิดเงินประมาณ 6 เดือนครั้ง หรือปีละครั้ง บ้านเราจะได้เงินเป็นกอบเป็นกำจากการขายผักพอสมควร พ่อมีวิธีทำมาหากินที่พวกเรารู้ว่า..ไม่เหมือนใคร..ก็ตรงนี้เอง พ่อไม่รีบร้อนที่จะต้องรับเงินในทันทีที่ขายผลผลิตได้ พ่อไว้วางใจผู้ซื้อซึ่งแทบไม่เคยเห็นหน้าตากัน มีเพียงตั๋วร้านเหล่านั้นที่ติดมาบนเข่งใส่ผัก เข่งผักเหล่านั้นก็จะกระจายไปตามร้านที่เราส่งไปเอง พ่อจะแบ่งสรรปันส่วนส่งไปหลายๆร้านในปากคลองตลาด เมื่อทางร้านได้รับสิ้นค้าแล้วก็จะชั่งน้ำหนัก และส่งใบเสร็จพร้อมบอกจำนวนเงินมาด้วย เราก็เก็บใบเสร็จไว้ไปรับเงินทีหลัง นี่คือวิธีการทำงานของพ่อ

ว่างเว้นจากการทำสวน พ่อจะไปรับจ้างทำงานก่อสร้าง พ่อเป็นคนเก่ง พ่อเป็นนายช่างใหญ่ บ้านของเราหลังใหญ่พ่อก็เป็นคนปลูกสร้างเอง ลูกๆผู้ชายบางคนก็ดำเนินรอยตามอาชีพของพ่อ พ่อรับจ้างสร้างโบสถ์หลายๆที่ พ่อเดินทางไปทั่ว ใกล้บ้าง ไกลบ้าง ตามแต่ผู้ว่าจ้างจะต้องการให้ไป และพ่อพอจะไปได้ จนกระทั่งพ่อเริ่มแก่ตัวลงและไม่สะดวกที่จะต้องเดินทางไกล บ้านเราไม่ว่าพ่อ แม่หรือพี่ๆ ทุกคนจะขยันขันแข็ง ขยันทำมาหากิน ตั้งแต่เกิดจนถึงบัดนี้เรารู้เพียงว่า..พ่อแม่เราไม่เคยเป็นหนี้ใคร เพราะความขยันและตั้งใจทำงานของพ่อและแม่ วันหยุดของบ้านเราไม่ใช่..วันเสาร์หรืออาทิตย์.. แต่เป็น..วันพระ.. เพราะบ้านเราจะไปวัด ไปทำบุญทุกวันพระมิได้ขาด ส่วนวันที่ไม่ใช่วันพระเราจะตักบาตรที่บ้าน เพราะพระจะมาบิณฑบาตรถึงหน้าบ้านทุกวันมิได้ขาด หากวันไหนพระจะไม่มาท่านก็จะบอกไว้ก่อน

สมัยก่อนที่เรายังเด็ก ไม่มีไฟฟ้า บ้านเราใช้ตะเกียงหรือบ้างครั้งถ้าต้องการใช้แสงสว่างมากก็จะจุดตะเกียงเจ้าพายุสักครั้ง พวกเราจะตื่นเต้นมากถ้าวันไหนพ่อจุดตะเกียงเจ้าพายุ เราจะวิ่งเล่นในลานบ้านกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งเมื่อไฟฟ้าเข้าถึง บ้านเราก็ยังคงเป็นบ้านแรกๆที่มีโทรทัศน์ดู ชาวบ้านใกล้เรือนเคียงก็จะมาดูหนัง ดูละคร หรือดูข่าวที่บ้านเราเสมอ ก่อนหน้านั้น ตอนที่ยังไม่มีไฟฟ้า ชาวบ้านบางส่วนจะมานั่งฟังพ่ออ่านหนังสือให้ตอนช่วงค่ำ หลังจากเลิกงาน อาบน้ำกินข้าวเรียบร้อยแล้ว พ่ออ่านหนังสือเก่ง เขียนหนังสือสวย พ่อจะไปยืมหนังสือจากตลาดมา ประเภทนิยายสามก๊กบ้างและอื่นๆบ้าง ตามที่จะหายืมจากร้านหนังสือโบราณได้ แล้วตอนค่ำก็จะจุดตะเกียงเจ้าพายุ และอ่านหนังสือเหล่านั้นให้คนอื่นฟัง บ้านเราไม่มีใครถูกบังคับให้เรียนหนังสือ และโรงเรียนเด็กโตๆก็อยู่ไกลจากบ้านเรามาก จนพี่ๆไม่มีโอกาสได้เรียนกัน จบแค่ ป.4 ก็ต้องออกจากโรงเรียนกันหมด

มีแต่น้องๆเท่านั้นที่มีโอกาสได้เรียนในชั้นสูงขึ้น พ่อพาครูเล็กไปเข้าเรียนชั้น ป.5 อีกโรงเรียนซึ่งถือว่าไกลจากบ้านมากในสมัยนั้น แต่พ่อก็พาพวกเราไป จนกระทั่งจบ ป.6 พ่อก็ยังคงพาเราไปสอบเข้าเรียนในตัวจังหวัดซึ่งไกลจากบ้านเป็น 100 กิโลเมตร เราต้องอยู่หอพัก พ่อก็บอกให้พวกเราอดทน เพื่อจะได้สบายในวันหน้า นี่แหละ..พ่อของฉัน..พ่อที่ฉันรัก..พ่อที่ฉันเคารพเทิดทูนและบูชา..พ่อพระในบ้าน ทุกปีพวกเราที่อยู่ไกลจะต้องกลับไปอยู่กับท่านช่วงปิดเทอมทุกๆปิดเทอม ยาวนานเป็นเดือนจนเปิดเทอมเลยทีเดียว พวกเราจะงดกิจกรรมทุกๆกิจกรรมในช่วงปิดเทอม และเดินทางกลับไปอยู่กับ..พ่อและแม่อย่างสม่ำเสมอมิได้ขาด

เขียนใน GotoKnow โดย ครูเล็ก
ใน บันทึก..ครูเล็ก

คำสำคัญ (Tags): #พ่อ..ของฉัน#วันพ่อแห่งชาติ

หมายเลขบันทึก: 318421เขียนเมื่อ 6 ธันวาคม 2009 08:34 น. ()แก้ไขเมื่อ 26 มกราคม 2014 12:22 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน