พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของปวงชนชาวไทย
เนื่องในวันสำคัญของชาติ อันเป็นวันคล้ายวันประสูติของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช มหาราช ในปีนี้ด้วยสำนึกในพระเมตตา พระมหากรุณาธิคุณที่พระองค์มีต่อพระสกนิกรทุกแหล่งหล้า
- โดยท่านผู้อำนวยการโรงเรียนอนุบาลบุรีรัมย์
- คณะครูและนักเรียนได้จัดกิจกรรมลงนามถวายพระพรอย่างยิ่งใหญ่กว่าทุกปีที่เคยปฏิบัติมาอย่างต่อเนื่อง
ส่วนหนึ่งของนักเรียนโรงเรียนอนุบาลบุรีรัมย์(จากจำนวนนักเรียนทั้งสิน้๑,๐๐๐กว่าคน)
เกี่ยวกับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ภูมิพลอดุลยเดช มหาราช ผู้บันทึกเองโดยกำเนิดเป็นคนอำเภอพรรณานิคม(เป็นที่ตั้งของพิพิธภัณฑ์พระอาจารย์ฝั้นอาจาโร)
เบื้องหลังคือพิพิธภัณฑ์พระอาจารย์ฝั้นฯ
อันเป็นที่เคารพสักการะของพุทธบริษัททั่วไป
(สมเด็จพระราชินีของปวงชนชาวไทยจะเสด็จมาเปลี่ยนแจกันดอกไม้ในพิพิธภัณฑ์อยู่เสมอ
พระองค์เคยเสด็จโดยไม่เป็นทางการและมีชาวบ้านเคยพบเห็นท่านเสด็จมาอยู่บ่อยๆ
บางครั้งพระองค์ทรงรับสั่งกับชาวบ้านที่มาพบเห็นพระองค์ขณะจัดเปลี่ยนแจกันดอกไม้ว่า"เข้ามาซิมาจัดแจกันดอกไม้ด้วยกัน" )
จังหวัดสกลนคร จึงได้มีโอกาสเฝ้ารับเสด็จตั้งแต่อายุ๗-๘ ขวบทั้งโดยบังเอิญ และโดยคณะครูที่นำเฝ้า แต่เป็นที่น่าเสียดายที่สมัยนั้นเราไม่มีสื่อที่ทันสมัย(หมายถึงกล้องถ่ายภาพ)ที่มีใช้อย่างทุกวันนี้ คงมีภาพสะสมของทุกพระองค์ในอิริยาบทต่างๆที่น่าชื่นชมนักมาฝากเพื่อนแลกเปลี่ยนเรียนรู้ให้ได้ชื่นชมกันถ้วนหน้า แต่ทุกภาพทุกอิริยาบทของทุกพระองค์ประทับตราตรึงอยู่ในความทรงจำของผู้บันทึก จะพยายามบรรยายให้ประจักษ์เท่าที่สามารถทำได้.. ด้วยความเทอดทูลบูชาหาที่เปรียบมิได้...จากพระสกนิกรหนึ่งในล้าน..ๆ...ของพระองค์
ความประทับใจ:ในอิริยาบทที่พระบามสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชปฏิสันถารกับประชาชนที่มาเฝ้ารอรับเสด็จ ด้วยความรักที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตา เท่าที่ผู้บันทึกจำความได้ทุกครั้งที่ทราบว่าทรงเสด็จประชาชนจะมารอเฝ้ารับเสด็จมากเหลือเกิน ในแต่ละแห่งที่เสด็จ เมื่อเสด็จลงจากเครื่องฯ(เครื่องบินลำเล็กๆสีเขียวเข้มๆน่าจะเป็นเครื่องบินของทหาร พวกเราเมื่อครั้งยังเด็กจะเรียกว่าเฮลิคอปเตอร์)ฝุ่นละอองจะปลิวว่อนคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ เครื่องบินไม่ได้ไปลงที่สนามคอนกรีตนะ เป็นสนามหญ้าแห้งๆโดยมากจะเป็นสนามหญ้าของโรงเรียน บางครั้งไปบินลงที่ทุ่งนา...ตอซังข้าวปลิวว่อนไปทั่ว..ด้วยเหตุที่ต้องไปเฝ้ารอรับเสด็จตั้งแต่เช้ากว่าจะได้เวลาที่พระองค์ท่านเสด็จมาถึงทำให้ดูเหมือนว่าท่านเสด็จมาช้า แต่ประชาชนก็ไม่ลดละที่จะเฝ้ารอคอย..บางครั้งผู้บันทึกคิดว่าท่านเสด็จมาเพื่อภาระกิจส่วนพระองค์แท้ๆ ท่านต้องมาให้(เสีย)เวลาทักทายประชาชนที่มารอรับเสด็จ ท่านจะทรงถามราษฎรอย่างถ้วนทั่วทรงเดินไปรอบๆบริเวณที่เตรียมไว้สำหรับเฝ้ารับเสด็จ ถ้าเป็นสนามฟุตบอลก็ประมาณ๔๐๐ เมตรต่อหนึ่งรอบ แต่บริเวณที่จัดไว้สำหรับเฝ้ารับเสด็จมี๒-๓ชั้น ๒-๓ รอบซ้อนกันท่านก็ทรงเดินอย่างทั่วถึง บ่อยครั้งที่ท่านเสด็จมาพร้อมกันทุกองค์ ตั้งแต่เมื่อครั้งที่ทุกพระองค์ยังทรงพระเยาว์อยู่ ทุกพระองค์ก็มีความอดทน ก็ต้องเดินไปรอบๆบริเวณที่เตรียมไว้สำหรับเฝ้ารับเสด็จ "พระองค์ท่านเป็นทั้งพ่อของลูกๆ และพ่อของพสกนิกรไทยทั่วหล้า" ในความรู้สึกผู้บันทึกเองคิดว่าท่านคงเหน็จเหนื่อยพระวรกายกับการเดินทาง หรือลูกๆอาจจะหิวบ้างแหละ..นะ ลงจากเครื่องแล้วใช่ว่าจะได้นั่งรถต่อไปยังที่พัก หรือที่ต้องไปทำกิจอื่นๆ..ท่านไม่เคยเดินจากไปโดยไม่ทักทาย ถามไถ่ทุกข์สุขราษฎรของพระองค์ท่าน..ผู้บันทึกคือหนึ่งในล้าน ล้านคนที่มีความรู้สึกเทอดทูลพระองค์ท่าน "พระองค์ท่านเป็นพ่อผู้ยิ่งใหญ่ ไม่มีสิ่งใดจะมาเทียบเปรียบ..ได้เลย..." เราไม่อยากให้พระองค์ จากไปแม้ในเวลารอเฝ้ารับเสด็จ..แต่สรรพสิ่งก็ต้องมีเวลามากำกับอยู่....เป็นสัจธรรม !!ขอให้พระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน..ตราบนานเท่านาน..!!
วัดที่ตั้งพิพิธภัณฑ์นี้ชื่อ วัดป่าอุดมสมพรในปัจจุบัน เป็นอีกหนึ่งวัดที่คุณย่าของผู้บันทึกจะไม่เคยละเลยต่อการสร้างบุญสร้างกุศลด้วยประการทั้งปวงของพุทธบริษัทจะพึงกระทำได้ ผู้บันทึกจำข้อความที่บิดาเขียนชื่อของคุณย่า ในนามของผู้ถวายไว้บน ตู้เก็บเครื่องใช้สิ่งของของพระสงฆ์ ธรรมาสน์ ว่า"ถวายวัดป่าสุทธาวาส และอีกชื่อหนึ่งที่จำได้คือวัดวิปัสสนา ซึ่งในสมัยนั้นน่าจะเป็นวัดที่หลวงปู่มั่นจำวัดอยู่.....
อันเนื่องมาจากวัน "พ่อแห่งชาติ"
ความเห็น (3)
ตามมาอ่าน ตอนนี้คุณครูอยู่บุรีรัมย์หรือครับ
สวัสดีค่ะ
ท่านอาจารย์ขจิต ฝอยทอง
- ใช่แล้วปัจจุบันเป็นคุณครูสอนเด็กปฐมวัย โรงเรียนอนุบาลบุรีรมย์
- อยู่ที่นี่ ๑๘-๑๙ ปีน่าจะได้
- บั้นปลายชีวิตคงกลับไปที่บ้านเกิด
- กำลังพิจารณาอยู่ว่าจะหันหัวเรือกลับหรือจะกลับแบบไหน?
ครูหวานค่ะ