ฉันอยากถาม ความเหงา
ทำไมเจ้า โหดร้าย
ทำฉัน เจ็บ แทบตาย
เจ้าทำได้ ไม่ปราณี
ฉันทำอะไรให้เล่า
ความเหงา เจ้าจึงขยี้
ใจฉันแหลกสลาย ไร้ชิ้นดี
ฉันคนนี้ ปวดร้าว เพราะเจ้าทำ
สาแก่ใจเจ้าแล้วใช่ไหม
ที่ทำให้ ฉันเจ็บช้ำ
อยากลืม ทุกอย่าง ไม่อยากจำ
แต่ความเหงา ตอกย้ำ ให้ช้ำใจ
ฉันอยากเกลียดความเหงา
แต่แล้ว...........ก็ทำไม่ได้
เพราะทุกครั้ง.......ที่ไม่มีใคร
ก็ได้เจ้า.....เป็นเพื่อน....เตือนอุรา
เหงาไม่ทำให้...ตายนะคะ
แค่เจ็บ...ปวด แต่ คลายลงได้
ด้วยกาลเวลาและกำลังใจ
สวัสดีค่ะ ครูส้ม
สวัสดีค่ะ....ครูป.1
เมื่อความเหงาเคล้าดวงจิตให้คิดโทษ
ให้คิดโกรธเคืองแค้นแน่นหนักหนา
ให้จิตเศร้าเหงาหงอยน้อยใจพา
ไร้ชีวาพาระทมขื่นขมใจ
จะมัวเศร้าเหงาไปทำไมนี่
ให้คิดดีพ้นโศกโลกสดใส
ให้คิดนำล้ำหน้าพาเริงใจ
เพราะว่าใจของเราเข้าใจตน
มาเยี่ยมเยือนครับอาจารย์ ชอบบทกลอนที่งดงามในความหมายครับ
ขอร่วมแลกเปลี่ยนบทกลอนด้วยครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ คุณณัฐวรรธณ์
..ยิ้มเหงาๆ
..เศร้าพองามๆ
เหงา...มันทรมาน
พี่ชายก็กลัวความเหงา แต่ก็ได้มันเป็นเพื่อนอยู่บ่อยๆ