ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว แต่ไม่นานขนาดจำไม่ได้ ผมเคยสอนวิชาชื่อ "ความจริงของชีวิต" สนุกมาก บรรยากาศมีชีวิตชีวา ผู้เรียนก็ดูจะมีความสุข แต่มีคนกล่าวหาว่า "เนื่อหาน้อย"
จำได้ว่าผมเห็นอะไรเป็นสื่อการเรียนรู้ไปได้หมด โดยเฉพาะข่าวจากหน้าหนังสือพิมพ์และสื่อมวลชนอื่นๆ แม้แต่รูป 2 รูปที่ผมถ่ายเล่นเมื่อครั้งผ่านไปแถว เขากบ นครสวรรค์ ที่กำลังเขียนถึงอยู่นี้ ผมนำสองภาพให้ผู้เรียนดูแล้ว คิด เขียน เดี่ยว ตามด้วยเข้ากลุ่มย่อย และคัดสรร นำเสนอต่อกลุ่มใหญ่ ความคิดเห็นผมในฐานะผู้สอนถือเป็นเรื่องเล็กจะเอาไว้ท้ายสุด และผมก็แอบใช้ Internet หาข้อมูล ความคิดเห็นจากสหายที่ไม่เคยเห็นหน้าที่ pantip.com ตัดต่อทำ Powerpoint เตรียมไว้ปิดฉากด้วย นี่ครับ ร่องรอยที่พอจะเหลืออยู่ ..
1. บัวดอกแรกในอ่างบัว บนเขากบ
2. อีกดอกหนึ่งในอ่างเดียวกัน
3. ตัวอย่างบทกวีจากมิตรสหายที่ pantip.com นำเสนอ และผมนำมาปรุงเป็นสื่อปิดท้ายการสอน
ดูๆแล้ว ผมไม่ได้สอนสักเท่าไหร่เลย จับโน่น ชนนี่ "จัดการ" ให้เขาได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้เสียมากกว่า ช่างเป็นครูที่ไม่ "ขยันสอน" เลยนะเรา !
เค้าบอกว่าวิทยากรที่ดี ไม่ต้องมีแผ่นใสสักแผ่น ก็สามารถสอนได้ เพราะเพียงแค่จุดประกายให้ผู้เรียนได้คิดหาคำตอบด้วยตนเอง ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้สามารถคิดได้หลายแง่ หลายวิธี มีคำตอบที่หลากหลาย การฝึกให้คนได้คิดถือเป็นสิ่งวิเศษที่สุดแล้วครับ แบบนี้เรียกว่า กระบี่อยู่ที่ใจ หยิบจับสิ่งใดก็นำมาทำเป็นอาวุธได้หมด สุดท้ายขอชื่นชมทุกคนที่แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับบทเรียนดอกบัวของคุณครูพินิจครับ
อาจารย์ครับ
เสียดายผมไม่มีโอกาสได้เป็นลูกศิษย์อาจารย์ ช่วงที่เรียน
แต่ก็ขอสมัครเป็นลูกศิษย์ใน Blog พื้นที่เสมือนแห่งนี้นะครับ ไม่ได้ผ่านระบบ เอเน็ต และโอเน็ต ก็คงได้นะครับอาจารย์
มาขอบคุณอีกรอบครับ ...
เรียนอาจารย์ Handy ครับ
เป็นอีกคนที่แกะรอยตามมาขอเสริมปัญญาด้วยคนนะครับ อย่างนี้ต้องถือว่า เป็นการสอนแบบ ผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง ขนานแท้ นะครับผมว่า อาจารย์ทำหน้าที่ เป็น คุณอำนวย
อ่านแล้วได้แนวทางการนำไปสอนเด็กและชาวบ้าน โดยเฉพาะการใช้สื่อและความสุนทรีย์ใจ สอดแทรกศีลธรรมตามวิถีที่อยู่ในความเป็นตัวตนของพวกเขา ขอบคุณที่ให้แนวทางครับ
มาทักทายอีกรอบ ด้วยความขอบคุณครับ ...
คุณ
Panda
ผมเชื่อว่า เพราะเราสอนกันมากไปกระมังเด็กเลยไม่ค่อยได้เรียนรู้
คิดและทำอะไรไม่ค่อยเป็น
เคยพูดประโยคที่หลายคนฟังแล้วอาจสะอึก
ให้คนเป็นครูและนักศึกษาสายครูฟัง เช่น..
" อย่า สอน เขามากนักเลย ให้เขา
เรียน บ้างเถอะ "
"
ที่เด็กโง่ ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะครู
สอนมากเกินไป "
" ที่ว่า สอนจบ นั้น
เคยติดตามดูบ้างไหมว่าเขา คิด
และ ทำ อะไรได้บ้าง นอกจาก จด
และ จำ " ฯลฯ
อ.ขจิต ฝอยทอง
ไม่เอาเป็นลูกศิษย์ไม่ได้แล้ว
เป็น "น้องศิษย์" ก็แล้วกัน จริงๆ
ทุกคนต่างก็เป็นครูให้กันและกันอยู่ตลอดเวลานะ ทุกคนต่างก็
รู้บางเรื่อง และ ไม่รู้หลายเรื่อง
กันทั้งนั้น
คุณยอดดอย
ยินดีครับที่ท่านได้รับประโยชน์จากสิ่งที่นำเสนอ
มีอะไรก็นำมาแลกเปลี่ยนแบ่งปันกันนะครับ
อ่านบันทึกของคุณ Handy ทีไร มีอันต้องเก็บไปคิดก่อนจะกลับมาเขียนความเห็นเรื่อยเลยค่ะ เรียกได้ว่า "จุดประกาย" ได้เสมอจริงๆ
เห็นจริงมากๆโดยเฉพาะกับการสอนลูกค่ะ เวลาให้โอกาส ดูเขาคิด หลังจากเราเลือกสิ่งที่ควรพูดให้ดีๆแล้วล่ะก้อ เขามักจะ"คิด"ได้เองโดยที่เรารู้สึกได้ว่าเขา "get" มากกว่า ลึกกว่าจากการ"ทนฟัง"เราพูดพร่ำค่ะ
สัจธรรม...แห่งชีวิต
นำจิต...คิดพิจารณา
ความเป็น..ไป...
ให้ถ่องแท้...อย่างเข้าใจ
ขอบคุณครับ ที่มาทักทาย ... กำลังค่อยๆแกะรอย เรียนรู้อยู่ครับ
ขอบคุณ ท่าน JJ ครับ
หากมีส่วนใดนำไปใช้ประโยชน์ได้ก็ยินดีครับ ดำเนินการได้เลยตามที่เห็นเหมาะสม
ขอร่วมแสดงความคิดเห็นด้วยนะค่ะ........ความจริงของชีวิต..คืออะไรกันแน่ค่ะ
สวัสดีค่ะ.........ความจริงของชีวิตนี้น่าสนใจมากเลยค่ะยังไงก็จะติดตามและหา....ความรู้ที่น่าสนใจนะค่ะ...............////////******/////////
............../////////ooooo-------oooooo////////...........
***********************************************************
oooooooooooooooooooooooooooooooooooo
***********************************************************
oooooooooooooooooooooooooooooooooooo
อาจารย์ค่ะ สรุปแล้วความจริงทางชีวิตคืออะไรค่ะ
หนูอยากทราบ