ผมชอบดูสารคดี, การอธิบายความหมายทางศิลปะวัฒนธรรม หรืองาน document ที่มีคำอธิบาย "คุณค่า" เพราะเวลาฟังเรื่องพวกนี้ ทำให้เห็นภาพที่เปลี่ยนไปจากเดิม เช่น ครั้งหนึ่งได้ไปชมพิพิธภัณฑ์ผ้าปาเต๊ะ ที่เมืองโซโล อินโดนีเซีย ทำให้ความรู้สึกของผมที่มีต่อผ้าปาเต๊ะนั้นเปลี่ยนไป แต่เดิมดูเห็นเพียงแค่ลวดลายบนผืนผ้า แต่พอฟังประวัติศาสตร์ แหล่งกำเนิดของลวดลายแต่ละลวดลาย รู้ว่าเป็นลวดลายของเมืองไหน
ที่เกริ่นอย่างนี้ เพราะว่า ผมเริ่มเข้าใจว่ามีหลายอย่างที่เรามองแบบผิวๆ เพราะเราไม่รู้คุณค่าของมัน เราให้ความหมายคุณค่ามันไม่ได้ ให้คุณค่าไม่เป็น
กลับมาที่องค์กร อย่างเช่น โรงงาน สถานที่ผลิตสินค้า แปลกใจว่าเวลาเราเดินชมโรงงาน เราพบ เกร็ดความรู้ปฏิบัติ ของคนหน้างานเยอะแยะ แต่คนในองค์กรกลับมองดูมันเป็นสิ่งชินตา เป็นเรื่องเล็กๆซึ่งไม่คิดว่ามันจะมีค่ายิ่งใหญ่อะไร มันก็เลยเกิดและเป็นอยู่เพียงเท่านั้น
องค์กรใดที่มีพฤติกรรมหยิบจับความรู้ปฏิบัติเล็กๆของคนหน้างาน มาอธิบายให้ความหมาย ให้คุณค่า ยิ่งถ้าเป็นระดับผู้บริหารลงมาให้ ความหมายคุณค่าของสิ่งนั้น เชื่อมโยงไปกับเป้าหมายใหญ่ขององค์กร ก็ยิ่งกระตุ้นคนทำงานให้สร้าง ไอเดีย ความคิด ความสร้างสรรค์ใหม่ๆ ที่จะช่วยให้การทำงานของเขาง่ายขึ้น ลดเวลาการทำงานสั้นลง ผลงานมีคุณภาพมากขึ้น ลูกค้าประทับใจคุณภาพมากขึ้น ลดความเสี่ยง ลดต้นทุน ลดการสูญเสีย ประหยัดพลังงาน เพิ่มมิตรภาพในระหว่างทีมงาน หรือบางเรื่องอาจมีประเด็นคุณธรรมของการทำงานเป็นเรื่ององค์กรอยากให้มีเยอะๆ แล้วยังหาวิธีทำให้สิ่งดีๆ เหล่านี้แผ่กระจายไปกระตุ้นคนอื่นๆในองค์กรให้ขยายลุกลามไปอีก ทำต่อเนื่องเสมอๆ ลองคิดดูถ้าคนในองค์กรหลายคนช่วยกันคนละไม้ละมือ ผลิตความรู้ปฏิบัติออกมาบ่อยๆ มากๆ องค์กรนั้นจะเป็นอย่างไร
แต่ถ้าองค์กรใดที่มีพฤติกรรมเฉยชาชินกับการเกิดขึ้นของสิ่งเล็กๆเหล่านี้ สนใจแต่เรื่องใหญ่ๆ ที่ตอบสนองต่อนโยบายเท่านั้น ก็ไม่น่าแปลกใจว่านานๆไป "ต่อมเรียนรู้" ของคนทำงานก็จะค่อยๆฝ่อลีบไปในที่สุด เราก็จะได้คนที่หูตาไม่ว่องไวเต็มไปหมด
เห็นด้วยครับ การที่ผู้บริหารใส่ใจในรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ทำให้เกิดความคิดสร้างสรรค์ สนับสนุนให้เกิดองค์กรเช่นนั้นด้วย
ผู้นำ ที่ดี ต้องมีใจดู รายละเอียด(บ้าง)ครับ
องค์กรใดที่มีพฤติกรรมหยิบจับความรู้ปฏิบัติเล็กๆของคนหน้างาน มาอธิบายให้ความหมาย ให้คุณค่า
อันนี้คงต้องฝึกชื่นชมคนอื่นด้วย ผู้บริหารไม่กล้าชมคนดีคนเก่ง หาแต่จุดด่างจุดด้อยเสียมาก บางที่ก็น่าเห็นใจ หัวหน้าเครื่องอยากให้รางวัลลูกน้องก็ต้องออกเงินค่าของรางวัลเองเพราะองค์กรไม่เห็นความสำคัญ คิดว่าสิ้นเปลือง