น้าสาวกับเบาหวาน ตามองไม่เห็น
น้าสาวเราเป็นเบาหวานมานานแล้ว ตั้งแต่หลังคลอดลูกสาวที่ได้น้ำหนักทะลุเป้าถึง 4 กิโลกว่า เพราะคุณแม่เป็นเบาหวานนี่ล่ะ จากนั้นก็ไม่ได้ควบคุมเรื่องอาหารการกินนัก ด้วยความประมาทคิดว่าไม่เป็นอะไร เพราะควบคุมน้ำตาลได้ดีตลอด ตรวจเลือดเมื่อไหร่ก็ปกติ แต่ลืมไปว่าปกติเพราะกินยาควบคุมอาการไว้
แล้วผลของความประมาทก็ยังเดินหน้าต่อไป จนต้องปรับจากยากินมาเป็นยาฉีด ฉีดจนชิน แล้วมีเตรียมน้ำอัดลมแช่ตู้เย็นไว้ดื่มยามใจหวิว...เพราะน้ำตามต่ำ สุดท้ายตาก็เริ่มเปลี่ยนจากมองไม่ชัด กลายเป็นมองไม่เห็น แต่ทุกคนรอบข้างก็ยังไม่แน่ใจว่าเห็นหรือไม่เห็นเนี่ย เพราะน้ายังเดินเหินได้ใกล้เคียงปกติ ขี่รถไปทำงานได้อีก จนโรงเรียนให้หยุดสอน แรกๆน้าและคนทางบ้านก็ยังโมโหว่าทำไมให้หยุดสอน เพราะยังทำได้อยู่ แต่แล้วทุกคนก็เริ่มเข้าใจเพราะวันนึงไปกินข้าวกันที่ร้านอาหาร แล้วน้าชายเราเอากระดาษทิชชูทิ้งใส่ถ้วยน้ำซุปไว้ แล้วน้าสาวเราก็ตักซดอย่างเดิม ทุกคนเลย เออ !! ไม่เห็นจริงนี่หน่า
แต่ด้วยความเก่งกาจในการปรับตัวของน้าเราส่วนหนึ่ง ด้วยความเข้าใจของคนในบ้านส่วนหนึ่ง น้าก็เลยยังทำงานบ้าน กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจานได้ตามปกติ และอารมณ์ดี ขำๆ และออกเที่ยวช่วยเพื่อนฝูงทำงานค้าขายได้อีกต่างหาก ประมาณว่า job เยอะกว่าคนที่มองเห็นปกติอีก ข้าวของในบ้านต้องวางที่เดิม เพราะใช้ความจำในการใช้ชีวิตประจำวัน แรกๆทะเลาะกันประจำเพราะแม่เราชอบจัดบ้าน ก็ต้องอธิบายให้เข้าใจกัน ก็โอเคดีขึ้น ดีว่าเป็นคนไม่ค่อยเครียดอะไรกัน
วันก่อนก็ขำกันก๊าก เลย เพราะค่ำวันนั้นน้าเปิดประตูหน้าบ้าน แล้วก็เดินเข้ามาบ้านเองตามปกติ แต่เอ !! ทำไมเดินตรงมาห้องเรา ไม่เข้าในบ้านนะ เริ่มง้างหน้าต่าง แล้วก็บ่น " ใครเอาอะไรมาวางขวางทางเข้าบ้านเนี่ย " เราก็เลย เข้าใจแล้ว เอาล่ะหว่า !!! น้าสาวชั้นเข้าใจว่าห้องนอนเราเป็นประตูเข้าบ้านซะแล้ว ก็กำลังจะให้คุณสามีออกไปพากลับเข้ามาในทางที่ถูก คุณน้าก็ไม่ทันซะแล้ว ก้าวขาหลีกเลี่ยงสิ่งกีดขวางเลย ผลก็ลงบ่อปลาที่ก่อไว้ เสียงดัง จ๋อม!! ดีว่าคุณสามีก็เป็นม้าเร็ววิ่งทันเหตุการณ์พอดี ไม่งั้นปลาแรดที่เก็บเลี้ยงไว้คงได้ตอดนิ้วคุณน้าแน่เลย ฮ่ะ ฮ่า...ขำกันทั้งบ้าน เล่าอีกกี่ครั้งก็ยังขำอยู่
แล้วน้าสาวเราก็เฉลยว่า "ก็น้าเดินตามแสงไฟ เห็นไฟสว่างมาทางนี่ก็เดินมาเรื่อยๆ แล้วก็คิดว่าใครเอาอะไรมาขวางทางเข้าบ้านเนี่ย ซักพักได้ยินเสียงกบตะโกนแว่วๆ ก็เลยหยุด " ฮ่ะ ฮ่า
ความเห็น (4)
สวัสดีค่ะ
คุณแม่ก็เป็นเบาหวานเหมือนกัน เริ่มปรับยามากขึ้นเรื่อย ๆ ก็มันหิวไม่พอ นานไปกินไม่ค่อยได้น้ำตาลในเลือดต่ำ
ปรับยาตามเคย งดไปบางช่วง ตอนนี้กลับมากินใหม่ ความดันโลหิตเริ่มถามหาค่ะ งานนี้ ......
หวัดดีคับ พี่กบ..
แวะมาอ่านและขอเป็นกำลังใจให้น้าของพี่กบด้วยนะคับ..
ขอบพระคุณที่ให้เกียรติแวะไปฮากับกู๊ดดี้ที่บล็อคนะคับ แวะไปบ่อยๆ นะคับ..ยินดีต้อนรับเสมอ
พาไปหา จักษุแพทย์็ดีน่ะครับ
นาย ศุภรักษ์ ศุภเอม คะน้าสาวเคยไปยิงเลเซอร์มาแล้วค่ะ แต่ไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงอะไร ก็เลยอยู่อย่างนี้ดีกว่า
แล้วหนูกู๊ดดี้ คนเก่งจ๋า อายจังที่ป้ากลายเป็นพี่ไปซะแล้ว ...เรียกป้าเถอะลูก อายใจ
คุณ เพชรน้อย คะ บางครั้งในผู้ใหญ่ก็น่าสงสารนะค่ะที่ต้องควบคุมอาหาร และปรับพฤติกรรม ญาติแถวบ้านก็เจอปํญหาเบาหวานเหมือนกัน ลุงแกบอกว่าปล่อยให้...กินเถอะ จะได้ไม่ต้องไปเคาะโลงให้ทีหลัง...เราก็ใจหายนะ กับคำลุง เฮ้อ!!