กฏแห่งความเป็นมนุษย์ (3-38)
กฎแห่งความเป็นมนุษย์
กฎข้อที่หนึ่ง คุณจะได้รับบทเรียนของชีวิต
กฎข้อที่สอง ในโลกนี้ไม่มีคำว่าผิดพลาด แต่จะมีเพียงบทเรียนของชีวิต
กฎข้อที่สาม บทเรียนจะถูกส่งมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีกจนกว่าเราจะเข้าใจมันดี
กฎข้อที่สี่ ถ้าคุณไม่ยอมเรียนรู้บทเรียนง่าย ๆ บทเรียนนั้นจะเริ่มยากขึ้นเรื่อย ๆ(ความเจ็บปวดเป็นวิธีการหนึ่งที่ "จักรวาล" ใช้เรียกร้องความสนใจจากเรา)
กฎข้อที่ห้า คุณจะรู้ว่าคุณเข้าใจบทเรียนนั้นแล้ว เมื่อพฤติกรรมของคุณเปลี่ยนไป
Dr. Tal Ben Shahar
นักจิตวิทยาเชิงบวก ม.ฮาร์วาร์ด.
มนุษย์นี่ชอบทำตัวเหมือนแมงมุมที่ชักใยพันตัวเอง จนดิ้นไม่หลุด...
กฏห้าข้อที่คัดลอกมาจากหนังสือ "อัจฉริยะสร้างสุข" ของหนูดี อ่านแล้วสอดคล้องกับสิ่งที่กำลังประสบพอดี คนไม่มีรากก็เลยอมยิ้มน่ะสิ
.......รศ.ดร.เกียรติวรรณ อมาตยกุล อาจารย์ที่ปรึกษาที่คนไม่มีรากแสนเคารพรัก มักจะบอกว่า....
...คนเราทุกคนต่างสัมพันธ์เกี่ยวข้องซึ่งกันและกัน ต่างเป็น "จักรวาล" ของกันและกัน...ความคิด คำพูด การกระทำของเราต่างมีผลกระทบต่อกัน เราจึงควร ทะนุถนอม ระมัดระวังความคิด คำพูด และการกระทำของเราเสมอ เพราะนอกจากจะมีผลต่อผู้อื่นแล้ว ยังมีผลทั้งทางตรงและทางอ้อมกับเราด้วย...
งั้นตอนนี้ก็เลยเลิกสงสัยได้แล้วว่า...ทำไมนะบางเหตุการณ์หรือคนบางคนช่างขยันมาทำร้ายจิตใจของคนอื่น ๆ เสียจริง ...
อ้อ...นี่เพราะให้บทเรียนแล้ว ยังไม่ยอมเรียนรู้ ไม่เปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ความคิด ... จักรวาลก็เลยส่งบทเรียนที่ยากขึ้นมาเรื่อย ๆ ๆ .... เข้าใจล่ะ
ขอบคุณบทเรียนจาก “จักรวาล” มาก ๆ ค่ะ จะว่าไปจักรวาลนี่ ก็ใจดีอยู่เหมือนกันนะเนี่ย....
(^__^)
เพิ่มเติมจากกัลยาณมิตร คุณ 
Phornphon
เพิ่งอ่านชัมบาลา+มหาบูรพาสูรย์ (อ่านซ้ำน่ะครับ) ของท่านเชอเกียมตรุงปะที่กล่าวเกี่ยวกับการเป็นมนุษย์ที่ตื่นเพิ่งจะจบไปครับ เลยมีกลอนมาฝากครับ...
มนุษย์เอ๋ยติดข้องในรังน้อย
ไม่เคยปล่อยตัวตนพ้นออกเสีย
อยู่กับเพียงตัวตนจนอ่อนเพลีย
เคล้าคลอเคลียอัตตาจนหน้าชา
ออกมาเถิดจากตัวตนอันแคบคับ
รู้ขยับเคลื่อนไหวใจกุศล
ออกมาจากอาทิตย์อัสดง
แล้วจงกล่าวแต่อรุณ-สวัสดิ์เอย.
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ.
ความเห็น (66)
สวัสดีค่ะคุณ "คนไม่มีราก" บทเรียนของชีวิตคือการชดใช้กรรมที่เคยได้ทำมาในอดีตชาติหรือเปล่าค่ะ.....
- สวัสดีค่ะ คนไม่มีราก
- "คนเราทุกคนต่างสัมพันธ์เกี่ยวข้องซึ่งกันและกัน ต่างเป็น "จักรวาล" ของกันและกัน...ความคิด คำพูด การกระทำของเราต่างมีผลกระทบต่อกัน เราจึงควร ทนุถนอม ระมัดระวังความคิด คำพูด และการกระทำของเราเสมอ เพราะนอกจากจะมีผลต่อผู้อื่นแล้ว ยังมีผลทั้งทางตรงและทางอ้อมกับเราด้วย..."
- การพูดเป็นสิ่งที่สำคัญในชีวิตคนเราก็จริง ...พูดแล้วทำให้คนรอบข้างมีกำลังใจเพื่อต่อสู้กับชีวิตอีกครั้งก็ได้... หรือพูดแล้วทำให้คนรอบข้างหมดกำลังใจ หมดหวังในชีวิตก็มี เพราะฉะนั้นการพูดพึงระวังเพื่อความปลอดภัยของผู้พูด และผู้ฟังเป็นอย่างยิ่ง
- ขอบคุณค่ะ คราวหน้าจะพูด และพิมพ์อะไรต้องระมัดระวังให้มากขึ้นค่ะ
เป็นข้อคิดที่น่าจดจำ จะนำไปใช้ครับ
เป็นเรื่องยากที่เราจะเข้าใจคนอื่น แต่เราต้องเรียนรู้จากคนรอบข้าง
สวัสดีค่ะคุณคนไม่มีราก...แล้วเวลาไปอยู่นอกจักรวาลเนี่ยะ..จาเป็นยังไงน้อ..อิจฉาอีตาคนมีเงินตะแกมีเงินมากซะจนได้ไปอยู่นอกโลก..แถวๆนั้นคงจาเป็นนอกจักรวาลที่ว่านะ....อิอิ
สวัสดีค่ะคุณnuch
อ่านแล้วอมยิ้มเลยค่ะ...บทเรียนของชีวิตคือการชดใช้กรรมที่เคยได้ทำมาในอดีตชาติหรือเปล่าค่ะ..
ตามความคิดและสติปัญญาของคนไม่มีรากคิดว่า อาจใช่หรือไม่ใช่ก็ได้ค่ะ... จะว่าไปเมื่อนาทีที่แล้วก็ถือว่าเป็น.."อดีตชาติ" ได้แล้ว....สุดแต่เราจะนับตรงไหน
และพุทธศาสนานั้นก็เน้นคำสอนให้เรา เชื่อในเหตุในผลที่เกิดจากกรรม ต่างหาก...นั่นคือ ทำสิ่งใดย่อมได้สิ่งนั้นแน่นอนค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
เพิ่งอ่านชัมบาลา+มหาบูรพาสูรย์ (อ่านซ้ำน่ะครับ) ของท่านเชอเกียมตรุงปะที่กล่าวเกี่ยวกับการเป็นมนุษย์ที่ตื่นเพิ่งจะจบไปครับ เลยมีกลอนมาฝากครับ...
มนุษย์เอ๋ยติดข้องในรังน้อย
ไม่เคยปล่อยตัวตนพ้นออกเสีย
อยู่กับเพียงตัวตนจนอ่อนเพลีย
เคล้าคลอเคลียอัตตาจนหน้าชา
ออกมาเถิดจากตัวตนอันแคบคับ
รู้ขยับเคลื่อนไหวใจกุศล
ออกมาจากอาทิตย์อัสดง
แล้วจงกล่าวแต่อรุณ-สวัสดิ์เอย
ขอบคุณคุณบุษรา ค่ะ
คำพูดสำคัญจริงดังว่าค่ะ คำเพียงคำเดียวทำร้าย ทำลายคนได้ทั้งเป็น
และคำเพียงคำเดียวก็ช่วยคนได้เช่นกัน
(^___^)
สวัสดีครับ คนไม่มีราก
- "เราต่างเป็น จักรวาล ของกันและกัน ..."
- ทำอะไรนิดก็กระเพื่อมไปทั้งจักรวาล
- ขอบพระคุณข้อคิดสร้างปัญญา
ขอบพระคุณอ.พรชัยค่ะ
คนที่เข้าใจยากที่สุด น่าจะคือตัวเราเองนะคะ....ดังนั้น คนไม่มีรากเลยเลิกตั้งคำถามแล้วค่ะว่า...เอ๊...ทำไมเขาคิด เขาพูด เขาทำแบบนี้นะ
(^___^)
อันเพื่อนมนุษย์..ต่างล้วนเป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น..จงเป็นสุข.เป็นสุขเถิด..อย่ามีเวรซึ่งกันและกันเลย...
แผ่เมตตาอย่างนี้ทุกๆวัน...สันติสุขย่อมบังเกิดทุกหย่อมหญ้า..นะคะ..
สวัสดีค่ะคุณยายธี
เศรษฐีออกไปอยู่นอกจักรวาล....อยู่นาน ๆ ก็คงอยากกลับมาอยู่บนโลกอย่างเดิม...จริงไหมคะ
อยู่ในโลกนี้ดีกว่าค่ะ จะสุข จะทุกข์ ก็ยังมีเพื่อน ๆ ร่วมชะตากรรม...นะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณPhornphon
คนไม่มีรากอ่าน "ชับบาลา" แล้ว แต่ยังไม่เคยอ่าน "มหาบูรพาสูรย์" ค่ะ
ขอบคุณข้อความที่นำมาฝากค่ะ
สะกิดให้คิดว่า เราทุกข์ เราสุข ก็เพราะ...เรายังติดข้องอยู่ใน "อัตตา" ของเรานี่เอง
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
(^___^)
กฏแห่งความเป็นมนุษย์ ต้องเรียนด้วยชีวิตครับ มีหวาน มีชื่น มีขืน มีขม
ขอบพระคุณท่านอ.นายประจักษ์ ปานอินทร์ ค่ะ
คำพูด ความคิด การกระทำของเราทุกคนล้วนส่งผลถึงกัน เหมือนเด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาวค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่ใหญ่นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
ชอบข้อความที่พี่ใหญ่นำมาฝากค่ะ....
อันเพื่อนมนุษย์..ต่างล้วนเป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น..จงเป็นสุข.เป็นสุขเถิด..อย่ามีเวรซึ่งกันและกันเลย...
แผ่เมตตาอย่างนี้ทุกๆวัน...สันติสุขย่อมบังเกิดทุกหย่อมหญ้า..นะคะ..
ขอบพระคุณมากค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะท่านsmall man
ขอบคุณข้อความแห่งความคิดค่ะ
กฏแห่งความเป็นมนุษย์ ต้องเรียนด้วยชีวิตครับ มีหวาน มีชื่น มีขื่น มีขม
คนไม่มีรากน้อมใจจดจำไว้ค่ะ
(^___^)
กฎของมนุษย์เหรอค่ะ
ว้า...... กอไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นนางฟ้า
ไม่เกี่ยวกับกอ งั้นไปดีกว่า อิอิ
เข้ามาอ่านข้อคิดดีๆของคนไม่มีรากค่ะ
การทำอะไรของเราอาจจะส่งผลให้คนอื่นโดยไม่ตั้งใจจะทำให้เราระวังมากขึ้น
รักษาสุขภาพนะคะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
- น้องซิลเวียแวะเข้ามาอ่านและเห็นด้วยกับปฏิสัมพันธ์ระหว่างบุคคลที่เสนอให้หนูได้คิด และเห็นความเป็นจริงในชีวิตแบบเชิงบวกค่ะ
- ขอบคุณอาจารย์ที่นำเสนอเนื้อหาดีๆที่น่าจดจำและนำไปใช้ค่ะ
สวัสดีค่ะ มาฮา กับพี่กอ ที่มีมุกนางฟ้า อิอิ
ลมหายใจออกของเรา เป็นลมหายใจเข้าของเพื่อนๆ ค่ะ เราใช้ลมหายใจเดียวกัน
สวัสดีค่ะ
แวะมาศึกษากฏของมนุษย์ค่ะ
เราอยู่ด้วยกันในสังคมต้องถนอมคำพูด
รักษาน้ำใจ
เคารพในกฏกติกา
การรู้จักให้อภัย
การยอมรับ
รู้จักคำว่ายอมบ้าง ทุกคนก็มีความสุขค่ะ
สวัสดีค่ะคุณคนไม่ราก
ชอบคำนี้มาก ๆ "มนุษย์นี่ชอบทำตัวเหมือนแมงมุมที่ชักใยพันตัวเอง จนดิ้นไม่หลุด" "คนบางคนช่างขยันมาทำร้ายจิตใจของคนอื่น ๆ เสียจริง ... อ้อ...นี่เพราะให้บทเรียนแล้ว ยังไม่ยอมเรียนรู้ ไม่เปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ความคิด ... จักรวาลก็เลยส่งบทเรียนที่ยากขึ้นมาเรื่อย ๆ ๆ .... เข้าใจล่ะ"
* เข้าใจแล้ว ทำให้เราสามารถที่จะให้อภัยเขาได้ ใช่ไหมค่ะ...... *
- มาขอบคุณค่ะคุณคนไม่มีราก รู้สึกว่ารับเกียรติเป็นอย่างสูง ที่อนุญาตให้ได้เห็นใบหน้า....ใบหน้าที่รับรู้ได้ว่า เป็นคนที่จิตใจดี มีเมตตา โอบอ้อมอารี.... ซาบซึ้งใจจนพูดอะไรไม่ออก ตื่นตันค่ะ มากที่สุด.... (มาขอบคุณช้ามากๆ เลยใช่ใหม่ค่ะ... อย่างที่ทราบ เวลาจะทานข้าว ทานขนมยังแสนรำบาก...)
- หวังไว้คงสักวัน.....อาจได้เจอ....
- ขอบคุณมากที่สุด....ค่ะ
Budsarin เป็นชื่อเดิมค่ะ ก่อนเปลี่ยนเป็น Suphamart พระท่านบอกว่าสุขภาพไม่ดี ต้องเปลี่ยนชื่อ เอา อายุ "ศ" เป็นคำขึ้นต้นชื่อใหม่ค่ะ "ศุภมาศ"
ระลึกถึงเสมอ
กฎข้อที่สอง ในโลกนี้ไม่มีคำว่าผิดพลาด แต่จะมีเพียงบทเรียนของชีวิต
ชอบกฎข้อนี้นะแต่ก็นั่นแหละ
หลายๆคนก็มักจะข้ามบทเรียนง่ายๆไปหาบทเรียนที่มันยากซะงั้น
ถ้ามีโอกาสลองหามาอ่านนะครับ คล้ายกับเป็นภาคต่อของชัมบาลาครับ
สวัสดีครับ
ขอบคุณ"จักรวาล"ที่กระซิบบอกให้คนไม่มีรากนำสิ่งดีๆ มาเล่าสู่กันอ่าน
ขอบคุณคนไม่มีรากเช่นเดียวกันครับ
น้องสุดสายป่านคะ
เรื่องของมนุษย์ นางฟ้าไม่เกี่ยวเนอะ...
ไปแล้วอย่าลืมกลับมาเยี่ยมโลกมนุษย์ด้วยนา
(^___^)
ถ้างั้นต้องขอบคุณบทเรียนของจักรวาลใช่มัยคะ..ที่ทำให้เราแกร่งที่จะอยู่ในโลกนี้ได้..อย่างมีความสุข..
เรียนรู้ความทุกข์ ..เพื่อที่จะเรียนรู้ความสุข..ใช่ปะคะ..
ขอบคุณพี่วัลภานะคะ..บันทึกนี้..ชอบและอยู่ในความสนใจพอดีเลยค่ะ..
พี่วัลภาซำบายดีบ๋คะ..^^
สวัสดีค่ะอ.หมอ พ.ญ. อัจฉรา เชาวะวณิช
ขอบพระคุณข้อคิดเห็นเตือนใจค่ะ
อาจารย์รักษาสุขภาพเช่นกันนะคะ
(^___^)
คนเรามักชอบของเทียม
เมื่อเจอของจริงเลยผลักใสไล่ส่งขอรับ..
สวัสดีค่ะน้องMiss Silvia Irfan Befani
ดีใจที่น้องชอบและเห็นว่าปฏิสัมพันธ์ระหว่างบุคคลเป็นเรื่องสำคัญค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะน้อง♥paula ♥ที่ปรึกษาตัวน้อย✿
55555.....งั้นเราต่างใช้ลมหายใจเดียวกันน่ะสินะ....
ว้นนี้พี่ขี้เกียจหายใจล่ะ...ช่วยหายใจแทนหน่อย อย่าลืมหายใจเผื่อด้วยนะคะ... ฮา...
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
ขอบคุณอ.ตุ๊กตา ค่ะ
ชอบข้อคิดที่นำมาฝากมากค่ะ
แวะมาศึกษากฏของมนุษย์ค่ะ เราอยู่ด้วยกันในสังคมต้องถนอมคำพูด
รักษาน้ำใจ เคารพในกฏกติกา การรู้จักให้อภัย การยอมรับ
รู้จักคำว่ายอมบ้าง ทุกคนก็มีความสุข
(^___^)
ขอบคุณมากค่ะคุณครูใจดี
อ่านคอมเม้นท์แล้วเขิน ๆ ...55555....คนที่จิตใจดี มีเมตตา โอบอ้อมอารี... ขนาดนั้นเลยหรือคะ...
เพื่อน ๆ พี่ ๆ หลาน ๆ ชมว่า หน้าตาเป็นคนโก๊ะ ๆ และไม่เอาเรื่องเอาราวใครเลยค่ะ
ความจริงคนไม่มีรากก็ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังหน้าตาอะไรหรอกค่ะ แต่ภาพดอกพยับหมอกน่ะสวยและมีความหมายมากกว่าหน้าตัวเอง ก็เลยใช้เป็น Profile ค่ะ
และขอบคุณมากค่ะ ที่ยินดีเห็นหน้าเอ๋อ ๆ ของคนไม่มีราก
และขอบคุณอย่างยิ่งกับภาพหน้าสวย ๆ ใจดีของคุณครูใจดี "ศุภมาศ" มาประดับบันทึกนี้ค่ะ
ชอบชื่อ ศุภมาศ ค่ะ เคยมีนามปากกาเขียนบทความเล่น ๆ ในระหว่างเพื่อน ว่า "ศุภมาศ" ค่ะ
(^____^)
ขอบคุณค่ะคุณนาง...มณีวรรณ
หากมองให้เป็นบทเรียน เราจะได้เกิดการ "เรียนรู้" แต่มองว่าผิดพลาด เราก็ยุ่งทุกข์ท้อ... มุมทุกมุมแล้วแต่การมองและตีความของเราเอง
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
ขอบคุณค่ะคุณPhornphon
จะไปหามาอ่านค่ะ ... อาจต้องขอเวลาอีกหน่อย เพราะมีภาระต้องอ่านอย่างอื่นน่ะค่ะ
ขออนุญาตนำข้อความที่นำมาฝากไว้ที่บันทึกด้วยนะคะ ชอบมากค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะน้องคุณครูแอ๊ว
ใช่แล้วค่ะ...
คุณบทเรียนของจักรวาลใช่มัยคะ..ที่ทำให้เราแกร่งที่จะอยู่ในโลกนี้ได้..อย่างมีความสุข.. เรียนรู้ความทุกข์ ..เพื่อที่จะเรียนรู้ความสุข..ใช่ปะคะ....
สบายดีนะคะ
คิดถึงค่ะ
(^___^)
นมัสการท่านธรรมฐิตค่ะ
จิตมนุษย์ยังห่อหุ้มด้วย "อวิชชา" วันใดที่อวิชชาเบาบางลง คงจะพอมองเห็นว่า
สิ่งใดเป็น "ของเทียม" หรือ "ของจริง" นะคะ
สาธุค่ะ
สวัสดีค่ะพี่สาว..
มารับข้อคิดดีๆ เพื่อเป็นพลังที่ดียามเช้าค่ะ
มนุษย์นี่ชอบทำตัวเหมือนแมงมุมที่ชักใยพันตัวเอง จนดิ้นไม่หลุด...
ขอบคุณค่ะพี่สาว..^__^..
สวัสดีค่ะ ก่อนที่จะนอนพักเพราะลงดึก
เอาดอกไม้สวยๆมาฝากค่ะ
- สวัสดีค่ะน้องโก๊ะคนไม่มีรากอารมณ์สุนทรีย์
- ความมีปฏิสัมพันธ์...สำคัญจริงๆนะคะเพราะคนเราไม่สามารถที่จะอยู่บนโลกนี้เพียงลำพังได้
- แต่...ก็อยากจะรู้เหมือนกันนะ สัมพันธ์ระดับไหนจึงเรียกว่ามีปฏิสัมพันธ์...ระดับไหนจึงเรียกว่าไม่มีปฏิสัมพันธ์
- เพราะพี่เอื้องเคยถูกพิจารณาว่าเป็นคนไม่มีความปฏิสัมพัมพันธ์....
ตามพี่เอื้องแซะคนงามมาค่ะพี่หญิงกลาง
... ขอเป็น จักรวาลใจ ของพี่หญิงนะคะ ...
อ่านแล้ว
ชักกลัวแมงมุม
กลัวจะชักใยมาพันตัวเอง อิอิ
คิดถึงจัง
สวัสดีครับ
มาเรียนรู้ เพื่อเปิดมุมมอง
ขอบคุณครับ
ทำไมนะบางเหตุการณ์หรือคนบางคนช่างขยันมาทำร้ายจิตใจของคนอื่น ๆ เสียจริง ...
- แต่นี้ไปคงเลิกถามแล้วค่ะ..
คนไม่มีราก - ขอบคุณเป็นอย่างสูงที่ทำให้เรารู้ว่าเราเป็นจักรวาลของกันและกัน
สวัสดีครับ
วันนี้มาเก็บของที่สำนักงาน
เลยแวะมาทักทาย
โหลสบายดีนะครับ
สวัสดีค่ะมาเยี่ยมทักทายก่อนกลับบ้าน.... ตอนนี้อยู่โรงเรียน มาช่วยกันเตรียมสถานที่เพื่อรับการประเมินนักเรียนรางวัลพระราชทาน ... และได้รับมอบหมายงานด่านจี๋ๆๆๆๆ เลยไประบายไว้ในอนุทิน ฮิ ฮิ เพราะไม่รู้จะไประบายกับใคร ต่างคนต่างยุ่ง... จะไปแอบอ่านก็ได้นะคะ ไม่สงวนค่ะ...
* จากนั้น ก็รีบเขียนบันทึกเรื่องใหม่.... ถ้าไม่เขียนวันนี้ สัปดาห์หน้าท้งสัปดาห์ คงไม่ได้เขียน... กลัวเพื่อนเบื่อกับบันทึกเดิมๆ....
* มีความสุขมากนะคะ ระลึกถึงค่ะ
สวัสดีค่ะ..คิดถึงจังเลย วันนี้แวะมาอ่านกฎ 5 ข้อ ชอบมากมากตรงนี้
ความคิด คำพูด การกระทำของเราต่างมีผลกระทบต่อกัน เราจึงควร ทะนุถนอม ระมัดระวังความคิด คำพูด และการกระทำของเราเสมอ
เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยค่ะ...ไม่ว่ากระทบกันด้านไหน..โดยตรง ทางอ้อม
ทั้งที่เห็นหน้าและไม่เห็นหน้า...เราควรถนอมและระวังการกระทำของเราเสมอ
คิดถึงเสมอนะคะ..ดูแลรักษาสุขภาพด้วยค่ะ
แวะมาเยี่ยมครับ
จะถามว่า "วิทยานิพนธ์" เดินทางไปถึงไหนแล้ว
กลัวหยาบคาบ
ไม่ถามดีกว่าครับ ฮิ ฮิ...
ขอบคุณพี่แดงค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่เอื้องแซะ
อ่านแล้วอมยิ้มตุ่ยเลยค่ะพี่....แต่...ก็อยากจะรู้เหมือนกันนะ สัมพันธ์ระดับไหนจึงเรียกว่ามีปฏิสัมพันธ์...ระดับไหนจึงเรียกว่าไม่มีปฏิสัมพันธ์
ระดับของปฏิสัมพันธ์ในแต่ละคนคงต่างกัน
ในความคิดของน้อง จากที่เคยได้สัมผัสและร่วมงานกันระยะหนึ่ง...พี่เอื้องเป็นคนที่มีความพอดี พองาม สม่ำเสมอ และมีน้ำใจมากที่สุดคนหนึ่งค่ะ
คนมักจะตัดสินคนอื่นจากมุมมองของตัวเอง...อย่าไปไม่สบายใจกับความคิดของคนอื่นเลยค่ะ
(^___^)
ขอบคุณอ.ผศ. เพชรากร หาญพานิชย์ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่nussa-udon
แม้จะมีเวลาไม่มาก แต่คนไม่มีรากดีใจค่ะ ที่เราต่างได้เป็น...
"จักรวาลของกันและกัน"
คิดถึงพี่จัง
(^___^)
สวัสดีค่ะเอก
กำลังคิดถึงอยู่เลยค่ะ
มีหนังสืออยู่ 2 เล่มคิดว่าต้องชอบ
โหลสบายดีตามเคยค่ะ
จะไปฝากไว้ให้นะคะ
(^___^)
นกแห่งอรุณรุ่ง
กฏแห่งความเป็นมนุษย์นี่ดีจริง ๆ
จะจำไว้เตือนใจ
โหลสบายดีนะครับ
ระลึกถึงเช่นเคย
สวัสดีค่ะอ.เม้ง...
เจออ.เม้ง เจ้าประจำอ่านบทความของพี่โหลเลย...แหะ ๆ ๆ ๆ
กฎแห่งความเป็นมนุษย์
กฎข้อที่หนึ่ง คุณจะได้รับบทเรียนของชีวิต
กฎข้อที่สอง ในโลกนี้ไม่มีคำว่าผิดพลาด แต่จะมีเพียงบทเรียนของชีวิต
กฎข้อที่สาม บทเรียนจะถูกส่งมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีกจนกว่าเราจะเข้าใจมันดี
กฎข้อที่สี่ ถ้าคุณไม่ยอมเรียนรู้บทเรียนง่าย ๆ บทเรียนนั้นจะเริ่มยากขึ้นเรื่อย ๆ(ความเจ็บปวดเป็นวิธีการหนึ่งที่ "จักรวาล" ใช้เรียกร้องความสนใจจากเรา)
กฎข้อที่ห้า คุณจะรู้ว่าคุณเข้าใจบทเรียนนั้นแล้ว เมื่อพฤติกรรมของคุณเปลี่ยนไป
งั้นเราก็ต้องเรียนรู้และเข้าใจบทเรียนที่เข้ามาในชีวิตใช่มั๊ยคะ ไม่งั้นต้องเจอบทเรียนซ้ำ ๆ อยู่นั่นเอง
ขอบคุณมากค้า...........
สวัสดีค่ะคุณadd
ดีใจที่ได้ทักทายและเห็นคุณaddค่ะ
เมื่อไหร่จะกลับมาเขียนบันทึกคะ
เพื่อน ๆ คิดถึงรออยู่นะคะ
(^___^)
พี่คนตัดไม้คะ
โหลสบายดีค่ะ
กฏแห่งความเป็นมนุษย์นี่สุดยอดวิชาจริง ๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
พี่โหลขา
แวะมาลิงก์ไปให้เพื่อนอ่านคะ