จาก HNQA สู่ patient tracer คนเบาหวาน (5) : เอาไปลองต่อ...ชวนคนทำ

จุด เริ่มต้นของการทำอะไรก็แล้วแต่ ไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องใหญ่ๆ ดูดี มีคุณค่า แค่เรื่องเล็กๆนิดเดียวที่เกี่ยวอยู่บ้าง ก็ทำให้เกิดความเป็นไปได้ของความหวัง

ระหว่างนั่งคุยกับ 2 สาว เรื่องหนึ่งก็แวบขึ้นมาในหัว "เออ วันก่อนนี้มีคนไข้ที่หมอแนน หมออายุรกรรมให้ข้อปรึกษาที่ตึกศัลยกรรมกระดูกนี่นา รายนั้นให้ยาฉีดด้วย จะเจออะไรอย่างที่น้องป้อมเจอมั่งมั๊ยนี่ น่าเอาไปขอให้ที่นั่นลองบ้างดีกว่า"

ผละจากสองสาวน้องป้อมและน้องหญิงแล้ว ฉันก็พาตัวเดินไปที่ตึกศัลยกรรมกระดูก ถามถึงจำนวนคนไข้เบาหวานที่กำลังนอนอยู่ ทราบจำนวนแล้วก็ถามถึงคนไข้ที่ขอปรึกษาหมอแนน แล้วถือโอกาสเอ่ยคำขอ

"น้องรมย์ ดูอะไรนี่หน่อยน้อง แบบบันทึกนี้ตึกอายุรกรรมหญิงเขาทำขึ้นใช้กับคนไข้เบาหวาน แล้วเขาได้รู้ว่าการให้ยาคนไข้คลาดเคลื่อนหรือเปล่า หมอเอามาให้ดูเพราะทางโน้นเขาว่าเขาทำแล้วได้ประโยชน์ น้องรมย์ลองดูไหม ลองทำเหมือนเขาดูไหม คนนี้หมอ Med ดูอยู่นี่นะ เผื่อว่าจะมีอะไรปรึกษาต่อ แล้วโภชนากรก็จะได้มีโอกาสมาช่วย ได้ง่ายๆไง"

น้องรมย์ อ่านดูที่เขียนๆไว้ในกระดาษ สังเกตเห็นว่า เธอตื่นตัวกับอะไรบางอย่าง เรียกว่ากระตุกต่อมเอ๊ะเธอเข้าแล้ว แต่เอ๊ะอะไรฉันไม่รู้หรอก ผลของเอ๊ะทำให้น้องรมย์ลงมือทำบันทึกให้ก็แล้วกัน

คุยกับน้องรมย์อยู่ฉันก็เอ๊ะกับอะไรบางอย่างขึ้นมาจากบันทึกในกระดาษ จึงแวะกลับไปหาน้องป้อมอีกครั้ง และถามว่า "ป้อม ติดต่อคนไข้ที่ให้กลับบ้านไปแล้วได้ไหม หมอไม่แน่ใจว่า เขากลับไปแล้วจะมีเรื่องการเป็นลมเกิดขึ้นบ้างไหม ถ้าติดต่อได้จะได้ตามถามดู"

"ไม่มีค่ะ ไม่ได้ถามไว้ คนไข้เพิ่งกลับไปเมื่อกี้นี้เองค่ะ หมอค่ะตกลงป้อมจะใส่ใบบันทึกนี้และทำต่อไปนะหมอนะ" น้องป้อมตอบพร้อมบอกความตั้งใจ

"ดีแล้ว ถ้าเธอเห็นประโยชน์ ก็ทำเหอะ หมอว่างหมอจะแวะมา แล้วอย่าลืมเก็บใบนี้ออกมาไว้ดูกันละ จะได้แกะความรู้มาเรียนรู้จากคนไข้ด้วยกัน" ฉันตอบเธอแล้วผละมา แล้วก็นึกขึ้นได้ โทรไปตามหาตัวน้องเล็กมาที่วอร์ดน้องป้อม

น้องเล็กขึ้นมาแล้ว ฉันก็ชวนให้เธอดูว่ามีบันทึกที่ทำขึ้นมาลองใช้ ซึ่งเธอจะใช้ประโยชน์ในการขึ้นมาวางแผนการสอนคนไข้เรื่องการคำนวณอาหารได้ แล้วฉันก็ขอร้องให้น้องเล็กแวะไปดูคนไข้ที่วอร์ดน้องรมย์ให้ด้วย บอกด้วยว่าที่ตึกน้องรมย์เริ่มลองใช้บันทึกแล้วเช่นกัน น้องเล็กรับไม้ต่อ ผละไปดูคนไข้ให้

และแล้วบันทึกที่น้องรมย์ทำขึ้นตามคำชวนนี้ก็ได้ดึงให้หมอ Med ไปดูคนไข้ที่หอศัลยกรรมกระดูกโดยไม่ต้องย้ายคนไข้ไปคนไข้มาระหว่างวอร์ดเหมือนที่เคยทำกัน เมื่อการตามดูพบว่า คนไข้หมิ่นเหม่ต่อการกลับไปถึงบ้านแล้วจะมีภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำกลับมาใหม่ได้

ในเวลาต่อมา ฉันทิ้งห่างการติดตามเรื่องนี้ไปราวๆสัปดาห์หนึ่งด้วยไม่มีเวลาให้ได้ไปเดินเยี่ยมน้องป้อมเพื่อให้กำลังใจ จนกระทั่งมีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นผ่านไปแล้วราวๆสัปดาห์ จึงตัดสินใจแบ่งเวลาหวนกลับมาติดตามผลที่น้องป้อมต่อ ตามแล้วเจออะไรอีกจะเล่าให้ฟังต่อไปค่ะ

บทเรียนสอนใจ :

การทำงานเป็นทีมให้เข้าขากันไม่ง่ายนักหรอก ระยะที่มีช่องว่างของการเชื่อมจำเป็นต้องสานระบบให้มองภาพฝันเห็นก่อน เห็นแล้วก็ลุยให้การสานเล็กๆเกิดขึ้นก่อน

การหาโอกาสให้คนได้มาเจอกันก่อน คือ การตั้งต้นสานระบบแล้วหละ

ระบบจะเกิดขึ้นในรูปแบบอย่างไรขึ้นกับโอกาสที่จะคว้าเอาสิ่งที่อยู่ตรงหน้ามาสาน ไม่มีอะไรที่แน่นอนตามที่คิด และถ้าติดอยู่ที่จะให้แน่นอนตามที่คิด รอไปเหอะ ชาติหน้าก็ไม่รู้จะสานระบบสำเร็จมั๊ย

ก่อนลงมือสานระบบ ก็ต้องมีภาพฝันอยู่ในหัวซะก่อน แล้วลงมือลองสาน ลงมือแล้วจะรู้ว่า จะหมุนมุม จะหมุนเหลี่ยม จะหมุนด้านไหนขึ้นมาสานโครงร่างก่อน เพื่อให้เป็นจริง

จุดเริ่มต้นของการทำอะไรก็แล้วแต่ ไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องใหญ่ๆ ดูดี มีคุณค่า แค่เรื่องเล็กๆนิดเดียวที่เกี่ยวอยู่บ้าง ก็ทำให้เกิดความเป็นไปได้ของความหวัง

เขียนใน GotoKnow โดย หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ
ใน dmcopkrabi

คำสำคัญ (Tags): #km dm#km dmht#kmเบาหวาน#กระบี่#การจัดการความรู้#บันทึกประจำวัน#พัฒนาคน#พัฒนาตน#เครือข่ายเบาหวาน#เติมเต็มเรื่องราวในวันหนึ่ง

หมายเลขบันทึก: 310745เขียนเมื่อ 3 พฤศจิกายน 2009 22:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:50 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน