กราบนมัสการยามเช้าเจ้าค่ะ
กลับมาจาก กทม. ตั้งแต่เมื่อคืน
หวนนึกถึงชีวิตอันเร่งรีบของผู้คน บางทีถ้าเดินให้ช้าลงบ้างก็จะพบว่าระหว่างการเดินทางมีสิ่งที่น่าสนใจมากมาย....
แวะมารับธรรมะดีๆ ก่อนเริ่มทำงาน...ขอบพระคุณสำหรับเกียร์ว่างเจ้าค่ะ
<h3 style="text-align: center;"><span style="color: #ff0000;">แต่การจะอยู่กับการ</span></h3>
<h3 style="text-align: center;"><span style="color: #ff0000;">สิ้นลาภ สิ้นยศ สิ้นศักดิ์ศรี ไร้สรรเสริญ</span></h3>
<h3 style="text-align: center;"><span style="color: #ff0000;">ทั้งการถูกตำหนิติเตียน</span></h3>
<h3 style="text-align: center;"><span style="color: #ff0000;">ให้ได้อย่างปกตินั้น</span></h3>
<h3 style="text-align: center;"><span style="color: #ff0000;">นี่สิคือ..ธรรม..อันงดงาม..</span></h3>
<h3 style="text-align: center;"><span style="color: #000080;">ครับ เป็นธรรมอันงดงาม ที่ผมยังทำใจลำบากครับ</span></h3>
<h3 style="text-align: center;"><span style="color: #000080;">(แต่จะพยายาม)</span></h3>
นมัสการค่ะ...หลวงพี่
เมื่อคืนไปเที่ยวงานวัดภูเขาทอง ... คนยังกะมดปลวกเจ้าค่ะ ... ใจอยากจะขึ้นไปให้ถึงยอด ... เห็นคนที่เดินลงมาเจิมหน้าผาก คนละจุด ... เดินเวียนฐานอยู่หลายรอบ ... สรุปว่าไม่ได้ขึ้นเจ้าค่ะ แต่ได้ลอยกระทง ... เพื่อนบอกว่า ไว้มาวันหลังดีกว่า ... ตอนกลับเจอร้านขายกะละแม(ไม่ได้กินนานแล้ว)เลยซื้อกลับที่พัก ... แต่ยังไม่ได้กินเจ้าค่ะ ... กลับมาถึงก็เป็นอันสลบ
ตราบใดที่ยังมีประเพณีลอยกระทงการขับเคลื่อนทางความคิดจะยังคงประยุกต์ใช้ได้เสมอ...