เด็กๆติดเชื้อฯที่รักษาด้วยยาต้านไวรัส(ARV)มาเป็นเวลานานจะเกิดปัญหาเชื้อดื้อยา ต้องเปลี่ยนยาตัวใหม่และยาแต่ละตัวก็มีผลข้างเคียงมาก เช่น ทำให้เด็กแก้มตอบ(เด็กบางคนถูกเพื่อนเรียกว่า"ไอ้แก่"ทำให้เด็กอายและสูญเสียความมั่นใจในตนเอง) ฝันร้าย(เด็กบางคนฝันน่ากลัวถึงกับร้องไห้)คลื่นไส้อาเจียน เวียนศีรษะ ความจำลดลง ความอยากรับประทานอาหารลดลง เด็กบางคนบอกว่า"โธ่ป้าหน่อยแค่กินยากินน้ำเยอะๆอย่างที่ป้าหน่อยบอกหนูก็อิ่มแล้ว" น้องเภาเป็นเด็กอีกคนหนึ่งที่เจอฤทธิ์ผลข้างเคียงของยา เมื่อน้องเภาเดินเข้ามา ดิฉันสังเกตุเห็นริมฝีปากของเธอแห้งมากๆลอกเป็นแผ่น มีเลือดซึมนิดๆเห็นแล้วอดที่จะสงสารไม่ได้ "เภาหนูไม่ได้ทาลิปมันที่ป้าบอกเลยเหรอ" เด็กที่มาจากศูนย์เดียวกันพูดขึ้นก่อนว่า"เภาทำหาย" เภาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ตอบว่า"ไม่ใช่เลยหนูไม่ได้ทำหายแต่หนูไม่ชอบทาลิปมัน เวลาทาแล้วมันแห้งติดปากหนูเหมือนกาวเลยเวลาดึงมันเจ็บและมีเลือดออก" คำตอบของเภาทำให้ดิฉันนึกถึงคุณภาพของลิปมัน ผู้ดูแลอาจจะซื้อลิปมันราคาถูกซึ่งหาง่ายในท้องตลาดโดยอาจไม่ทราบว่ามันกลับทำให้เด็กรู้สึกแย่ทุกครั้งที่ใช้เด็กจึงเลือกที่จะไม่ทา ได้ข้อคิดว่าเวลาแนะนำควรเน้นเรื่องคุณภาพของลิปมันหรือวาสลีนที่ใช้ด้วยอีกประการหนึ่งก็คือจัดหาซื้อมาให้เลย หากท่านใดต้องการที่จะบริจาค ลิปมันทากันปากแตกให้เด็กๆกลุ่มนี้ก็ขออนุโมทนาล่วงหน้านะคะ(บริจาคได้ที่แนะแนวฯหรือOPDเด็ก)
ได้อ่านเรื่องเล่าของป้าหน่อย รู้สึกดีใจแทนเด็กๆที่มีคนที่เข้าใจและห่วงใยพวกเขาอยู่เสมอ จะเป็นกำลังใจให้คะ
ขออนุโมทนาล่วงหน้าค่ะ
ส่งมาที่ คุณนฤภัค บุญฤทธิภัทร์
กลุ่มงานแนะแนวทางการแพทย์(ตึก7ชั้น 2)
สถาบันบำราศนราดูร ถ.ติวานนท์
ต.ตลาดขวัญอ.เมือง นนทบุรี(11000)