แตงไทย
นฤมล ชื่อเล่น "แตงไทย" (สำหรับครอบครัว), "แตงอ่อน" (สำหรับเพื่อนๆ), "I tang" (สำหรับพี่ๆ ทั้งหลาย) จันทรศรี

บทอาขยาน...สระ...ใ...ไม้ม้วน 20 คำ


เหตุเกิดบันทึกนี้ เนื่องจากมีน้องเขียนคำผิด "ใคร่ครวญ" เป็น "ไคร่ครวญ" จึงค้นบทอาขยานมาให้น้องๆ ได้ท่องจำค่ะ

 

ใครจำบทอาขยานนี้ได้บ้างไหมเอ่ย
เป็นบทอาขยานคำไทยที่มี สระ....ใ...ไม้ม้วน 20 คำ
คำที่เหลือนอกนั้นให้ใช้ สระ ...ไ...ไม้มลาย

                                             
ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่
ใฝ่ใจเอาใส่ห่อ
จะใคร่ลงเรือใบ
สิ่งใดอยู่ในตู้
บ้าใบ้ ถือใยบัว
เล่าท่องอย่าละเลี่ยง
     
ให้สะใภ้ใช้คล้องคอ
มิหลงใหลใครขอดู
ดูน้ำใสและปลาปู
มิใช่อยู่ใต้ตั่งเตียง
หูตามัว มาใกล้เคียง
ยี่สิบม้วน จำจงดี

คำนี้ท่องจำได้ขึ้นใจมาจนปัจจุบันค่ะ
เพราะคุณพ่อเขียนแปะเอาไว้ที่กระดานดำหน้าบ้าน

ในช่วงวัยเด็กของพวกเราลูกๆ ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ ได้เปิดบ้านเป็น โรงเรียนพิเศษให้กับเด็กๆ ในละแวกนั้นค่ะ ในช่วงเย็นหรือวันหยุด หลังจากละจากงานประจำการสอนของทั้งสองท่านแล้ว คุณพ่อ ก็จะสอนภาษาไทย ส่วน คุณแม่สอนภาษาอังกฤษ คณิตศาสตร์ และลูกๆ ได้รับอิทธิพลของการเป็นคุณครูมาจากท่านทั้งสองค่ะ พวกเรายังเด็กกันมากก็มักจะแอบเข้าไปนั่งกับพวกพี่ๆ ที่มาเรียนพิเศษกับท่านทั้งสอง เท่าที่จำได้ คือ บทอาขยานที่ท่านเขียนติดไว้บนกระดาน และ การคัดลายมือที่ให้ลูกๆ ทุกคนต้องคัดส่งการบ้านด้วยค่ะ

แต่ปัจจุบัน บทอาขยานเหล่านี้หายไปไหนหนอ
ถามเด็กไทยวัยปัจจุบันนี้ซิ...พวกเขาเคยได้สัมผัสการเรียนรู้ที่ละเอียดอ่อนเหล่านี้ ที่ค่อยๆ แทรกซึมเข้าไปในใจ เข้าไปในความทรงจำไหมหนอ

คงไม่สายเกินไป...สำหรับ...ผู้ใกล้ชิด...เด็กๆ ที่ค่อยๆ นำความรู้ที่สั่งสมในใจของพวกเราออกมา...ค่อยๆ ถ่ายทอดออกมายังเด็กๆ อย่างละเมียดละไมนะคะ

 

 

หมายเลขบันทึก: 303696เขียนเมื่อ 6 ตุลาคม 2009 19:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:40 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (12)

ปัจจุบันก็ยังไม่หายไป แต่ครูจะไม่เน้นเหมือนแต่ก่อนที่ให้เด็กท่องจำ ที่จริงสมัยเราเรียนก็ท่องจำจึงทำให้เขียนได้ถูกต้อง

ดูเหมือนตอนนี้ กำลังจะกลับมาอีกครั้งครับ ขอเป็นกำลังใจกับการมีอวัยวะใหม่ในร่างกาย เป็นเพื่อนกับเขาเราจะเกิดสุขเองครับ

สวัสดีค่ะ อ.พรชัย

น่าจะมีการเน้นนะคะ เพราะนี่คือพื้นฐานการเขียนไทยเลยนะคะ
เด็กสมัยนี้เขียนภาษาไทยเพี้ยนไปหมดแล้วค่ะ
บางที ON M กับน้องๆ ยังต้องคอยปรับสมองตัวเองให้ทันกับภาษาของพวกเขาเลยค่ะ

ขอบพระคุณมากนะคะสำหรับกำลังใจ
พยายามทำให้เป็นปกติค่ะ...มักจะเปรียบเทียบกับเพื่อนๆ ว่า
มันเหมือน ... หูด... ที่เกิดขึ้นที่ผิวภายนอกค่ะ...
เพื่อนๆ เอ๋อ...เพราะไม่รู้จักค่ะ...ก็เลยต้องอธิบายกันยาวอีก...ไม่น่าเลยเรา

เป็นกำลังใจให้ครูพัฒนางานงานต่อไปอย่างแข็งขันนะคะ

 

ยินดีกับผู้ที่เห็นคุณค่าของเอกลักษณ์ของภาษาไทย ผมอีกคนหนึ่งละที่ชอบความเป็นเอกลักษณ์ของภาษาไทยที่เห็นชัดๆ คือ คำสัมผัสคล้องจ้องที่ไพเราะในการสื่อสาร มีคำสรัอยเพิ่มเสน่ห์ในคำพูด ซึ่งบทอาขยานทุกบทมีอรรถรสอยู่ในตัว คนที่ท่องจำได้แล้วจะรู้ถึงรสชาดที่แท้จริง นอกจากนี้ที่กำลังจะลืมกันไป คือ นิทานร้อยบรรทัด อยากให้หวนกลับมาอีกครั้งอย่างจริงจัง......วันนี้ขอเป็นเท่านี้ก่อนนะ......มีโอกาสจะเขียนมาอีก

สวัสดีค่ะ คุณอาทิตย์

ขอบพระคุณมากที่แวะเข้ามาทักทาย
ร่วมกันฟื้นฟูภาษาไทย ที่สละสลวยกลับคืนมานะคะ
ดีใจจังค่ะ...ที่ทำให้เราๆ หลายคนรื้อฟื้นความจำวัยเยาว์....

เชิญชวนคุณอาทิตย์ นำ "นิทานร้อยบรรทัด" มาฝากพวกเรา
ชาว G2K นะคะ

ที่โรงเรียนยังให้เด็กๆท่องอานขยายอยู่ค่ะ

สวัสดีค่ะ ครูละเอียด

ขอบพระคุณมากค่ะครู ที่เข้าร่วมแสดงความคิดเห็น
แสดงความยินดีกับเด็กๆ และขอบพระคุณ
ครูและโรงเรียนของครูให้ความสำคัญกับเด็กและภาษาไทยค่ะ

 

ดิฉันก็พยายามหาแนวที่เหมาะสมมาให้เด็กๆค่ะ แต่ด้วยความที่เป็นโรงเรียนเอกชนสอนศาสนา คาบเรียนจะสลับคาบไปมา ทำให้

เด็กๆสับสนในภาษาค่อนข้างมาก ต้องตั้งกฎเหล็กในห้องเลยว่า ห้ามพูดภาษาถิ่นในห้อง แต่มันลำบากตรงที่ว่า เด็กๆพึ่งจะพูดภาษาถิ่นเมื่อตะกี้นี่เอง บ่นกันเหนื่อยเลยค่ะ แต่ดีใจตรงที่ว่า เด๊กๆก็พยายามข่มตัวเองเหมือนกัน เหนื่อยไปอีกแบบค่ะ

ความจริงก็อยากจะให้เขาได้รู้มากๆ แต่การที่ต้องพยายามให้เขาเข้าใจในสิ่งที่เราสื่อก็ต้องใช้ความตั้งใจค่อนข้างมากโข จะพยายามต่อไปค่ะ เพื่อเยาวชนของชาติในอนาคต

สุดท้ายขอเป็นกำลังใจให้สู้ๆกับโรค และขอให้มีความสุขกับการใช้ชีวิต

สวัสดีค่ะ คุณอารียะ [IP: 113.53.0.10]#1602730

ขอโทษด้วยค่ะ ที่ตอบล่าช่า...
อันนี้ขอแก้ตัวจริงๆ....เพราะงานเข้าครับ...พี่น้อง...ครับ

คุณอารียะ...คะ...
แตงขอมองแย้งได้ไหมคะ...
ถ้าครูลองให้เด็กพูดภาษาถิ่นในห้อง...เด็กๆ จะมีความสุขมากกว่าไหมคะ
ครูเองก็หายปวดหัว....ภาษาถิ่นก็ยังคงอยู่...การเรียนก็มีความสุข....

ขอโทษด้วยค่ะ...ที่มองอย่างนี้...
แตงเห็นว่า...คนไทยเป็นการรวมของชนหลายเผ่าพันธุ์ค่ะ...
ภาษาก็ย่อมต่างกัน...แตงเองก็บางที...ก็พูดภาษาใต้...กลับไปกับเพื่อนๆที่พูดภาษากลางนั่นแหล่ะ
และภูมิใจด้วยค่ะ...ที่ยังคงพูดภาษาใต้...ได้อย่างชัดถ้อยชัดคำ
ภาษากลางเองก็...พูดชัดเจนค่ะ...จนบางคนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นคนภาคกลาง

ครูลองพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสดีไหมคะ
หรือใคร...มองเห็นว่าไงคะ

ยั่ว....ให้....แย้ง...ค่ะ

 

ขอบคุณค่ะ สำหรับข้อมูลดีดี มีประโยชน์มากเลยละคะ หามานานแล้ว

ขอบพระคุณมากค่ะ คุณมาย [IP: 119.31.121.69] #1878126

ที่ร่วมแบ่งปันความคิดเห็น
ดีใจค่ะ ที่ข้อมูลที่หาในความทรงจำวัยเด็กสามารถมีประโยชน์ได้อีก
ในช่วงที่เราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ค่ะ

รักษาสุขภาพกายใจและครอบครัวให้เข้มแข็งนะคะ

dhdydudhydhydbhdilodlo0wtmvkftgm45589gggyhyyh

ยังใช้สอนลูกอยู่ค่ะ อยู่อนุบาล 3 แวะเข้ามาดูว่าที่สอนไปถูกหรือเปล่า (นานมาแล้วกลัวพาท่องผิดผิด)

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท