จิตที่เจ็บปวด

บางครั้งคิดว่าทำสิ่งที่ถูก แต่ก็ยังไม่ถูกใจ

ทำไมบางครั้งสิ่งที่เราฟังมาแล้วเราต้องการมีส่วนช่วยไม่ว่าทางใดก็ตามมันก็แค่เป็นแค่สิ่งของที่เขานั้นอาจต้องใช้ อาจจำเป็น อาจทำให้เขาดีขึ้น เป็นสิ่งที่ทำให้เขาดำรงค์ชีวิตได้อย่างไม่ลำบากเพราะการที่ทำงาน กองทัพก็ต้องเดินด้วยท้อง เราคิดเช่นนั้น แต่เขากลับไม่คิดแบบนั้น บางสิ่งที่ทำไปนั้นมันไม่ได้ผิดมากหรอกเราก็ไม่รู้ทำไมต้องแอบๆหลบๆซ่อนๆซึ่งมันทำให้เราวิตกทั้งคืนแย่จังแต่คำปลอบใจกับไม่มีมีแค่คำเตือนซึ่งคำเตือนนั้นกลับทำให้เราคิดมากยิ่งขึ้นแบบนอนไม่หลับเลยทีเดียว ก็เลยกลับมาคิดถ้าฟังเรื่องราวมาไม่คิดว่าทุกข์ฟังเฉยๆแล้วก็ปล่อยไปไม่ต้องไปคิดหรอกว่าถ้าเขาทำงานหนักแล้วไม่ได้กินข้าวมันจะไม่ดีอย่างไรแย่อย่างไรถ้าแค่หยุดความคิดตรงนี้มันก็จบแล้ว  แต่นี่เราเอาเก็บมาคิดว่าฟังแล้วเราจะอยู่เฉยไม่ได้แล้วเรารู้อยู่อาจเป็นคนเดียวก็ได้(เข้าข้างตัวเองไปนิดนึง)ถ้าเราไม่ทำอะไรเลยไม่ได้แล้วเราต้องทำอะไรบ้างเพื่อไม่ให้เขาทุกข์คืนนั้นก็คิดเอาไว้เลยว่าพรุ่งนี้เราจะไปซื้ออะไรดีคิดๆไว้พอพรุ่งนี้เราก็ไม่ว่างทั้งวันเลยแล้วตอนเย็นฝนตกหนักมากเลยก็คิดว่าเอจะเอาอย่างไรถ้าไว้พรุ่งนี้กว่าจะได้รับก็อีก2วันคงไม่ทันการแน่เลยคิดได้ฝนตกงั้นแหละออกไปซื้อดีกว่ามันรีบอย่ารอไม่ดีก็ออกไปซื้อด้วยความทุลัทุเลนิดหน่อยเพราะมือนึงกางร่มอีกมือถือของแล้วของก็มากมายตอนไปซื้อไม่คิดหรอกคิดแต่ว่าอันนี้ก็ต้องการ อันนั้นก็จำเป็น อันนี้ก็มีประโยชน์ อันนี้ก็ทานได้ ก็สารพัดที่คิดว่าใช้ได้ผ่านหมดซื้อไปซื้อมา 2 ถุงใหญ่ก็คิดว่าจะใส่กล่องอะไรที่จะพอกล่องใหญ่สุดก็เกือบไม่พอมีบางอย่างไม่สามารถยัดใส่ได้แล้วเพราะมันเต็มจนล้นดวงไม่ค่อยดีซื้อเพลินไปหน่อยพอจะมาส่งพัสดุก็เลยไม่ทันจึงเป็นเหตุทำให้มาใจเต้นเพราะต้องมาเก็บของเอาไว้ก่อนคือถ้าไม่มีอะไรก็ดีถ้ามีคนเห็นก็แย่แน่ๆเลยการทำความดีนี้มันยากจริงๆแต่ก็อยากที่จะทำจังแต่ก็มาใจเต้นซึ่งตอนนี้ไม่สนุกเสียแล้วแหมก็ยังมีแถมคำเตือนที่ทำให้รู้สึกกลัวขึ้นอีกคราวนี้ทำให้นอนไม่หลับเลย ตื่นก็แต่เช้าเลยเพื่อที่จะรีบไปส่งเพื่อจะให้ไม่มีปัญหา กว่าจะเสร็จก็8โมงกว่ากว่า เสร็จแล้วก็สบายใจมากเลยก็คิดนะถ้าจะทำก็ต้องไม่เครียดนะคิดในใจแต่ตอนนั้นคิดไม่ได้หรอก