ความวนเวียน...แส่ส่าย...วกวน...ล่องหน...ของจิต...ยากนักที่ธรรมดาสามัญปุถุชนจะเข้าไปรู้...เห็น...เข้าใจ...ได้กระจ่างชัด
จำต้องอาศัยตัวรู้...ประกอบเป็นเครื่องรู้เฉพาะตน...ให้เกิดจนเต็มรอบ...เพื่อให้ธาตรู้ปรากฎเด่นชัดต่อหน้าจิตเดิมแท้...ก่อนสลัดทิ้งทุกสิ่งอย่างไม่เหลือเยื่อใย...
แล้วตัวรู้...อยู่หนใด...เครื่องรู้เป็นไฉน...อย่าว่าแต่จะให้เห็นธาตุรู้ที่อยู่เต็มโลกธาตุเลย...
เพียรพยายามปฏิบัติ...สติปัฏฐาน 4...ต้นทางแห่งการรู้แจ้งใน...โพธิปักขิยธรรม 37...วันหนึ่งก็เริ่มเห็นความทุกข์ลดลง...เห็นทุกขสัจจ์เป็นกิจวัตร...
กระนั้น...ความร้อนใจใคร่รู้เห็น...ธาตุรู้...ว่าเป็นไฉน...เข้ามาปรุงจิตอยู่ครามครัน...
มิวายจะเชื่อหลวงพ่อปราโมทย์...อยากรู้...จะไม่ได้รู้...อยากเห็นก็จะหนีหายห่างไกล...
รู้ อยู่ต่อหน้าต่อตาครับ
ขอบพระคุณครับ
มี ๓ กลุ่มความเห็น...
เจริญพร
เป็นธรรมที่ดีมากครับ
คงจะต้องขออนุญาตนำไปใช้ในชีวิตตนเองบ้างแล้วนะค่ะ
ชีวิตต้องสู้
อนุโมทนาครับ...