ทริปนี้ดีแต่หลง
การขับรถทางไกลโดยใช้รถส่วนตัว สิ่งสำคัญจะลืมไม่ได้คือ แผนที่ และการรู้จักสังเกตเครื่องหมายตลอดเส้นทาง รวมทั้งการศึกษาเส้นทางล่วงหน้าเพื่อไม่ให้เป็นเพียงแค่ทางผ่าน
ทริปการเดินทางครั้งนี้ ถือผิดเป็นบทเรียนค่ะ แต่ดูเหมือนผิดแล้วผิดอีก ทำไมไม่รู้จำ ฉันทำเหมือนกับการขึ้นรถออกจากบ้านจะไปที่ทำงาน ประมาทคิดเองว่า ประเทศไทยเป็นประเทศของเรา หลับตาก็เห็นภาพ รู้ว่าอะไรตั้งอยู่ตรงไหน และเพราะไปๆมาๆ บ่อย ซึ่งเป็นความคิดและการกระทำที่ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่างค่ะ
หากจะเดินทางไปที่ไหนก็ตาม ควรมี "แผนที่" ติดไว้ในรถส่วนตัวด้วยค่ะ รวมทั้ง "แผนที่เส้นทางต่างๆ" ของเมืองต่างๆที่เราจะแวะพักอาศัยด้วยนะคะ ทริปนี้ ฉันลืมหมดเลยตั้งแต่แผนที่ประเทศไทย แผนที่เส้นทางในกรุงเทพมหานคร แต่คิดในมุมที่ดีๆ ก็ทำให้ได้ไปเยือนในที่ต่างๆ ที่ไม่เคยแว้บเข้ามาในหัวสมอง อย่างเช่น สะพานข้ามระหว่างแผ่นดินแห่งกรุงรัตนโกสินทร์และกรุงธนบุรี อนุสาวรีย์ต่างๆ อาทิ สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี อนุสรณ์สถานดอนเจดีย์ (จังหวัดสุพรรณบุรี) เป็นต้น
เราหลงถนนกันตั้งแต่จังหวัดลำปางค่ะ ผ่านไปผ่านมาก็บ่อยๆ ประสบการณ์นี้จึงตอกย้ำว่านอกจากไม่ลืมแผนที่แล้ว ควรคอยสังเกตป้ายต่างๆ ช่องแบ่งเส้นเลนถนนที่จะต้องเข้าให้ถูก มิเช่นนั้นจะหาที่กลับรถลำบาก ดีไม่ดีก็ต้องขับเลยไปหลายสิบกิโลเมตร
เมื่อสิบกว่าปี เราเคยขับรถหลงทางในประเทศไทย ที่หนักที่สุดก็บริเวณแยกบางปะอินไปอยุธยาแต่กลับเดินหน้าไปถึงจังหวัดลพบุรีก็มีค่ะ เหตุเพราะอยากแวะเที่ยวที่เมืองอยุธยาระหว่างกลับจากกรุงเทพฯเท่านั้นเอง และอีกครั้งก็เลี้ยวรถหลุดเข้าไปในเส้นทางโทรลเวย์ซึ่งเริ่มต้นแถวๆ แยกไปสระบุรีค่ะ เพราะคิดว่าจะหาทางกลับรถกลับเชียงใหม่ จนต้องหาร่องกลางระหว่างทางที่ตื้นที่สุด เพื่อแอบกลับรถย้อนกลับ ดีนะคะ ไม่มีตำรวจทางหลวง
การเดินทางคราวนี้ โดยเฉพาะช่วงที่พักอยู่ในกรุงเทพฯ ตั้งแต่การขึ้นทางด่วนและเข้าช่องผิดๆ (ชีวิตนี้ฉันถนัดลงทางด่วนสุขุมวิทแค่นั้นเองค่ะ) เข้าช่องทางผิด แต่ก็บังเอิญเห็นป้ายบอกว่าไปลงอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิได้ ก็ใจเย็นขึ้นมาหน่อย พอลงจากทางด่วนได้แล้ว ก็ออกอาการ งงๆ อีกค่ะ แต่อาศัยไข(เลื่อน)กระจกถามเส้นทางจากผู้ใช้ยานพาหนะ และโทรศัพท์ถามสาวน้อย ซึ่งเธอก็ให้ขับรถตามแนวรางรถไฟฟ้าไปเรื่อยๆ
รู้เส้นทางแล้วแต่ก็หลงอีกค่ะ หลงเพราะไม่รู้ว่าสถานีรถไฟฟ้าที่เห็นอยู่ลิบๆ นั้นใช่เป้าหมายของเราหรือเปล่า (จากอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิไปยังสี่แยกถนนเพชรบุรี) ก็คิดไปเองว่าคงใช่ ลืมนึกไปว่ายังมีสถานีพญาไทอีกหนึ่ง แต่สามสถานีรถไฟฟ้านี้ก็อยู่ใกล้กันมากค่ะ (ไม่เห็นจะเหมือนเส้นสุขุมวิทเลยนี่นา)
พอหลงไปแล้วก็รู้ว่าต้องยึดเลนซ้ายเข้าไว้ เจอทางเลี้ยวเมื่อไรก็เลี้ยวไปให้เจอถนนคู่ขนานอีกเส้น แล้วค่อยหาที่กลับรถใต้สะพาน หรือไม่ก็อาศัยตรอกซอกซอยที่ได้สำรวจมาแล้ว ถ้าเผลอผิดกฎจราจร แล้วให้บังเอิญถูกเจอตำรวจก็ค่อยว่ากันอีกที ซึ่งก็ทำให้เข้าใจเส้นทางถนนในกรุงเทพฯ มากขึ้นค่ะ
สามวันที่มีชีวิตอยู่ในกรุงเทพฯ พี่คนโสตฯ ก็พอจะขับรถคล่องค่ะ ปกติเข้าเมืองหลวงที่ไร ต้องบอกว่าให้ขับตามรถคันหน้าสีอะไร เลขทะเบียนอะไร ระยะหลังมานี้แอบนิ่งเฉยให้พี่เขาคิดเองค่ะ การผจญภัยครั้งนี้ขับรถวนเวียนกันอยู่หลายรอบตั้งแต่ ดอนเมือง(เจ๊เล้ง) สุขุมวิท พระรามหก พระรามสี่ พระรามหนึ่ง พญาไท เพชรบุรี รวมทั้งจุดที่รู้สึก(ไปเอง) ว่าการจราจรยุ่งเหยิงที่สุด คือ ย่านเยาวราช สำเพ็ง สะพานหัน และครั้งนี้ได้ขับรถไปถึงคลองผดุงกรุงเกษม ย่านโบ๊เบ๊เทเวศน์ แถววัดโสมนัสและวัดมกุฎกษัตริยาราม ด้วย ฯลฯ
พอวันเดินทางกลับ ออกจากย่านสุขุมวิทเลือกไปขึ้นทางด่วนแถวท่าเรือ ก็ยังอุตส่าห์ทำให้ตัวเองหลงทางในย่านฝั่งธนบุรีค่ะ (ก็ถามเส้นทางไปนครปฐม เจ้าหน้าที่ก็ให้ลงทางด่วนที่ ดาวคะนอง)
จนต้องตัดสินใจโทรศัพท์ถามเพื่อนสนิท ซึ่งเธอแปลกใจมากว่าเราไปทำอะไรแถวอนุสาวรีย์พระเจ้ากรุงธนบุรี เพื่อนฉันเองก็ไม่ถนัดเส้นทางฝั่งธนบุรี (ซึ่งถ้ามีแผนที่ก็คงหาทางไปนครปฐมได้ไม่ยาก) เธอเลยให้ขับรถข้ามสะพานกลับไปฝั่งกรุงเทพมหานคร แล้วค่อยเริ่มต้นเส้นทางที่เธอคุ้นเคยคือผ่านอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ไปข้ามสะพานปิ่นเกล้า ขึ้นสู่ทางคู่ขนานลอยฟ้าบรมราชชนนี สรุปว่าเช้าวันเดินทางกลับจังหวัดเชียงใหม่ เราได้ขับรถข้ามสะพานหลายสะพาน และตลอดการเดินทางยังได้ผ่านอนุสาวรีย์มากมาย นับเป็นกำไรแห่งการเดินทางค่ะ
พักรถกันก่อนที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
กำแพงแสน พบกับน้องชายคนนี้ค่ะ
หลงทางยังไม่จบนะคะ เราเดินทางไปถึงนครปฐมแล้ว ยังจะเลือกขับรถเข้าเลนผิดอีกแล้ว เลยได้ทะลุผ่านไปยังพระปฐมเจดีย์ คราวนี้รู้สึกผิดแล้วค่ะ ขอแวะ 7/11 ซื้อแผนที่เดินทางสองฉบับ ภาคกลางและภาคเหนือ จะได้เก็บติดรถเวลาจะเดินทางครั้งหน้า ถึงขนาดกางแผนที่ไปตลอดทางกลับบ้าน แต่แล้วก็อุตส่าห์หลงส่งท้ายการเดินทางค่ะ
เราไปหลงทางตรงเส้นตัดระหว่างจะไปชัยนาท และดอนเจดีย์ ดูจากแผนที่ สามชุกอยู่ใกล้ๆ กัน ตัดสินเอาเอง คิดว่าไหนๆ ก็ไหนๆ ขับรถไปจนถึงอนุสรณ์สถานดอนเจดีย์ แล้วหาทางวิ่งรถไปอำเภอศรีประจันต์ จนไปเจอเส้นถนนที่ควรจะเลี้ยวขวาตั้งแต่เจอสี่แยกที่มีไฟเขียวไฟแดง...
ถ้าแม่ไม่สั่งให้ไปจ่ายตลาดที่สามชุก คงไม่หลงทาง แต่ถ้าไม่ได้รับโทรศัพท์สั่งการก็คงไม่ได้ไปแวะตลาดร้อยปี อำเภอสามชุกค่ะ เราเลยได้แวะแค่แป๊บเดียว ซื้อขนมหวานๆ และอาหารตามสั่งแล้ว พอได้รับประทานก็ให้สัญญากับตัวเองว่าเดินทางเที่ยวหน้า จะแวะที่ตลาดร้อยปีก่อนเข้ากรุงเทพมหานครค่ะ
และแล้ววันนั้นพี่คนโสตฯ ขับรถกลับบ้านเหยียบได้ 140 ก.ม./ชั่วโมง ก็ยังถึงบ้านเกือบสามทุ่มครึ่ง แต่ที่แน่ๆ สเต็กเนื้อกวางที่กำแพงแสนทำเราอิ่มแน่นจนถึงมื้อดึกเลยค่ะ
สรุปว่า การเดินทางครั้งหน้า
- ห้ามลืมแผนที่ประเทศไทยและจังหวัดที่จะไปค่ะ
- พยายามสังเกตเส้นทางและป้ายต่างๆ ที่บอกไว้ (ห้ามเผลอเด็ดขาด ห้ามเผลอมองเมฆมองท้องฟ้า แต่อุตส่าห์เก็บภาพมาได้ตั้งเยอะ!)
- และข้อแนะนำนี้เพื่อชาวบล็อก หากมีเวลาขอแนะนำให้เข้าเว็บไซต์ http://maps.google.co.th/ (มีเส้นถนน แหล่งท่องเที่ยว ภาพสถานที่ประกอบ) สำรวจเส้นทางที่จะผ่าน เพื่อจะได้วางแผนการท่องเที่ยวตามรายทางค่ะ
รับรองทริปหน้าดีกว่าเพราะไม่มี “หลง”
สรุปอีกครั้ง ทริปนี้ได้พบพานผ่านอนุสาวรีย์ พระเจดีย์ และสะพานข้ามแม่น้ำกี่แห่งกันนะ...
ความเห็น (13)
แวะมาดูเส้นทางการเดินทางครับ
ทริปนี้น่าสนใจมากครับ
ทริปหน้าอย่าลืมชวนนะครับ
อิอิอิ
ในยามเดินทาง ผมชอบขับรถไปเอง..
ได้พักดูโน่นนี่ตามใจพึงปรารถนา...
แต่ผมไม่เคยพกแผนที่เลยครับ..
ใช้วิถีจอดถามไปเรื่อย..สงสัยติดมากับการไปค่าย กระมัง
ขอบคุณครับ
- ฮ่าๆ มาตามที่พี่สาวสั่งเลยจ้า
- ก็แอบไปไม่ชวนน้องไปด้วยก็งี้แหละจ้า เมื่อก่อนตอนไปทำงานที่ กทม ต้องขับรถไปกลับ ชม กทม ประจำ อาทิตย์ไหนว่างต้องรีบขับรถกลับบ้าน แรกๆ ก็หลงค่ะ ลำปางตรงไปเหมือนกันเลย...อิอิ ก็ว่าทำไมมันไม่ถึงนครสวรรค์สักที
- อีกทีเปลี่ยนเป็นเดินทางกลางวันก็โดนเรียกอีกค่ะ หาว่าแซงไม่เข้าซ้ายอะค่ะ
- ส่วนแถวๆ บางปะอินนี่ ประจำค่ะ บ้านอยู่แถวพัฒนาการต้องไปทางวงแหวนตะวันตก ก็หาไม่ค่อยเจอหรอกค่ะ หลงไปวงแหวนตะวันออก โผล่พัทยาก็เคยค่ะ
- หลงบ่อยๆ หลังๆ ก็เริ่มชินค่ะ ไม่ค่อยหลงละ
- พี่จ๊ะ..จ๊ะ..
เวลาไปเมืองกรุง..น้องจ๊ะไม่เคยลืมแผนที่กรุงเทพจ๊ะ ถึงแม้ว่าจะมีคนดูแลประจำวันก็เถอะ และถึงไม่มีผู้คุม..น้องจ๊ะก็มีแผนที่ (ยืมเพื่อนมา อิอิ)ติดกระเป๋าเสมอเลยนะ รอบคอบไหมจ๊ะ???
ไม่ว่าน้องจ๊ะจะเดินทางไปไหน ก็จะเตรียมแผนที่ หรืออย่างน้อยก็ต้องหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ตก่อนจ๊ะ อ่านแล้วไม่น่าจะมีปัญหาใช่ไหมจ๊ะ..แต่ปัญหาที่มีก็คือ "น้องจ๊ะไม่ค่อยได้เปิดแผนที่ดูนะสิ" อิอิ
ที่แน่ๆ ทริปหน้า..แม่ฮ่องสอน จะเตรียมแผนที่เดินได้-คุยได้-เลี้ยงข้าวได้ให้พร้อม อิอิ ก็อา(จารย์)จ๊ะไงล๊าว..ว..ว รับรองไม่มีหลง
ชอบมากๆ ที่ออกแบบข้อมูลได้สวยงามจริงๆ
ชวนอ่าน ได้สาระ และสนุกมากครับ
ขอชื่นชมผลงานครับ
- พี่จ๊ะ..จ๊ะ..
ครั้งหนึ่งที่น้องจ๊ะไปตะลอนเมืองกรุง กลางคืนนั่งรถจากอาเขตไปถึงหมอชิตก็รุ่งสางของอีกวัน มีพี่ขับรถมารับเพื่อที่จะส่งน้องจ๊ะไปให้ถึงมือพี่เซ็กซี่ แล้วเราก็พากันหลง พี่เขาถามว่า.."พี่เข้าช่องนี้ถูกไหมอ่ะ?" น้องจ๊ะหันไปทำหน้าแบบว่า..บ้านหนูอยู่เชียงใหม่ค่ะ พี่เขาก็เลยเอื้อมมือไปหยิบกระดาษมาดู ไอ้เราก็เข้าใจว่าเป็นแผนที่ ที่ไหนได้..เป็นกระดาษที่พรินท์ออกมาจากที่เซฟเขาถามทางกับพี่เซ็กซี่เมื่อคืนใน msn โธ่เอ๊ย!
คุณ ครูโย่ง หัวหน้า~ natadee ค่ะ
ทริปนี้ดี...แต่หลง ตกลงไม่รู้ว่าดีไหมค่ะ
ทริปหน้าคงอีกยาวไกล เหนื่อยนะคะการเดินทาง ได้ไปอีกเมื่อไรจะถามหานะคะ
คุณ แผ่นดิน คะ
นักกิจกรรมเคยเป็น หนุ่มนักโบก ด้วยไหมคะ
บางครั้งการอ่านแผนไปด้วยก็สนุกค่ะ สมัยเด็กๆ ครอบครัวจะเดินทางบ่อยๆ พวกเรามีแผนที่กางดู (จนแผนที่ยับ) ดูระยะทางระหว่างจังหวัด อำเภอ ว่าเมื่อไรจะถึง ๆ ผ่านชื่อนี้อำเภอแปลๆ ไปแล้วยัง เบื่อนั่งรถจะแย่แล้ว ฯลฯ (ครอบครัวลูกเยอะก็นั่งกันเต็มรถค่ะ)
น้องอิงชาดา ~natadee ค่ะ
พี่คนโสตฯ ก็เคยขับรถเลนขวายาวจนตำรวจโบกเรียกค่ะ แถวๆ เถินไปตากนั่นละ...ตำรวจเยอะ
แต่อะไรจะขับรถเลยไปถึงพัทยาได้ขนาดนั้น...ป๊าด..(ยืมสำนวนอาจารย์ JJ มาใช้ซักหน่อย^^)
น้องจ๊ะ..
แหมมามุขนี้ อ่านแล้วหัวร่อร่าเลย แผนที่มี ไม่เปิด ซะงั้น...อืมม์
ทริปไปแม่ฮ่องสอน จะเกิดเมื่อไร...นะ แล้วทริปไปช่วยงานน้องก้อย ทริปมาช่วยงาน G2K สัญจร อย่าลืมด้วยนะ...อย่าให้หลงทางเชียว
สวัสดีค่ะคุณ สุริชาติ [IP: 203.113.122.5]
ขอบคุณค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
มีภาพระหว่างทางมาฝากค่ะ อีกเหตุผลหนึ่งที่ หลง เพราะเผลอมองท้องฟ้า ทำให้หลุดป้ายบอกทางค่ะ
ป้าเหมียวเคยหลงทางผิดนัดตั้งครึ่งวัน..คราวนี้เอาใหม่หากไม่แน่ใจหนทาง ก็จะออกล่วงหน้าครึ่งวัน ไว้ให้มันหลงอีก...ครึ่งวันจะได้ไปทันนัด...อิอิ
สวัสดีค่ะคุณ ป้าเหมียว
โชคดีนะคะที่หาทางออกเจอ ภายในวันเดียวกัน วิธีเผื่อเวลาไปไม่ถูกตั้งครึ่งวัน ขอเอาไปใช้บ้างนะคะ แต่เชื่อไหมคะมีบางคนหลง...ไปตามนัดแต่ผิดวันค่ะ