ในช่วงที่เป็นนักเรียนเรื่องเมฆ รวมถึงการฝึกถ่ายภาพเมฆ...ทำให้เผลอมองท้องฟ้าบ่อยครั้ง...แต่ต้องยอมรับว่าโลกคือละครเวทีโรงใหญ่...ที่ฉากเปลี่ยนได้ทุกเวลา อย่างเมื่อวันที่ 21 กันยายนที่ผ่านมา...เป็นวันที่กลับมาถึงที่พักแบบไม่ได้ตั้งใจเลยว่า กลับมาแล้วจะมามองท้องฟ้าแล้วถ่ายภาพเหมือนบางวันที่ตั้งใจตั้งแต่ขับรถจากกลับที่ทำงาน....แต่ขณะก้มๆเงยๆรดน้ำต้นไม้จำนวนน้อยนิด...ต้องบอกว่า..."วันนี้ฟ้าสวยจัง" ก็เลยรีบไปคว้ากล้อง...แต่ยังไม่ได้ใช้ขาตั้งกล้อง(ซึ่งอยู่บ้านแม่)...
ฟ้าวันนี้ดูสว่าง....เป็นสีที่ให้ความอบอุ่นดีในความรู้สึกตนเอง...เหมือนฟ้าแอบหลงรักใครบางคนอยู่
หมายถึงเมฆ ใช่เลย
หมายถึงคน ก็ใช่อีก
ขอบคุณมากนะคะ
ไม่ได้มาทักทายพี่ครูนก..หลายเพลาแล้ว..
ใกล้ปิดเทอมแล้วช่วงนี้คงยุ่งน่าดูเนาะ.
ทุกช่วงจังหวะชีวิตเปลี่ยนแปลงเสมอ..
ท้องฟ้าพยายามบอกให้เราเรียนรู้มันแล้วย้อนมองชีวิต
เพื่อโอบรับกับความแปรเปลี่ยนอยู่ทุกเวลา...
ฟ้าวันนี้ดูสว่าง....เป็นสีที่ให้ความอบอุ่นดีในความรู้สึกตนเอง...เหมือนฟ้าแอบหลงรักใครบางคนอยู่
ว้าว....โรแมนติคจังเลยค่ะ ..^__^..
ขอบคุณค่ะ อ.ธนิตย์ ที่มาร่วมชมเวทีละครโรงใหญ่..อย่าลืมถ่ายภาพฉากละครโรงใหญ่ที่นั่นมาฝากกันบ้างนะค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครูนก
อ่านบันทึกนี้แล้ว....ยิ้มอยู่นานสองนาน....... (^___^)
สำนวนหวานจัง...ฟ้าวันนี้ดูสว่าง....เป็นสีที่ให้ความอบอุ่นดีในความรู้สึกตนเอง...เหมือนฟ้าแอบหลงรักใครบางคนอยู่
หลงรักใครน้า...ฟ้าแสนสวย....
มีความสุขมาก ๆ นะคะ ฟ้าสวย อบอุ่นจริง ๆ ค่ะ
(^___^)
ท้องฟ้าสวยค่ะ
แต่ดูเศร้า คิดถึงบ้านเลยค่ะ
สวัสดีจ้า...น้องเรือจ้างพลัดถิ่น
รออยู่นะ...ว่าเมื่อไหร่จะมาเล่าเรื่องสนุกๆในห้องสอนของหนูนะจ้ะ
'ฟ้าวันนี้ดูสว่าง....เป็นสีที่ให้ความอบอุ่นดีในความรู้สึกตนเอง...เหมือนฟ้าแอบหลงรักใครบางคนอยู่ '
ช่างเป็นคำที่สวยงาม จับใจ จริง ๆ
^^