" คนไม่พอกับงาน "

เราทำงานบนชีวิตคน..การทำงาน มันไม่ใช่เรื่องสนุกเลย...ยิ่งตึกอายุรกกรมเกี่ยวกับเรื่องยา..อะไรที่ผิดพลาดแค่นิดเดียว

23 สิงหาคม 2552

วันนี้คนไข้ที่ตึก 56 คน มีเสริมผ้าใบอีก4 เตียงหัวหน้สบอกว่านี้และภาวะปกติ

60 เตียงพยาบาลเวรเช้า 7 คน(ร่วมหัวหน้าตึก)บ่าย 4 คน ดึก 3 คน

สงสารทั้งเจ้าหน้าที่และที่สำคัญสงสารคนไข้เป็นที่สุดเอาตามความเป็นจริง

การใช้หลักเอฟพอสคนไข้แทบไม่ได้เลยน้อยมากให้แค่ 20 % การมีเวลาพูดคุย

ทำความเข้าใจกับผู้ป่วยเพื่อลดความวิตกกังวลกับโรคที่เขาเป็นอยู่ วิธีการรักษาที่ได้รับ

ต่อให้พยายามทำได้น้อยมาก คำแนะนำก่อนกลับบ้านเวลาที่สั้นถามว่าผู้ป่วยญาติเข้าใจ

ไหมเขาก็พยักหน้าทุกครั้งพยักไว้ก่อนเพราะอยากกลับบ้าน (นึกถึงครูนก..เข้าใจมั้ย

นักเรียน..เข้าใจมั้ย...)...ปัญหาคือสถานที่ไม่พอ..บุคคลากรไม่พอ...

แต่ครูซ่อมคนคิดว่าเป็นปัญหาใหญ่มากเพราะ...เราทำงานบนชีวิตคน..การทำงาน

อย่างเร่งรีบ...การทำงานที่ขาต้องไปก่อนสมอง...หมอ..พยาบาลที่ล้า....

มันไม่ใช่เรื่องสนุกเลย...ยิ่งตึกอายุรกกรมเกี่ยวกับเรื่องยา..อะไรที่ผิดพลาดแค่นิดเดียว

มันก็ย้อนเวลามาไม่ได้....การเขียบอุบัติการณ์มันเรื่องเล็ก..แต่การทำอย่างไร

ไม่ให้ช่งโห่วตรงกัน..เกิดภาวะเสื่ยงเรื่องที่สมควรตามทฤษฎี สวิท ชีสท์

.....ก็ได้แต่เตือนตัวเองทุกครั้ง..ใช้หลัก 6 R .....และก็ไม่เคยลืมที่จะดูแลถึงสภาพ

จิตใจผู้ป่วย...เพราะเข้าใจดี...ยามเจ็บไข้ไม่สบาย...มีแค่ใครถามสักคนด้วยความห่วงใย

ก็มีแรงสู้กับโรคภัย....

 ปล.เพื่อนของเรนนายคงสบายดีคงมีความสุขมากสำหรับวันหยุดที่ผ่านมาได้ป.4แล้วของคงถึงมือนายแน่นอน..คงไม่สูญหายเหมือนครั้งก่อนที่นายยังไม่ได้รับเราไม่อยากติดค้างนาย