วันที่ ๙ มกราคม ๒๕๕๑
แอร์อินเดีย ที่พาเราไปเยือนพุทธคยา..
สนามบินพุทธคยา..ที่แสนคิดถึง (คิดถึงพุทธคยา..ไม่ใช่ สนามบิน)
ไปเยือนบ้านนางสุชาดา ที่เปลี่ยนแปลงไปเยอะ เพราะเหมือนจะมีเนินดินเพิ่มจากที่เมื่อก่อนยังเป็นเนินดินดิบๆที่ไม่มีการตกแต่ง หรือใช้วิธีการทางโบราณคดีไปช่วยให้เป็นสถานที่ควรแ่ก่การอนุรักษ์มากนัก..แต่ปัจจุบัน ทุกคนต่างก็มุ่งหน้าไปดูกันมากจนมีการสร้างสะพานข้ามแม่น้ำเนรัญชลา ให้รถได้พานักท่องเที่ยวไปเยือนจนไม่ต้องเหนื่อยแรงแต่อย่างใด...
ไปมาแล้วเมื่อมีนา ๒๕๕๕ จนบัดนี้ยังคิดถึงทุกสถานที่ที่ได้ไป จนต้องจองทัวร์ไปอีกรอบปลายตุลา ๒๕๕๕ นี้ คิดถึงมาก คิดถึงที่สุด ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกผูกพันขนาดนี้