รู้และไม่ทำซะบ้างดีนะ

สาวน้อยคนหนึ่งนั่งรอเวลาออกของเครื่องบินในห้อง Boarding room ที่สนามบินสุวรรณภูมิ  ขณะที่ต้องนั่งรอนานหลายชั่วโมง เธอตัดสินใจซื้อหนังสือมาอ่านพร้อมคุกกี้สำหรับทานเล่นหนึ่งถุง เธอนั่งอย่างสบายในเก้าอี้แบบ armchair ในห้อง VIP ของสนามบินนั้นพร้อมทั้งอ่านหนังสือและทานคุกกี้อย่างมีความสุข ข้างถุงใส่คุกกี้มีชายหนุ่มนั่งอยู่พร้อมอ่านแม็กกาซีนไปด้วย

เมื่อเธอหยิบคุกกี้หนึ่งชิ้นขึ้นมาทาน ผู้ชายคนนี้ก็หยิบขึ้นมาทานอีกหนึ่งชิ้นเช่นกัน เธอรู้สึกอึดอัดไม่พอใจมาก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ได้แต่คิดในใจว่าผู้ชายคนนี้คงประสาทไม่ดี ถ้าอารมณ์ไม่ดีคงได้ซัดไอ้ผู้ชายคนนี้เข้าให้แล้ว กล้าดียังไงมาหยิบคุกกี้ของเราไปกิน

ในทุกครั้งที่เธอหยิบกินหนึ่งชิ้น เจ้าผู้ชายคนนี้ก็หยิบกินหนึ่งชิ้นเช่นกัน นี่มันกวนโมโหชัดๆ เธอได้แต่คิด เพราะไม่อยากโวยวายให้เกิดปัญหากับแค่คุกกี้ถุงเดียว  ในที่สุดก็เหลือแค่คุกกี้เพียงชิ้นเดียว เธอคิดว่า “ดีล่ะ จะดูซิ ไอ้เจ้าผู้ชายคนนี้จะทำอย่างไรต่อไป” และแล้วชายหนุ่มคนนั้นก็หยิบมันขึ้นมา แบ่งออกเป็นสองส่วน และส่งครึ่งหนึ่งให้กับเธอ โอ๊ย...นี่มันเกินไปแล้วนะ เธอรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก! เธอลุกขึ้นคว้าหนังสือและข้าวของส่วนตัว แล้วเดินออกจาก boarding place แห่งนั้นทันที

เมื่อเธอได้ที่นั่งบนเครื่องบินก็หยิบกระเป๋าถือออกมาเปิด หยิบแว่นกันแดดออกมาสวม ทันใดนั้นก็รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก ที่ได้เห็นถุงคุกกี้ที่ยังไม่ได้เปิดวางอยู่ข้างใน เธอรู้สึกอับอายอย่างมาก เธอเพิ่งรู้ว่าเธอผิดพลาดไปอย่างมหันต์ เธอลืมไปว่า คุกกี้ที่ซื้อมาถุงนั้นเธอได้ใส่ไว้ในกระเป๋าถือ 

ชายหนุ่มคนนั้นเอื้อเฟื้อแบ่งคุกกี้ให้เธอโดยไม่รู้สึกโกรธหรือยุ่งยากใจแต่อย่างใด แต่ในขณะเดียวกัน เธอกลับโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง เมื่อคิดว่าจะต้องแบ่งคุกกี้ครึ่งหนึ่งกับชายคนนั้น ขณะนี้เธอไม่สามารถที่แม้แต่จะอธิบายหรือกล่าวคำขอโทษ

มีสิ่งสำคัญอยู่ 4 ประการที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของคุณ

1. ก้อนหิน......เมื่อได้ขว้างออกไปแล้ว
2. คำพูด......เมื่อได้พูดออกไป
3. เวลา....เมื่อหมุนพ้นผ่านไป
4. โอกาส....เมื่อได้สูญเสียมัน

ทุกๆอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต จะผ่านเข้ามาและผ่านออกไปอย่างนี้เสมอ จะหลงเหลืออยู่บ้างก็เพียงร่องรอยแห่งความทรงจำ

ฉะนั้นจงสร้างร่องรอยแห่งความทรงจำที่ดี

พูดบวก เพราะจะทิ้งร่องรอยแห่งความชื่นชม

ดูแลสุขภาพกาย/ใจให้ดีเพราะจะชราแต่แข็งแรง

และจงสร้างความสำเร็จให้ชีวิตเพราะยังมีโอกาส

อ่าน Forward mail ฉบับนี้แล้วมีความสุขกับอารมณ์ขำๆคันๆของเจ้าของผู้เป็นคนเขียน

มีแถมด้วยเรื่องกระตุกให้ตั้งคำถามตัวเอง

เคยมีบ้างไหมในชีวิตที่ทำเรื่องคล้ายเธอคนนี้.....คำตอบคือ เคยซิน่า แต่เมื่อนานมาแล้ว

เคยมีบ้างไหมในชีวิตที่ยังคงทำเรื่องอย่างนี้เรื่อยมา.....คำตอบคือ เคยซิน่า แต่นานมาแล้ว

เคยมีบ้างไหมที่ปัจจุบันยังหลงลืมทำอยู่....คำตอบคือ เคยบ้างบางครั้งน่า แต่นานๆครั้ง

เคยมีบ้างไหมที่ดีใจกับตัวเองว่าไม่เคยทำอย่างนี้เลยแล้วชื่นชมตัวเอง เติมพลังให้ตัวเองให้มีความสงบใจอยู่เรื่อยๆ.....คำตอบคือ เคยซิน่า....บ่อยๆขึ้น......เก่งขึ้นๆ....หยุดได้ทันเมื่อเกือบทำอีกแล้ว

เคยมีบ้างไหมที่ดีใจกับตัวเองว่าไม่หลงลืมทำลงไปอีกแล้ว แล้วบอกตัวเองอย่างชื่นชมที่ไม่หลงลืม.....คำตอบเคยซิน่า….บ่อยไปที่หยุดตัวเองได้ทัน

มีคำตอบอะไรอีกไหมที่อยากบอก.....มีซิน่า

ทำได้แล้วก็มีพลังที่สดใสไหลรินเติมให้ใจมีความสงบใจอยู่เรื่อยมา ไม่ร้อนรนด้วยความโกรธ  การกล่าวคำขอโทษจากใจด้วยใจที่สงบเกิดขึ้นบ่อยครั้งขึ้นๆ...เรื่อยๆมา......ดีใจกับตัวเองน่า....มันน่าอิอิ....ไหมละ

ขอบคุณผู้ที่ส่งมาให้ค่ะ

17 กันยายน 2552

[ชาดา ~natadee]

 สวัสดีค่ะ

• อ่านเพลินเลยค่ะ...ทำไปด้ายยยยย...555
• คุณหมอเจ๊สบายดีมั้ยคะ

 

[หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ]

• น้อง ชาดา ~natadee ค่ะ
• ขอบคุณสำหรับความห่วงใย
• หมอเจ๊สบายดีค่ะ