บันทึกแห่งความทรงจำ

              ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้เรียนรู้และเติบโต  ไม่เคยคิดที่จะเป็นครู  แต่แล้ววันเวลาเปลี่ยนแปลงไปทำให้คนเราเปลี่ยนแปลงความรู้สึกของตนเองได้  กลับมีความประทับใจในช่วงเวลาที่ได้เป็นครู มีหน้าที่สั่งสอนให้ความรู้  และได้มาเป็นครู ศรช. 6 ปีกว่า ๆ  รู้สึกประทับใจบอกไม่ถูก มีลูกศิษย์ที่น่ารัก เยอะแยะมากมายมากหน้าหลายตา  ต่างวุฒิภาวะด้วยกัน  บางคนต้องการคำปรึกษาจากเราทั้งที่เรามีอายุน้อยกว่าผู้เรียนซะด้วยซ้ำ  เวลาที่คิดท้อถอย  ก็คอยนึกอยู่เสมอว่ายังมีคนอื่นอีกมากมายที่คอยเราอยู่  จึงหวนกลับมาคิดอยู่เสมอว่าเวลาแห่งการเรียนรู้ต่าง ๆ  เพิ่งเริ่มต้นขึ้นมาและมันกำลังที่จะก้าวเดินต่อไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้งและไม่สิ้นสุด  เราจึงควรเติมเต็มโอกาสของพวกเขาเหล่านั้น  ถ้าเราให้ด้วยใจจริง  จึงอยากฝากบอกเพื่อน ๆ ทุกคนที่เป็นครู  ควรเอาใจใส่เด็กเหล่านี้ด้วยใจที่รักและเอื้ออาทรกับเขา ....

เวลาเจองานหนัก  ให้บอกกับตัวเองว่า   นี่แหละคือสิ่งที่ถ้าทายชีวิตเรา

เวลาเจอคำนินทา  ให้บอกกับตัวเองว่า   นี่คือคำสะท้อนว่ายังมีคนสนใจเราอยู่

เวลาที่เจอความผิดหวัง  ให้บอกกับตัวเองว่า  นี่แหละที่ธรรมชาติได้สร้างภูมิคุ้มกันให้กับตัวเราเอง

[ครูพรณรงค์]

ครูไก่รักเด็กๆทุกคน

[สายรุ้ง กรวยทอง]

พี่ขอเข้าชมรมรักเด็กด้วยคนนะจ๊ะครูไก่