อัลไซเมอร์ หรืออย่างไร


แม่คะ

 

ทุกวันหยุดหนูจะไปรับพ่อกลับมาที่บ้านของเรา วันธรรมดาพ่อจะไปอยู่บ้านพี่สาวก็ทำให้สบายใจมากขึ้นกว่าปล่อยพ่อไว้กับแม่บ้าน เที่ยงวันหนูจะมาป้อนข้าวพ่อ พ่อทานเองได้แต่ช้าและทำหกเลอะเปื้อนไปหมด ตอนเย็นเลิกงานก็ไปอาบน้ำ ใส่แพมเพิ้ดให้พ่อ ติดแผ่นที่คุณหมอให้มาว่าเป็นแผ่นช่วยความจำ ซึ่งหนูยังไม่ได้ศึกษาส่วนประกอบอะไรมากนัก

 

พอกลับมาอยู่บ้านของพ่อ พ่อก็จะเดินไปทั่วบ้านและรอบบ้าน การดูแลพ่อลำบากมากขึ้นทุกวันค่ะ หนูไม่แน่ใจว่า พ่อจะอัลไซเมอร์หรือเปล่า หรือเป็นแค่โรคหลงลืมที่คุณหมอบอก แต่พ่อชอบออกไปนอกบ้านมาก วันนี้จะไปที่วัดท่าเดียว พี่สาวบอกว่า พ่อแต่งตัวตั้งแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวไปหาหลวงพ่อ นิมนต์พระมารดน้ำมนต์ พ่อยังคงแต่งตัวได้เอง อาบน้ำได้เอง แม้ว่าจะไม่สะอาดและไม่เรียบร้อยนัก หนูเลยไม่มั่นใจว่าพ่อจะอัลไซเมอร์หรืออย่างไร

 

พ่อบอกให้หนูไขกุญแจประตูบ้านให้ จะไปนิมนต์หลวงพ่อ หนูโกหกไปว่า หนูไม่มีกุญแจ หนูล๊อกประตูทุกบานที่คิดว่าพ่อจะออกนอกบ้านได้ค่ะ ตำราก็บอกอย่างนั้นในเรื่องการดูแลผู้ป่วยอัลไซเมอร์ แต่กระนั้น พ่อก็ยังสามารถถอดกลอนประตูอันใหญ่ออกไปได้

 

แม่คะ.........พอพ่อออกนอกบ้านไม่ได้ พ่อก็เดินไปเก็บหญ้าคาแห้ง ที่ลูกเขยแม่ดายไว้เมื่อวันก่อน พ่อบอกว่าจะเอาไปมัดเป็นที่พรมน้ำมนต์ พ่อบอกได้ด้วยว่าเป็นหญ้าคา พ่อใช้เวลาสองชั่วโมงกว่า มัดหญ้าได้อย่างสวยงาม พ่อเดินหาอุปกรณ์ทั่วบ้าน ไม่ว่าจะเป็นเชือกเป็นมีด หนูเฝ้าดูอยู่ห่างๆไม่ให้เกิดอุบัติเหตุ แต่หนูกลัวมาก หลังพ่อหลับคงต้องเก็บอุปกรณ์ที่อาจจะเกิดอันตรายให้ลับตาพ่อ

 

หนูรู้สึกเหมือนน้ำตาซึมๆมึนหัวตุบๆ หนูคงจะเครียด สงสารทั้งพ่อสงสารทั้งตัวเอง เราต้องทุกข์ทรมานไปอีกนานเท่าไร กับกงกรรมกงเกวียนของชีวิต ต้องทนทุกข์ชดใช้กรรมกันอีกนานเท่าไร แมม่อวยพรพวกเราด้วยสิคะ

 

รักและคิดถึงแม่เป็นที่สุด

ลูก

12 กันยา 2552 : 16.21 น.

หมายเลขบันทึก: 296865เขียนเมื่อ 12 กันยายน 2009 16:13 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 09:25 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

เราต้องทุกข์ทรมานไปอีกนานเท่าไร กับกงกรรมกงเกวียนของชีวิต

ต้องทนทุกข์ชดใช้กรรมกันอีกนานเท่าไร

อย่าถามเลยค่ะว่านานแค่ไหน

เงยหน้าดูฟ้า รับสายลมเย็น

อย่าดูแต่คลื่น ที่โถมซัดเข้ามา ลูกแล้วลูกเล่า

เพราะชีวิต มีหลายสิ่งหลายอย่าง

ที่เราเด็ดขาดกับมันไม่ได้

อยู่กับมัน ให้มันผ่านมา และให้มันผ่านไป

และอย่าถาม ว่าอีกนานไหม

เงยหน้าสู้ฟ้า รับสายลมเย็น

เพราะ...คือพ่อ...

ขอบคุณคุณครูรินน์

เพราะ......คือ พ่อ ....เราจึงทุกข์ทรมาน นัก.....ค่ะ

ขอบคุณอีกครั้ง จะเงยหน้ามองฟ้า รับสายลมเย็นค่ะ

ขอบคุณค่ะ

รักษากำลังใจให้สูงไว้ค่ะ สู้ๆ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท