วราภรณ์
นางสาว วราภรณ์ (ดอกไผ่) ธรรมทิพย์สกุล

กำแพงบุญ


เลิกร้องขอเห็นใจจากใครอื่น หากวันคืนรู้ให้ไม่หน่ายหนี

 

เราต่างเหมือนกันแท้แน่ชีวิต
มีดวงจิตคิดฝันโลภหลงใหล
สั่งสมอยากมากมีที่ดวงใจ
หาเท่าไรไม่รู้หยุดสิ้นสุดพอ

อยากให้เขารักแท้แน่ไขว่คว้า
ปรารถนาไมตรีความดีหนอ
อยากได้สุขสมหวังมิรั้งรอ
เรียกร้องขอเพียงเพื่อเอื้อตนเอง

เกลียดชิงชังเสียใจไม่คิดฝัน
มุ่งฝ่าฟันจนสมแม้ข่มเหง
เห็นแก่ตัวชั่วต่ำไม่ยำเกรง
เพียรรีบเร่งแข่งขันทุกวันคืน


สู้กอบโกยมากมายทั้งชายหญิง
สุดท้ายทิ้งทรัพย์สินสิ้นหอบฝืน
ลูกหลานต่างยื้ดยุดฉุดกล้ำกลืน
ผีสะอื้นยีนเหงาเฝ้าอาวรณ์


สร้างกำแพงบุญเถิดจะเกิดผล
ย่อมหลุดพ้นความทุกข์รุกหลอกหลอน
ความดีติดตามแท้อย่างแน่นอน
กุศลย้อนหนุนนำเพราะกรรมดี

เลิกร้องขอเห็นใจจากใครอื่น
หากวันคืนรู้ให้ไม่หน่ายหนี
ช่อดอกรักถักร้อยด้วยไมตรี
อุ่นปรานีจากฟ้าดินตราบสิ้นลม..

หมายเลขบันทึก: 296753เขียนเมื่อ 12 กันยายน 2009 09:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 2 พฤษภาคม 2012 20:49 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

ยินดีในสิ่งที่ได้ พอใจในสิ่งที่มี น้นแหละความพอดีของชีวิต

  • สวัสดีค่ะ คุณกรุง ม่วงนาครอง
  • ขอบคุณที่แวะมาทักทาย
    และแสดงความคิดเห็นค่ะ
  • "ยินดีในสิ่งที่ตนได้  พอใจในสิ่งที่ตนมี"
    คือผู้โชคดีที่สุดในโลกค่ะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท