เราต่างเหมือนกันแท้แน่ชีวิต
มีดวงจิตคิดฝันโลภหลงใหล
สั่งสมอยากมากมีที่ดวงใจ
หาเท่าไรไม่รู้หยุดสิ้นสุดพอ
อยากให้เขารักแท้แน่ไขว่คว้า
ปรารถนาไมตรีความดีหนอ
อยากได้สุขสมหวังมิรั้งรอ
เรียกร้องขอเพียงเพื่อเอื้อตนเอง
เกลียดชิงชังเสียใจไม่คิดฝัน
มุ่งฝ่าฟันจนสมแม้ข่มเหง
เห็นแก่ตัวชั่วต่ำไม่ยำเกรง
เพียรรีบเร่งแข่งขันทุกวันคืน
สู้กอบโกยมากมายทั้งชายหญิง
สุดท้ายทิ้งทรัพย์สินสิ้นหอบฝืน
ลูกหลานต่างยื้ดยุดฉุดกล้ำกลืน
ผีสะอื้นยีนเหงาเฝ้าอาวรณ์
สร้างกำแพงบุญเถิดจะเกิดผล
ย่อมหลุดพ้นความทุกข์รุกหลอกหลอน
ความดีติดตามแท้อย่างแน่นอน
กุศลย้อนหนุนนำเพราะกรรมดี
เลิกร้องขอเห็นใจจากใครอื่น
หากวันคืนรู้ให้ไม่หน่ายหนี
ช่อดอกรักถักร้อยด้วยไมตรี
อุ่นปรานีจากฟ้าดินตราบสิ้นลม..
ยินดีในสิ่งที่ได้ พอใจในสิ่งที่มี น้นแหละความพอดีของชีวิต