จากเลขานุการ ผันตัวมาเป็น Interior Designer Assintant
กลับมาบ้านหลังนี้อีกครั้ง...
หลังจากที่ได้เขียนบันทึกล่าสุดไปเมื่อประมาณปลายปีที่แล้ว ..จะลันลาดีไหม วันนี้ทำงานวันสุดท้ายแล้ว.. หัวข้อบันทึกนั้นเหมือนเป็นนัยบอกอะไรสักอย่าง หากแต่หลังจากวันนั้นไปประมาณ 2 เดือนฉันได้หยิบประโยคนั้นออกมาใช้อีกครั้ง แต่...คราวนี้ไม่มีคำว่าลันลา ลันลาแล้วค่ะ ลันลาไม่ได้แล้ว ฉันต้องพูดโยคนี้แทน ..ลาแล้วนะ วันนี้ทำงานวันสุดท้ายแล้ว..
ฉันก็เป็น 1 ในหลายๆ แสนคนที่เจอมรสุมพัดผ่านในช่วงที่ผ่านมา หลายๆ คนเดินเตะฝุ่นจนฟุ้งกระจาย บางคนเตะกระป๋อง Pepsi (อ้าว! คนนี้คงไม่ได้ตกงานหรอกนะ หลงเข้ามาได้ไง) เป็นการตกงานครั้งแรกค่ะ เป๋ไปเหมือนกันนะคะ ณ วินาทีที่รู้ว่าตัวเองตกงานก็เอ๋อเลยค่ะ งงๆๆๆๆ ยังคิดอะไรไม่ออก ได้แต่ถามตัวเองว่าทำอย่างไรดี ณ ตอนนั้นยังไม่กล้าเล่าให้ที่บ้านฟัง กลัวเป็นกังวล แต่ในที่สุดก็ต้องเล่าให้ฟัง โทรบอกเพื่อน เขียนเมลล์เล่าให้เพื่อนรับรู้ ทุกคนที่รู้จักต่างก็ให้กำลังใจ ทุกคำพูดที่ส่งมาถึงแสดงความห่วงใย คำพูดเหล่านั้นทุกคำยังคงเป็นกำลังใจและเตือนสติตัวเองมาจนถึงทุกวันนี้...ต้องขอขอบคุณเจ้าของคำพูดทุกคำเป็นที่สุด
หลังจากนั้นประมาณ 1 เดือนครึ่งก็ได้รับการติดต่อจากรุ่นพี่ที่เคารพที่เคยทำงานด้วยกันให้ไปลองช่วยเพื่อนของเขาทำงาน ในที่สุดก็ได้กลับมาทำงานอีกครั้ง แต่การกลับมาทำงานในครั้งนี้ของฉันเป็นการทำงานแบบอิสระ ไม่ได้ทำงานอยู่ในองค์กรอีกแล้ว เป็นการทำงานที่พลิกบทบาทหน้าที่จากเดิมโดยสิ้นเชิง จากหน้าที่..เลขานุการ ณ ตอนนี้ฉันผันตัวเองมาเป็น Interior Designer Assistant เห็นไหมคะไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลย แต่คุณๆ คุ้นๆ ไหมคะ ฉันเคยเขียนบันทึกๆ หนึ่งที่บอกว่าฉันฝันอยากเป็น Interior Designer (มัณฑนากร) จากบันทึกนี้ค่ะ ...ความลับฉบับเปิ่น เปิ่น... ความฝันของฉันใกล้เข้ามาทุกทีแล้วนะคะเนี่ย
บทบาทหน้าที่ใหม่ของฉันหนักอึ้งอย่างมาก ต้องรับผิดชอบงานที่ไม่เคยทำมาก่อน บางครั้งโดนเจ้านายใหม่ค่อนขอดว่า...เจ้านายเก่าของฉันโอบอุ้มฟูมฟักมาซะอย่างดี ทำอะไรไม่เป็นเลย ก็ต้องใช้ความอดทนมากๆๆๆๆ ลบคำสบประมาทให้ได้ ฉันต้องทุ่มเทเวลาให้กับงานและศึกษาขอบข่ายงานที่ต้องทำอย่างหนัก จนไม่มีเวลาแม้แต่จะกลับมาเขียนบันทึกอีก และด้วยความฮึดสู้และอดทน...ในที่สุดก็สามารถลบคำสบประมาทนั้นได้ ฉันทำงานที่ Designer ทำได้เกือบหมดแล้วยกเว้นเขียนแบบกับออกแบบเท่านั้นที่ฉันไม่ได้ร่ำเรียนมา
ระยะเวลา 5 เดือนที่ผ่านมาเป็น 5 เดือนที่ท้าทายความสามารถ 5 เดือนที่ต้องเจอะเจอมรสุมหลากหลายรูปแบบ 5 เดือนที่ทำให้ฉันเสียน้ำตาในหลายๆ เรื่อง 5 เดือนที่บ่มเพาะให้ฉันแข็งแรงและมีความอดทน...ตอนนี้ฉันแข็งแรงแล้วค่ะ...^๐^
อยากจะบอกว่า...คิดถึงบ้านหลังนี้เสมอ คิดถึงมิตรไมตรีที่คนในบ้านหลังนี้หยิบยื่นให้ ฉันอยากกลับมาเขียนบันทึกอีกครั้ง แต่ด้วยภาระหน้าที่ๆ ค่อนข้างมาก เกรงว่าหากเมื่อเขียนไปแล้วจะไม่มีเวลามาตอบได้บ่อยนัก แต่จะพยายามนะคะ จะพยายามเข้ามาเขียนเรื่องราวเล่าสู่กันฟังค่ะ
ทะเลดาว...^๐^
11 กันยายน 2552
ความเห็น (20)
สวัสดีค่ะ ว่าทำไมห่างหายไปนานเลย เข้าใจค่ะเคยประสบเหมือนกัน
ยินดีด้วยนะคะที่ความฝันเป็นจริงแล้ว ตน. หาสำคัญเท่าได้ทำในสิ่งที่ฝัน
เป็นกำลังใจให้งานลงตัว จะได้อ่านเรื่องราวดีๆ อีกไงค่ะ ยังจำได้ค่ะ :)
คิดถึงจริงๆ ค่ะ เข้ามาเห็นชื่อเลยรีบเข้าระบบมาทักทาย ไม่รู้พลัดหลงเข้ามาหรือเปล่า ป่านนี้ยังไม่มีกระป๋องมาให้เตะเลย...(คนในก็อยากออกแบบนี้นะค่ะ)
อ่านๆ แล้ว งานใหม่ต้องเพลินกว่างานเลขา (จำเจ) ที่ต้องเลี้ยงเจ้าสี่ขาด้วยแน่ๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ poo
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ ห่างหายไปจากบ้านหลังนี้นานมากจริงๆ ค่ะ ช่วงแรกต้องบากบั่นกับงานที่ไม่เคยทำมาก่อน ค่อนข้างยากพอสมควร ช่วงนี้ดีขึ้นมากแล้วค่ะ
จะพยายามเข้ามาเล่าเรื่องราวแบ่งปันให้กันฟัง แต่คงจะได้เฉพาะวันหยุดสุดสัปดาห์เท่านั้นค่ะ
ขอบคุณนะคะ...
สวัสดีค่ะคุณดาวขา ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี
ขอบคุณค่ะคุณดาว คิดถึงเช่นกันค่ะ อย่างคุณดาวไม่ต้องเตะกระป๋อง pepsi แล้วล่ะค่ะ ให้น้องๆ เตะดีกว่า
คุณดาวคะ งานใหม่ของคุณหมีน่ะค่ะทำงานเพลินจนบางครั้งลืมเวลาค่ะ บางครั้งก็กลับบ้านดึก ช่วงแรกๆ เหนื่อยมากๆ เลยค่ะ เจอปัญหามากมายทั้งจากงานเองและจากเจ้านาย มองย้อนกลับไปเห็นวิธีการทำงานของเจ้านายเก่ากับเจ้านายใหม่ต่างกันแบบหน้ามือ-หลังมือ แต่คุณหมีก็รับได้ค่ะ นึกๆ ไปแล้วก็ยังคิดถึงเจ้าสี่ขาอยู่เลย
คุณดาวสบายดีนะคะ...แล้วเดี๋ยวคุณหมีจะไปเยี่ยมค่ะ ตอนนี้ขอตัวไปทำหน้าที่คุณแจ๋วก่อนนะคะ ขอบคุณค่ะ
- พี่ยาหยีจ๋า..
ในชีวิตๆ หนึ่งของคนๆ หนึ่ง มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นให้ได้เรียนรู้ ^^ จากคุณนายเลขาฯ กระโดดมาเป็นกรรมการผู้จัดการ (ประชดๆๆ อิอิ)ที่เหมาทำงานเสียเกือบทุกตำแหน่งในบริษัท น้องตัวกลมได้รับรู้เกือบทุกเรื่องราวมาตั้งแต่ต้น และยังจะติดตามเกาะหลังไปอีกนาน อิอิ เป็น "กำลังใจ" ตัวอวบๆ อ้วนๆ ให้เสมอ และอย่าลืมนะว่า วันนี้จะต้องทำคุ้กกี้ส่งมาให้น้องตัวกลมทดลองชิม เผื่อจะได้ทำขายเป็นล่ำเป็นสัน อิอิ
ตามน้องตัวกลมมาติดๆ วันก่อนยังบ่นถึงกันอยู่เลยว่าทำงานที่ใหม่จะลำบากมากไหม มีใครรังแกหรือเปล่า ได้ฟังแบบนี้ค่อยชื่นใจหายห่วงไปนิด พวกเรารอฟังและอยากรู้ว่ามัณทนากรคนสวย สร้างสรรค์ชิ้นงานอะไรใหม่ๆบ้าง ใครต่อใครในนี้คิดถึงอยู่เสมอ ไม่แน่ว่าสักวันนึงอาจได้เป็นเจ้าของกิจการก็ได้นะคะ
สวัสดีค่ะพี่ naree suwan
ลำบากค่ะพี่ ไปทำงานที่ใหม่ลำบากกว่าที่เก่า ยากกว่า หนักกว่า รับผิดชอบมากกว่า แต่ก็เป็นผลดีกับตัวหนูเองค่า ช่วงนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ ผ่านบททดสอบหนักๆ มาได้เปลาะหนึ่ง
หนูเป็นแค่ผู้ช่วยเท่านั้นเองค่ะ ยังไม่ได้เป็นมัณฑนากร
น้องตัวกลมๆๆๆๆ
ขอบอกๆๆๆๆๆ ตอนนี้เป็นงานเกือบหมดทุกอย่างแล้ว ถือว่าโชคดีที่ได้เรียนรู้ในสิ่งที่ไม่เคยรู้ ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีเลยล่ะ แม้ว่าจะถูกเคี่ยวเข็นอย่างหนัก
แต่ว่าตอนนี้จะไปเรียนรู้อีกอย่างหนึ่งแล้ว...สิ้นเดือนจะไปเรียนทำ berkery เป็นหนูทดลองให้พี่ด้วยเน้อน้อง....อิอิ
- พี่สาวคนหนึ่ง....ตัวคนเดียว..เมื่อเจอปัญหาที่หนักอึ้ง...ไม่รู้จะปรึกษาใคร...เลยหันหน้าเข้าวัด...
- คนแก่ที่วัดบอกว่า...ลูกเอ้ย..มันยังจะต้องเจออีกเยอะ...เชื่อแม่เถอะ..แค่นี้นะ..มันยังน้อยไป..ลูกต้องเข้มแข็งไว้...
- นับจากวันนั้นมา..ไม่เคยเห็นน้ำตาคนนั้นอีกเลย...แมในวันที่อยู่ในห้องไอซียู...หรือในวันที่ฝนกระหน่ำในทุกวันนี้...
มาให้กำลังใจกันหน่อย นึกว่าหายไปไหน ไปฝึกวิทยายุทธชีวิตมานั่นเอง
พี่เชื่อว่า อะไรที่เกิดขึ้นดีทั้งนั้นเพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้ เรียนรู้ตัวเอง เรียนรู้คนอื่น และที่เรียนรู้อย่างยิ่งคือได้เห็นมิตรแท้กันก็ตอนยากลำบากนี่แหละค่ะ อย่างน้อยจากจุดนี้เราก็เข้มแข็งขึ้นอีกมาก
แรงกดดันที่เกิดขึ้นนั้นยังทำให้ศักยภาพของเราถูกบังคับให้ออกมาช่วยเราอีกด้วย หากว่าสบายๆเราก็จะอยู่อย่างไม่พัฒนาความสามารถที่หลากหลายของตัวเอง ซึ่งเราอาจไม่เคยรู้ว่ามีอยู่ และแรงนี้หากว่าเราจับมันถูก มีท่าทีที่เหมาะสมกับมัน มันจะดีด ยกระดับจิตใจของเราให้สูงขึ้น ได้ก้มลงมองสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วดีใจด้วยซ้ำไปที่มันเกิดขึ้น นี่พี่พูดจากประสบการณ์ชีวิตของพี่เองนะคะ มีโอกาสคงได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันค่ะ
บุญรักษานะคะ
สวัสดีค่ะคุณปรีดา เกษตร(อยู่)จังหวัด
คุณปรีดาคะ..คุณหมีเชื่อว่าปัญหาและอุปสรรคที่เราได้พบก็คือคุณครู คือแบบฝึกหัดที่ทดสอบเราค่ะ ถ้าเราสอบผ่านนั่นก็คือความสำเร็จค่ะ
ขอส่งกำลังใจให้พี่สาวคุณปรีดาด้วยค่ะ หวังว่าเธอจะผ่านบททดสอบชีวิตไปได้ไม่ยากนัก
คุณหมีได้มีโอกาสมาตอบช่วงวันหยุดต้องขอโทษด้วยนะคะ ....
สวัสดีค่ะพี่นุช คุณนายดอกเตอร์
ต้องขอบพระคุณพี่นุชมากนะคะสำหรับคำสอนดีๆ
ปัญหาและอุปสรรคที่ผ่านเข้าเมาในชีวิตก็เปรียบเสมือนคุณครูคนหนึ่งของหนูค่ะ ได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่างในสิ่งที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน
พี่นุชพูดถูนะคะ..."แรงกดดันที่เกิดขึ้นนั้นยังทำให้ศักยภาพของเราถูกบังคับให้ออกมาช่วยเราอีกด้วย หากว่าสบายๆเราก็จะอยู่อย่างไม่พัฒนาความสามารถที่หลากหลายของตัวเอง ซึ่งเราอาจไม่เคยรู้ว่ามีอยู่ และแรงนี้หากว่าเราจับมันถูก มีท่าทีที่เหมาะสมกับมัน มันจะดีด ยกระดับจิตใจของเราให้สูงขึ้น ได้ก้มลงมองสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วดีใจด้วยซ้ำไปที่มันเกิดขึ้น..." ณ ปัจจุบันนี้หนูมีความรู้สึกดีกับสิ่งที่ได้รับค่ะ และหนูก็เต็มใจที่จะรับและจะพยายามทำให้ดีที่สุด ทำอย่างมีความสุขที่สุด แม้จะเหน็ดเหนื่อย แต่สิ่งนี้หนูรู้ว่าจะเป็นประโยชน์ต่อหนูในอนาคตค่ะ
..ขอบพระคุณพี่นุชมากนะคะ และจะขอเก็บคำสอนนี้ไว้เตือนใจเสมอค่ะ
ขอบคุณ>มรสุม ทำให้น้องหมีได้ทำงานที่รัก...
จริงไหม..อิๆ
- ตามมาหลายวันแล้ว
- แต่ไม่ได้ทิ้งรอยไว้
- ดีใจด้วยครับสำหรับงานที่ชอบ
- ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ ทำไม่ไหว ทำไม่ทัน ฮ่าๆๆ
- สู้ๆๆครับ
สวัสดีค่ะท่านหัวหน้าคุณพิทักษ์
จริง..อิอิ
ท่านหัวหน้าคะ หนูเคยฝันตั้งแต่เด็กๆ แล้วว่าอยากทำงานเป็น Interior Designer ล่วงเลยมาจนป่านนี้ อยู่ใกล้แค่เอื้อมค่ะ
สวัสดีค่ะคุณขจิต ฝอยทอง
ช่วงนี้ได้มีโอกาสติดตามข่าวคราว เห็นแล้วว่าอุดมสมบูรณ์ดี..อิอิ แสดงว่ามีความสุขใช่ไหมคะ
งานนี้..ต้องใช้คำว่า สู้สู้ ตลอดเวลาค่ะ ถ้าไม่สู้คุณหมีตายแน่
- สวัสดีค่ะคุณทะเลดาว
- ตามกัลยาณมิตร g2k มาให้กำลังใจ
- พี่เอื้องก็ยังแย่ๆอยู่เหมือนกันค่ะ อาศัยใจสู้ สู้ ถึงอยู่มาได้ถึงวันนี้
- ขอให้มีสุขภาพแข็งแรง...เข้มแข็งค่ะ
แวะมาทักทาย ทำความรู้จักและให้กำลังใจครับ
ต้องสู้ครับ ต้องสู้จึงจะชนะ...
สวัสดีค่ะอาจารย์ เอื้องแซะ
หลังจากกลับมาเขียนบันทึกอีกครั้งยังไม่มีโอกาสไปเยี่ยมอาจารย์เลยนะคะ แต่ก็ทราบความเคลื่อนไหวจากน้องตัวกลม ทราบว่าอาจารย์สบายดีแต่งานก็ยุ่งๆ อยู่เหมือนกัน
ช่วงนี้เหตุการณ์ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีเสมอมานะคะอาจารย์
สวัสดีค่ะคุณหนานเกียรติ หนานเกียรติ
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ได้ทราบเรื่องราวของคุณหนานเกียรติและน้องเชวามาบ้างแล้วจากบันทึกของน้องตัวกลมเนปาลี และจากบันทึกของท่านอื่นๆ และขอบคุณมากนะคะสำหรับคำว่า " สู้ สู้ " ตอนนี้คำๆ นี้ฝังแน่นอยู่ในหัวเลยค่ะ