ฤดูกาลแห่งความเหนื่อย...ของผมเองครับ

ถึงห้วงนี้หลายคนหลายหน่วยงานคงรู้สึกสบาย ๆเพราะอาจเป็นเพียงการสรุปงานหรือทำแผนงานในปีต่อไปเท่านั้นครับ สำหรับผมนั้นเดือนนี้ กันยายน ถือว่าเป็น"เดือนแห่งความเหนื่อย"เลยทีเดียวครับ เพราะเดือนนี้นอกจากจะต้องทำงานที่กล่าวมาคือการทำแผนปีต่อไป การสรุปงาน แต่ผมต้องทำงานอีกหลายงานที่อาจเป็นผลมาจากการบริหารจัดการงบประมาณของราชการที่มักจะมีงบประมาณออกมาในห้วงระยะเวลสั้น ๆที่จะหมดงบ หากเราไม่ทำงานนั้นงบนั้นก็จะตกไปหรือถูกเอาไปทำอย่างอื่น งานที่เราคิดไว้ แพลนไว้ก็จะชวด ในขณะเดียวกันงานที่เราจะทำก็ต้องทำอยู่ดีเพราะเป็นงานประจำหรืองานที่สัญญาไว้ งานที่สัญญาหรือรับปากไว้ไว้เนี่ยผมเองให้ความสำคัญมากครับ ยกตัวอย่างครับ ปี 50 ผมสัญญาเด็ก ๆเยาวชนว่าผมจะจัดกิจกรรมให้เป็นวันเยาวชนอำเภอปายทุกปี ผมถือว่าเป็นพันธะสัญญาเลยครับ ผมจึงต้องหางบประมาณและประสานผู้เกี่ยวข้องเพื่อจัดงานให้พวกเขา โดยต้องแสวงหาความร่วมมือจากหลาย ๆส่วนผมทำภคนเดียวไม่ได้ครับ  งานที่รับปากเขาอีกก็คือเรื่องทุนการศึกษาเด็กยากจนเนี่ยขณะนี้ทะยอยส่งรายชื่อมาเรื่อย ๆและผมก็ดันไปรับปากว่าผมจะพยายามหาทุนมาสนับสนุนในปีต่อไปด้วย ที่ผมออกปากอย่างนั้นก็เพราะว่าปีที่ผ่านมาผมมองเห็นสายตาแห่งความสุข สายตาแห่งตวามหวังของเด็กที่ได้รับทุนครับเขาหวังที่จะได้รับการดูแลจากเรา เพียงเล็กน้อยเขาก็พอใจครับ แลปีนี้เขาคงจะเฝ้ารอเราอีกครับ แถมปีนี้ก่อนปิดเทอมผมไปเยี่ยมโรงเรียนป่ายาง ผอ.บอกว่ามีเด็กนักเรียน ป.6 จำนวน 2 คนที่อยากเรียนต่อ ม.1 แต่ครอบครัวไม่ค่อยมีเงิน โดยเฉพาะค่ารถเดินทางไป-กลับ ผมเลยรับปากว่าผมจะหาให้ สุดท้ายเด็กไปเรียนที่โรงเรียนปายวิทยาคารและผมก็ได้เงินจากมิสเตอร์วีลมาให้เด็กครับ

อาทิตย์หน้างานก็ถูกแพลนเอาไว้แล้วแบบที่ว่าแทบไม่มีเวลาอยู่กับสวนเลยที่เดียว วันจันทร์พาเด็ก 58 คนไปดูงานที่สวนปรุง  วันอังคารนัดโรงเรียนคุยเรื่องนวัตกรรม บ่ายให้เบื้มคุยทีมงานวันเยาวชน วันพุธนัดประพาสไปเมืองน้อยไปตาม ผป.บำบัดยาเสพติด พฤหัสนัดคุณจำปูนประชุมกลุ่มงาน วันศุกร์ผมว่าจะลานอนที่บ้านสักวัน คงได้หรอกครับ เพราะวันเสาร์ สสส.นัดถอดบทเรียนที่โรงเรียนสืบสานล้านนาที่เชียงใหม่ หึ หึ สะใจไหมครับ งานหนักไม่เคยทำให้คนตาย!!

สำหรับงานอีกงานที่ทำให้เราต้องเหนื่อยก็คืองานยาเสพติดครับผมพยายามหา ผป.มาเข้าสู่กระบวนการบำบัดเต็มรูปแบบ 15 วันไม่ได้ แต่ก็เป็นแผนที่รับปากกับจังหวัดไว้สุดท้ายจึงคิดเปลี่ยนแผนนำมาทำค่ายเยาวชน เป็นค่ายพัฒนาศักยภาพเยาวชนลาหู่ครับ แต่งานบำบัดก็ยังต้องทำครับสุดท้ายต้องทำทั้ง 2 อย่างครับทั้งเอาคนติดฝิ่นมาบำบัดในเดือนกันยา ทำค่ายเยาวชนที่ได้รับจัดสรร(ขอ)งบพิเศษอีก สุดท้ายมันไม่เหนื่อยได้ยังไงละครับท่าน แล้วท่านล่ะเหนื่อยไหมครับ???