คิดถึงประจวบฯ
2 กันยายน 2552 19.30น.
วันนี้วันที่ 2 ของที่ทำงานใหม่.....แต่วันแรกของการเริ่มปฏิบัติงานจริง....คิดถึงเพื่อน..พ้องน้องพี่
ครูกศน.ท่านผอ.ก้อย ปานนี้คงเดินทางกลับจากการไปราชการโครงการพัฒนาบุคคลากรของ
สนง. กศน.จ.ปข.เหนี่อยมากมั้ยค่ะ...ครูล้วน...ครูลิ้ม...ครูนก...คราวนี้รูปประมาณซีดีกี่แผ่นจ๊ะ...
งานนี้ครูแอ๋วจะเกิดหรือดับ
แต่ที่แน่ๆ...ครูน้อยเฮง....ลูกเหรียญจะไปอยู่ที่ใครเอ๋ย....(ล้อ...เล่น...)วันนี้ทำงานเป็นวันแรก....ก็
เขียนพาสปอต์ให้ลุงวัย 72 ปีน้องเขาบอกวาคนไข้หนูเลี้ยงมาหลายวันพี่มา
ถึงลองวิชาพี่ซะแล้ว.....(วันนี้คนไข้โรคหัวใจหยุดหายใจ...ได้ช่วยฟีนคืนชีพใส่ท่อช่วยหายใจ
cut down ...เต็มพิกัดตอน 12.00 น.กว่าจะเคลียร์เสร็จ 14.00น.เลยรู้ว่าเลือดชุดขาวในตัวยังเต็มเปี่ยมไม่เสียชื่อเจ้าแม่ ER เก่า....มาวันแรกเรียก case เสียแล้ว....
วันนี้งานเข้า...หัวหน้ารู้ว่าจบโท...ตอนประเดิมเขียนโครงการปรับปรุงซ่อมแซ่มอาคารเสีย
แล้ว.....ผอ.ก้อยค่ะไม่ให้เสียชื่อลูกน้องผอ. เขียน 1 ชั่วโมงหัวหน้าบอกจะต้องเสนอวันนี้....เขียน
น่ะเสร็จปัญหาอยู่ที่ เขาอ่านลายมือไม่ออก.....ต้องพิมพ์เอง...ครูเตยไม่ต้องหัวเราะเลย.....
ไม่แคร้วต้องรับงานวิชาการ...แผน...ไปเต็มๆ....ลงจากตึกห้าโมงครึ่ง.....ครูลิ้มรับรองพี่ยังสงวน
ท่าที่....บอกแล้วอย่าอิจจาน่ะ....ที่ครูลิ้มคิดน่ะใช่เลย....(คิดตรงกันป่าว)....ฟังเพลงที่ครูลิ้มหนู
แนนทำใหทุกวัน
มีแอบร้องไห้ขี้มูกโป่งจนหลับ....เอาน้ำตาล้างตา..ตาจะได้สวย...คิดถึงมากเลย.......ศุกร์นี้จะ
กลับประจวบฯวันอาทิตย์มีนัดกับเด็ก...(นักศึกษา)กลางคืนนั่งรถถึงเช้าจันทร์ทำงาน....ไม่เหนื่อย
หรอกเห็นทะเลประจวบฯก็หายเหนื่อยแล้ว....
ครูลิ้ม...ครูซ่อมคนชอบดอกกุหลาบสีขาวมาก...บ้างคนเขาบอกว่ากุหลาบขม...รู้สึกไม่ดีเลย
แต่จำได้ว่าครูลิ้มเคยบอกพี่ว่า...ของบ้างอย่างมันอาจไม่มีค่ามีความหมายสำหรับคนอื่น...
ชังมันเถอะ...ขอแค่ตัวเรารู้ว่ามันมีค่ามีความหมายสำหรับเรา...เรามีความสุขที่เห็นค่าของมัน
ก็พอ.....ลิ้มบอกว่าเขาเห็นค่ามันเขาจะเด็ดมันทื้งรึ....สัจธรรม...ขอบคุณครูลิ้มสำหรับปรัชญา
ชีวิต
ความเห็น (5)
เราห่วงนาย..น๊ะ...ดูแลสุขภาพกับเจ้าตัวเล็กด้วย..อดทนหน่อยนะเพื่อน นายจะได้ลืมเรื่องราวที่ผ่าน...ฝึกเหนื่อยนักก็พักผ่อนบ้าง ยังไงส่งข่าวคราวมาบ้างหล่ะ...
ขอบคุณเรน...เราจำและทำตามสัญญาหลังจากวันที่ 12 สิงหาคม วันแม่เราเข้าเว็บ
รพ.เตือนสติให้ลูกคิดถึงแม่ที่พิการ...ได้อ่านหลายกระทู้ที่ผาดผิงและที่ได้เขียน
มันทำให้เราไม่สบายใจเลย...เราไม่อยากให้ใครเเร่องราวความทุกข์คนอื่นเป็นหัวข้อสนทนา...โต้กันไปกันมา...โดยที่เราไม่รู้เรื่องเลย...นายบอกว่าต่อไปไม่ต้องเข้าไปดูถ้ามันทำให้เราไม่สบายใจ...หลังจาก 12 สิงหาคม เราก็ไม่เคยเข้าไปดูอีกเลย
พวกเขาคงคิดว่าจะทำให้เราไม่สบายใจ...หารู้ไม่..ครูลิ้มสอนเรารู้จักชีวิตมากขึ้นจริงๆ
เราสัญญากลับนายว่าเราจะไม่เข้าไปดูอีก....เราทำตามสัญญาแล้วน่ะ...
วันนี้เหนื่อยจัง...2 วันนี้กินข้าวได้น้อยมากเหนื่อยมาก...ร่างกายเราไม่พร้อมด้วย
การเดินมาก...ทำให้รู้สึกแย่...รู้ว่าพี่น้องๆเขาคิดถึงเราอยู่ก็ดีใจ...
ที่นี้มีเพื่อนเราเขาก็มาทักทาย...มีมิตรกะจิตมิตรกะใจดี...ชวนเราไปอยู่บ้านเขา
คงเห็นเรามาอยู่หอพักคนเดียวไม่มีญาติพี่น้องกลัวจะลำบาก...
กลับมาใช้ชีวิตเด็กหอ...เตียง 1 เตียง โต๊ะ 1 ตัว ...ชีวิตคนเราก็แค่นี้...
ใช่จะต้องการอะไรมากมาย...
ไงคะ
สบายดีนะคะ ฝึกหนักไม๊....และก็.....พร้อมจะตอบ 20 คำถามหรือยัง
อิอิ.....
หวัดดีค่ะ พี่เป็นไงบ้างล่ะคงจะสนุกสนานกับงานใหม่ละซิ หุ่นดีรึยัง ฝึกหนักไหม(อยากเห็นชุดที่ใส่จัง)ให้ดูบ้างซิ
ขอบคุณครูลิ้ม..ครูล้วน...ครูแนน..น้องๆทุกคนทุกวันจะเหนื่อยแค่ไหนต้อง
เข้ามาดูว่าน้องๆเป็นไงบ้างอาทิตย์ก้กลับประจวบฯคืนวันอาทิตย์ก็กลับ
ฝึก 3 เดือนหยุดทุกเสาร์อาทิตย์จ๊ะ...อาทิตย์นี้ขอจัดของเพราะอาทิตย์ที่แล้วเอากระเป๋าแค่ไปเดียวจ๊ะ...อาทิตย์นี้เอากล้องไปจะถ่ายส่งเมลให้ดูว่าอยู่ยังไงจ๊ะ...
คิดถึงทุกคน...จะทวงงานอะไร รต.รย.พี่ทำเสร็จแล้วจะ..ครูแอ๋วให้เขียนโครงการอะไรโทรมาบอกน่ะจะเขียนส่งให้ทางเมล..(กลางคืนว่างนอนไม่ค่อยจะหลับ)
งานทุกอย่างพี่เซพอยู่หน้าเครื่องนก ไฟล์งานแก้ม52จ๊ะ