ครูแม่ไก่ ต้องเป็น “ไก่...”

 

ไข่ไก่ พอฟักออกจากไข่ แม่ไก่ก็พาติดตามไป สอนไป เลี้ยงจนเติบใหญ่ เติบโต
ไข่เป็ด พอฟักออกจากไข่ แม่เป็ดก็เดินเชิดลอยลมไป ทิ้งให้เติบโตตาม “ยถากรรม”

ครู ก. หรือครูแม่ไก่ในวงการ R2R เมืองไทยนั้นก็จึงต้องเป็น “ไก่”
มีลูกแล้วก็ต้องเลี้ยงลูก ดูแลลูก ฟูมฟัก ทะนุถนอม
อบรมแล้ว (กกไข่แล้ว) จบหลักสูตรอย่างเป็นทางการแล้ว (คลอดแล้ว) ต้องพาไปหัดเดิน หัดกินอาหาร อันไหนกินได้ กินไม่ได้ อะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ

ไก่ไปที่จะไหนก็จะมีลูกติดตามไปเป็น “ฝูง ๆ”
แม่ไก่เบื่อไหม ถ้าเป็น “แม่” จะเบื่อลูกไปได้อย่างไร...!

เป็นครู ก. ครูแม่ไก่แล้ว ต้องไม่เบื่อลูก ไม่ทอดทิ้งลูก ปล่อยลูกผจญภัยตาม “ยถากรรม”
แม่ไก่ต้องอยู่ใกล้ลูก คุยกับลูกบ่อย ๆ หาอาหารให้ลูกกินบ้าง เพื่อหาเวลา “สนทนา (Dialogue)” กันบ้าง
มีอะไรจะได้คุยกัน มีปัญหาอะไรจะได้ปรึกษากัน มีความรู้อะไรจะได้ “แลกเปลี่ยน” กัน (Storytelling)

ครู กอไก่ นะ ไม่ใช่ “ครู ปอเป็ด”
ใช้ชื่อไก่แล้วต้องรักลูกให้เหมือนไก่ แล้ววงการ R2R จะสดใสด้วยอุปนิสัยของไก่ที่รักจริง...

 

[ครูแมว อักษรา]

ขอบคูณท่านมากค่ะที่เขียนให้ได้คิดต่อได้อีกหลายเรื่อง กำลังจะหมดศรัทธาในงาน"แม่ไก่"พอได้อ่านบันทีกนี้ทำให้ได้คำถามสำคัญว่า"แม่ไก่ที่มีหัวใจมนุษย์"คือใคร อยู่ที่ไหน?ต่างหากคือสิ่งที่ต้องสร้างเหตูและปัจจัย และ"แม่"คือผู้ไห้ที่ไม่มีเงื่อนไข