สอบการสื่อความหมายประวัติศาสตร์....ตอนที่สอง

มาแล้วจ้า หลังจากหายเงียบไปนาน คราวนี้ต้องเล่าเรื่องตอนสอบการสื่อความหมายการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายที่ วันที่สอบฝนตกหนักมากจนอาจารย์ตัดสินใจให้สอบในห้อง   แต่ปรากฎว่าห้องไม่ว่างเลยซักห้อง เนื่องจากเราแจ้งไปแล้วว่าวันนี้ห้องเราออกไปข้างนอกดังนั้นห้องของเราเลยถูกใช้งานไปแล้ว อาจารย์ก็เลยต้องไปใช้ห้อง common room ที่ด้านล่างเป็นที่ขายอาหารแล้วมีชั้นลอยด้านบนไว้ตีปิงปอง เลือกเอาชั้นลอยนี่แหละเป็นที่บรรยาย ไปหาจอ กับ notebook มา เอาโต๊ะปิงปองมาบังแสงที่หน้าต่าง ได้แล้วห้องบรรยาย

หลังจากนั้นก็รอนักเรียนภาษา จากข้างนอกมาเป็นลูกทัวร์ให้ รวมถึงเพื่อนๆ ในห้อง นักเรียนที่เรียนภาษาก็มาจากหลายประเทศ ญี่ปุ่น จีน สเปญ และอื่นๆ ตอนนี้จำไม่ได้แล้วหละ ก็มากันประมาณ 6 -7  คน เราก็แอบเตรียมของที่ระลึกที่ทำจากการพับกระดาษและที่คั่นหนังสือที่เป็นลายเมารีไว้ให้แล้ว เมื่อแนะนำตัวกันเรียบร้อยแล้วก็เริ่มบรรยาย ประกอบภาพที่เคยไปถ่ายไว้ตอนเตรียมตัวสอบนั่นแหละ

ก็ต้องชวนย้อนอดีตไปสมัยที่ชาวเมารียังอาศัยอยู่ในบริเวณนี้ที่ชื่อว่า Mawhera Pa เป็นที่ใช้ทำการค้าขายระหว่างกันโดยเฉพาะแถบนี้จะมีหยกที่ชาวเมารีถือว่าเป็นสิ่งที่มีค่ามากอยู่บริเวณแม่น้ำ Arahura ซึ่งจุดค้าขายจะเป็นเหมือนกับแนวป้องกันไม่ใ้ห้ผู้อื่นเข้าไปยังแม่น้ำที่มีหยกได้ นอกจากหยกก็ยังมีสัตว์น้ำนานาชนิด โดยเฉพาะปลาไหลซึ่งชาวเมารีเรียกว่า Tuna นำมาตากแห้ง เก็บไว้กินได้นาน จากนั้นมีการต่อสู้แย่งชิงพื้นทีกันระหว่างเผ่า และเริ่มมีชาวผิวขาวเข้ามาสำรวจพื้นที่พบทั้งแหล่งทองคำ และแหล่งถ่านหิน จึงหาทางซื้อพื้นที่เหล่านี้โดยกดดันไปทางหัวหน้าเผ่าต่างๆ เพื่อให้ขาย ช่วงปีก็จะเป็นช่วงเดียวกับที่ชาวยุโรปออกล่าอาณานิคมไปทั่วโลก หลังจากนั้นพื้นที่นี้ก็ถูกขายในราคาที่ถูก และชาวยุโรปก็ทำหลักฐานการซื้อขายไว้ แุถมยังถือเป็นจุดสำคัญทางประวัติศาสตร์แต่ชาวเมารีแถบนี้ก็เห็นเป็นความอัปยศ เพราะพื้นที่ที่เคยเก็บศพในถ้ำหรือถ้ำที่เคยเดินลอดใต้แม่น้ำไ้ด้ ถูกระเบิดทำลายเพื่อสร้างถนน บริเวณพื้นที่ที่เคยเป็น Mawhera Pa ก็กลายเป็นศูนย์การค้าไปแล้ว เมื่อเรานำภาพก้อนหินที่แสดงว่าพื้นที่นี้ถูกขายไปแล้วเมื่อปี 1860 มาให้ดู ทุกคนงงมากเพราะไม่เคยรู้ว่ามีพื้นที่นี้อยู่แม้ว่าจะไปซื้อของที่ห้างนี้บ่อยๆ

       

สมัยชาวเมารีพื้นที่นี้เป็นแหล่งอาหาร หน้าปลาก็จะมาจับปลา หน้าแล้งก็จะเข้าป่าหาของป่ามากินกัน ส่วนชาวยุโรปก็ใช้พื้นที่นี้เป็นแหล่งค้าขายไม้ที่ตัดในนิวซีแลนด์ ถ่านหิน และทองคำ นอกจากนี้ก็เล่าประวัติของคำว่า Mawhera ซึ่งเป็นชื่อย่อของคำเต็มว่า Temawheratangaongakuwhaotuterangiwhanoa มีประวัติว่ายักษ์ตนหนึ่งระหว่างที่เดินมาก็ปวดฉี่ เมื่อฉี่แล้วเจอภูเขาทำให้ฉี่ไม่มีที่ไป ยักษ์ก็เลยใช้เข่าแยกภูเขาออกจากกันให้ฉี่ไหลไป เป็นแม่น้ำ Grey ส่วนภูเขาก็จะเห็นเป็นรอยแยกแบ่งเป็นสองเมืองคือ Cobden และ Greymouth เมื่อสิ้นสุดยุคของเมารี ก็จะเป็นยุคของชาวยุโรปที่เข้ามาขุดทอง และถ่านหิน ก็จะสมมุติให้ลูกทัวร์ข้ามถนนถือเป็นการข้ามยุค นอกจากนี้ให้นักเรียนที่เป็นชาวนิวซีแลนด์จับคู่กับนักเรียนต่างชาติเป็น Buddy กันในการเดินเพื่อช่วยอธิบายจากในแผนที่ที่จะให้เดิน

จากนั้นก็แจกแผนที่ทางเดินริมแม่น้ำ Grey ซึ่งจัดทำโดยพิพิธภัณฑ์ของเมือง เป็น Heritage trial ทางเดินเพื่อชมตึกที่สำคัญในประวัติศาสตร์ริมแม่น้ำ และีมีคำอธิบายเรื่องราวเรียบร้อยจากนั้น ให้ลูกทัวร์ตอบคำถาม เช่นตึกใดที่มีภาพแสดงบรรยากาศสมัยที่แม่น้ำ Grey รุ่งเรืองและเต็มไปด้วยเรือเดินสมุทร  และอื่นๆ และแจกของขวัญเป็นโอริกามิ และที่คั่นหนังสือ และนัดเจอกันที่รูปปั้นต่อจากหอนาฬิกา

    

    

อาคารนี้ที่มีภาพแสดงบรรยากาศสมัยก่อน            อาคารนี้เคยเป็นธนาคาร ปัจจุบันเป็นที่แสดงศิลปะ

   

ก็จบลงที่รูปปั้นนี้เพื่ิอเล่าถึงความเป็นมา เนื่องจากเกิดน้ำท่วมบ่อยครั้งที่เมืองนี้ ก่อนที่จะทำเขืื่อนที่ทำให้เราได้เดินชมกันทุกวันนี้ ในสมัยนั้นก็ต้องระดมคนมาช่วยกันขนกระสอบทรายมา ซึ่งแม้ว่าเป็นเวลากลางคืนก็มีคนทุกเพศทุกวัยมาช่วยกัน เมื่อมีการสร้างเขื่อนจึงมีการสร้างรูปปั้นเพื่อแทนผู้ที่อาสาสมัครมาช่วยเหลือในครั้งนั้นทุกคน

การสอบก็จบลงด้วยดี ชาวนิวซีแลนด์ขอบคุณที่ทำให้เขาได้รับรู้เรื่องราวของชาวเมารี เนื่องจากเราได้สัมภาษณ์ลูกหลานของหัวหน้าเผ่าที่เคยอยู่ที่นี่ จากความช่วยเหลือของอาจารย์ชาวเมารี เนื่องจากจริงๆ แล้วชาวนิวซีแลนด์ หรือ Pakeha ก็ไม่ค่อยจะได้รับรู้เรื่องราวเหล่านี้เท่าไร ส่วนนักเรียนภาษาที่มาเป็นลูกทัวร์ให้ก็ชมว่าพูดฟังรู้เรื่องดี เพราะพูดช้าไม่เหมือนฝรั่งพูด แน่ซิ ฉันก็กะเหรี่ยงเช่นกัน

จากนั้นฝนก็หยุดตก แล้วก็เป็นทีของเพื่อนอีกคนที่จะเล่าเรื่องราวต่อจากเราคือไปยังบริเวณท่าเรือและประวัติของท่าเรือ และรถไฟขนถ่านหินในสมัยก่อน โดยเดินต่อจากที่เราสมมติว่าเดินไปแล้ว อาจารย์ก็ใช้รถตู้สองคันขับผ่านจุดต่างๆ ที่เราเล่าไปแล้วจนถึงจุดเริ่มต้นของเพื่อนคนถัดไป