เสี้ยวหนึ่งแห่งความภูมิใจ
ท่ามกลางขุนเขาทะมึน ความมืดยามรัตติกาล สายฝนกระหน่ำ สายน้ำอันเชี่ยวกราก ชายหนึ่ง หญิงหนึ่ง เดินอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ อันหฤโหดแต่เราทั้งสองก็ต้องเดินไปให้ถึงที่หมายให้ได้เพื่อช่วยเพื่อนมนุษย์ผู้ทุกยาก
ผมเป็นพนักงานขับรถของโรงพยาบาลพะโต๊ะ วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ต้องอยู่บุญ ขณะนั่งเหม่อมองสายฝนที่เทกระหน่ำอย่างชนิดไม่ลืมหูลืมตา พลันได้ยินเสียงเรียกจากน้องพยาบาลว่าให้เอารถออกเพื่อไปช่วยเหลือคนป่วยที่ชักกระตุก ตัวเกร็ง ที่ตำบลปากทรง ผมซึ่งเตรียมตัวพร้อมอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว ก็นำรถขึ้นมาทันที น้องพยาบาลจัดของใส่ถุงดำใส่ในตะกร้าขึ้นรถ
ผมก็นำจอดรถที่บ้านกำนัน เพื่อจะชวนกำนันไปเป็นเพื่อนแต่เจอกับภรรยา ภรรยาบอกว่ากำนันไม่อยู่
"เอารถเข้าไปในพื้นที่ได้ไหมครับ"
"รถเข้าไปไม่ได้เพราะตอนนี่ถนนที่เหลือพอแค่คนเดินเท่านั้น"
ผมก็เอารถไปจอดไว้ที่ทำการป่าไม้ จัดการยกตะกร้าขึ้นบ่า พร้อมกับชวนน้องพยาบาลเตรียมเดินทางหยิบไฟฉายขึ้นมาส่อง เปิดสวิซท์กลับไม่ติด โอ้ สวรรค์แกล้งเรา... ไฟฉายก็ไม่ติด ฝนก็ตกหนัก ผมก็เดินนำหน้าให้น้องจับชายเสื้อผมไว้ และบอกน้องพยาบาลว่าถ้าเกิดพลาดอย่างไรก็ให้เกาะผมไว้ให้แน่น ถ้าตกเราจะได้ตกไปด้วยกัน
ความกว้างถนนเหลือแค่ประมาณช่วงแขนกว่า ๆ ข้างล่างมีสายน้ำที่เชี่ยวกราก เราสองคนเดินไปช้า ท่ามกลางความมืดแบบทุลักทุเล แต่นั่น...ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ เพราะเราต้องไปถึงบ้านผู้ป่วยให้ได้ ถึงแม้นว่าจะต้องเสี่ยงด้วยชีวิตของพวกเรา
สำเร็จแล้วครับ... เราเดินทางไปจนถึงบ้านผู้ป่วยได้อย่างปลอดภัย อย่างแรกที่เราทำเมื่อไปถึง คือการเข้าไปดูคนป่วยก่อน หลังจากซักถามอาการและตรวจร่างกายน้องพยาบาลได้ฉีดยาให้หนึ่งเข็ม สักพักน้องก็ออกมานั่งคุยกับญาติ พูดคุยและเฝ้าดูแลอาการอย่างใกล้ชิด จนกระทั่งประมาณตี 4 กว่า ผู้ป่วยอาการดีขึ้นจนเกือบเป็นปกติ
คำว่าขอบใจ ขอบคุณเป็นอย่างมากที่อุตสาห์มาช่วย ที่ผู้ป่วยและญาติพร่ำบอกแก่เรานั้น สร้างรอยยิ้ม ความอิ่มเอมใจจนลืมความเหนื่อยยากในการเดินทางครั้งนี้ ขากลับญาติเดินออกมาส่งกันเราหลงทาง เนื่องจากทางที่เรามาตั้งแต่หัวค่ำ ตอนนี้ไม่เหลือสภาพเดิมให้เห็นอีกเลย เพราะต้นไม้ต่าง ๆ ไหลมาปิดทางหมดแล้ว
เราเดินทางกลับโรงพยาบาลอย่างปลอดภัย ผมภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ถึงแม้ว่าหนทางข้างหน้าจะอันตราย แต่เรายังปฏิบัติหน้าที่ได้อย่างเต็มภาคภูมิ
และช่วงเช้าของวันนั้นผมได้มีโอกาสออกไปช่วยเด็กที่โดนดินโคลนถล่มอีกครั้ง
และสุดท้าย ความภูมิใจอย่างสุด ๆ หาที่เปรียบไม่ได้ ก็คือผมได้รับเหรียญกาชาด เพื่อนพึ่งพายามยาก จากพระหัตถ์ของพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลี พระวรราชาทินัดดามาตุ
นี่คือ..เหรียญแห่งความภาคภูมิใจ เหรียญที่ได้รับจากเหตุการณ์ดินโคลนถล่ม ภัยธรรมชาติที่เกิดขึ้นในอำเภอพะโต๊ะ อดีตที่ผมยังจำได้ตรึงตรา
จเร ฤทธิกุล
ความเห็น (57)
- เรื่องความหฤโหดของเส้นทางพะโต๊ะนี่..
เป็นอะไรที่ถูกกล่าวถึงบ่อยครั้ง
- ชื่มชม...ความมีน้ำใจของน้าเร สามารถเป็นที่พึ่งได้ทั้งพยาบาล
และผู้ป่วย ทำดีต่อไปนะคะ...สู้..สู้
- ขอบคุณนะคะ
- สวัสดีค่ะน้าเร
- ยินดีกับสิ่งดี ๆ ที่น้าเรมีให้กับเพื่อนร่วมโลก
- เล่าได้ดีมาก ๆ อ่านไปลุ้นไป เมื่อไหร่จะถึงสักที โรงพยาบาลพะโต๊ะไม่เคยสิ้นคนดีเหมือนกรุงศรีอยุธยาเลย...
- ขอเป็นกำลังใจนะค่ะ
สุดยอดแห่งความภูมิใจเลยค่ะ เยี่ยมมาก
เป็นกำลังใจให้นะคะ
คนข้างเคียง
สวัสดีค่ะ น้าเร
ดีใจนะค่ะ ที่ถ่ายทอดออกมาได้ดีมากๆ ยังจำได้มิรู้ลืมเช่นกัน ร่วมภาคภูมิใจ และดีใจในความสำเร็จค่ะ
นี่คือคนที่มีชีวิตอย่างมีคุณค่า ชื่นชมครับ
น่าภูมิใจแทนน้าเรนะคะที่มีโอกาส ทำความดีช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ ไม่ว่าเราจะทำหน้าที่อะไรทุกคนในโรงพยาบาลพะโต๊ะก็เป็นฟันเฟืองที่สำคัญยิ่ง ขอชื่นชมจริงๆ
ความยากลำบากไม่ใช่อุปสรรคที่จะทำความดี
น้าเร เป็นตัวอย่างที่ดีมากครับ
เหมาะสมแล้วค่ะที่น้าเรได้รับเหรียญแห่งความภาคภูมิใจขอปรมมือดัง ๐๐ให้เลยค่ะสู้ต่อไปน่ะค่ะกับการทำความดีไม่วันหมดน่ะน้าเรขาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สุดยอดค่ะลุงเร เป็นกำลังให้ลุงเร+พยาบาล ทุกท่านค่ะ
เป็นกำลังใจให้น้าเรสู้ๆนะคะ และจะคอยจับชายเสื้อน้าเรเพื่อเดินตามค่ะ
"โอ้ !พระเจ้าจอร์จ มันยอดมาก"
- ช่างน่าภูมิใจยิ่งนัก สุภาพบุรษตัวจริง ขอเป็นกำลังใจให้ลุเร สู้ ๆ นะค่ะ
ขอขอบคุณทุกท่านที่เป็นกำลังใจให้ จะสู้จนกำลังจะหาไม่นะครับ
ลุงเร เป็นชายร่างอวบอ้วน ที่อบอุ่นจริงๆ
ทุกครั้งที่ขอความช่วยเหลือ ไม่มีครั้งใด ที่ไม่ช่วย
ขอให้ความมีน้ำใจและความดี ของลุง
ทำให้ลุงพบเจอแต่ความดีงามกลับคืนมานะคะ
..oOoโอชิ..oOo
.......@@..ตั้งแต่เล็กจนโตเห็นแต่ลุงเรผู้มีน้ำใจมาตลอด..@@....
คนคนนี้ยิงใหญ่เสมอทั่งหุ่นและความมีนำใจ.ขอเป็นกำลังใจหั้ยนะทั้งเรื่องสุขภาพ.
และการทำงานค่ะ.
ตาเร..ครับเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปครับ..
อ่านเรื่องแล้วเห็นภาพชัดมาก น่าชื่นชมพี่เรย์และน้องพยาบาลคนนั้น นะครับ เป็นกำลังใจต่อไปครับ
ลุงเร...เก่งมากๆค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้ลุงเรค่ะ
แวะมาอ่าน..และให้กำลังใจน้าเรย์ครับ...กว่า11ปีกับชีวิตราชการที่พะโต๊ะ ขอบคุณครับที่ดูแลต้อนรับอย่างดีมาตลอด ..
ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ลุงมีแต่สิ่งที่ดีดี
ให้กับทุกคนเสมอ..
เป็นกำลังใจให้นะคร้าและอย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ
แวะมาสวัสดี ..ลุงหน่อย
สู้สู้..
จ๋า ( สหกรณ์ )
หนึ่งในฮีโร่ ที่น่ารัก ปรบมือให้เลยค่ะ แป๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆได้ยินมั้ยค่ะ
- ขอบคุณครับน้องอัจที่ให้กำลังใจ
- ผมจะพยายามทำความดีต่อไป
- สวัสดีครับน้องนก
- น้าเรก็ต้องช่วยมนุษย์เต็มที่อยู่แล้วเพื่อเพื่อนร่วมโลก
จเร ฤทธิกุล
- ขอบคุณครับอาจารย์พอลล่าที่ได้เข้ามาให้กำลังใจ ผมในฐานะผู้เขียนก็จะทำดีต่อไปครับ เพื่อผู้รับบริการ เพื่อโรงพยาบาลพะโต๊ะ
- มีแม่ทัพใหญ่คอยหนุนอยู่เบื้องหลัง คอยแนะนำและส่งเสริมทีม SHA พะโต๊ะมีกำลังใจขึ้นเป็นกอง
จเร ฤทธิกุล
- ขอบคุณครับคุณประจักษ์
- ขอบคุณในกำลังใจที่มีให้ คำอวยพรที่คุณประจักษ์มอบให้จะนำไว้เป็นเครื่องเตือนใจ ให้คิดแต่เรื่องดี ๆ ทำแต่เรื่องที่ดี ครับผม
ขอเป็นกำลังใจให้ลุงเรนะครับ
ผมก็เหมือนลุงเรนั่นแหละ ทุกๆครั้งที่ทำสิ่งดีๆ ดอกไม้ระบายแก้มจะแย้มบานเสมอ...บานไปถึงหัวใจเลยคับ
ขอขวบคุณครับคนข้างเคียงที่ให้กำลังใจให้ลุงเรและจะทำต่อไปเท่าที่กำลังมีนะครับ
จเร ฤทธิกุล
ขอบคุณครับ น้าอ้อน ขอขอบคุณครับที่ช่วยอ่านนะขอรับ
จเร ฤทธิกุล
ขอบคุณ ครับท่านผู้อำนวยการ ผมจะพยามที่จะทำต่อไปครับ
จเร ฤทธิกุล
ขอบคุณครับที่อ่านลุงเร เป็นที่ทั้งอวบและอ้วนมากๆ ถ้าฝนตกไม่มากยืนบังให้ ไม่เปียกแน่นอน
ขอบคุณครับน้อง แหม่นที่อ่านและให้กำลังใจ
จเร ฤทธิกุล
ขอบคุณ น้องเดียที่ให้กำลังใจ
จเร ฤทธิกุล
ขอบคุณ บ้านลูกอมที่อ่านและให้ กำลังใจปษมฮษ
จเร ฤทธิกุล
โอ้ พระเจ้าจ๊อด ยอดด้วน ครับขอบคุณครับๆๆๆๆๆๆๆ
จเร ฤทธิกุล
ขอบคุณนะ โอชิที่ชม
จเร ฤทธิกุล
ร่างกายอ้วน สุขภาพแย่ แต่สู้ ขอบคุณนะะที่เป็นห่วงสุขภาพ
จเร ฤทธิกุล
ตาเร สู้อยู่แล้ว จนกว่าหมดลม
จเร ฤทธิกุล
ขอบคุณครับน้องนคร
จเร ฤทธิกุล
ขอบคุณที่ชมครับ กำลงัใจมีแต่กำลังแรงหมดครับ
จเร ฤทธิกุล
ศรชัย น้องมาอยู่พะใต๊ะก็เหมือนกับน้องคนหนึ่งที่พี่จะต้องดูแล
จเร ฤทธิกุล
กิ่งใผ่ ผู้หน้ารัก ขอบคุณมากนะที่ให้กำลังใจ
จเร ฤทธิกุล
ก็สวัสดีครับหัวหน้า ลุงสู้อยู่แล้ว พอเจอหัวหน้า ลุงก็นึกได้ทันทีว่า น้องพยาบาลคนชื่อว่า อัฐฉราวรรณ เหล่าตั้งตรงจิต (หลิว )
จเร ฤทธิกุล
น้องจ๋า ขอบสำหรับ เสียง แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นะจะบอกให้
จเร ฤทธิกุล
ขอขอบคุณสำหรับคำชม และก็ขอให้น้องรักษากลีบดอกไม้ให้สดอยู่เสมอนะครับ
สู้ต่อไปนะลุงเร ช่วยเป็นกำลังใจ
- ขอให้ยิ่งใหญ่ตลอดไป
- ขอให้พระคุ้มครอง
- ขอให้ความดีอยู่กับตัวตลอดไป
- สู้ๆๆๆๆน๊ะสู้ๆๆๆๆ
จเร ฤทธิกุล
ตัวมันสู้ครับ แต่ร่างกายมันแย่ครับ แต่ก็จะพยายามสู้ครับ
- ขอบคุณคุณปลาย
- ขอแค่พอดีๆนะน้อง อย่าให้ใหญ่เลย
- ขอขอบคุณครับที่อวยพรให้พี่
- ก็อย่างที่ว่าจะพยายามจะสู้
เป็นกำลังจัยหัยนะค่ะ........ตาเร
สู้สู้ๆๆๆๆๆต่อไป
มาแว้วๆๆๆๆๆ
มาเป็นกำลังจัยหั้ยนะจร้า
เผื่อรุงเรจาหั้ยตังกิงขนมบ้าง
555555+++++++++
ขอบใจนะจ๊ะ ป๋อม ที่ให้กลังใจลุงเร
จเร ฤทธิกุล
ป้อมขอบใจที่ใด้เข้าอ่านของลุงเร และให้กำลังใจ
เขียนใด้ดีมากเพื่อขอเป๋กำลงัใจให้ และสู้ต่อไปนะ
ผู้ชายขายน้ำ(เปรม)
น้าเร ลูกผู้ชายตัวจริง สุดยอดครับ เหรียญกาชาด เพื่อนพึ่งพายามยาก จากพระหัตถ์ของพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลี พระวรราชาทินัดดามาตุ น้าเร ได้มาด้วยความดีที่ทำแล้วครับ
ขอบคุณมากครับจ่าสิทธ์ ที่อ่านและให้กำลังใจ สู้อยู่แล้วสำหรับ ท.บ ๑๗/๒ ชุมพร
ลูกผู้ชายขายนำ้แห่งพะโต๊ะ (เปรม )ใช่เหรียญพึ่งพายามอยากคือเหรียญแห่งความภูมิใจจริงๆ