ท.ณเมืองกาฬ
นาย ทรงศักดิ์ พิราบขาว ภูเก้าแก้ว

ข้างหลังภาพ


นิยายรักอมตะ

      

้างหลังภาพ :      ศรีบูรพา (กุหลาบ  สายประดิษฐ์) 

        " ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน แต่ฉันก็อิ่มใจว่า ฉันมีคนที่ฉันรัก "

 

  • จากปกหลัง  ข้าพเจ้ารู้ดีว่า  ข้างหลังภาพ  นั้นมีชีวิต

และเป็นชีวิตที่ตรึงตราอยู่ในหัวใจของข้าพเจ้า

สำหรับคนอื่น  ข้างหลังภาพ  นั้นก็คือกระดาษแข็งแผ่นหนึ่ง

และต่อไปก็คือผนัง  ฉะนั้นเขาจะมองเห็นภาพนั้นเป็นอย่างอื่นนอกจาก

ที่เป็นเพียงภาพธรรมดาสามัญภาพหนึ่งอย่างไรได้

 

  • ข้าพเจ้าย่อมทราบดีว่า  ผู้เขียนได้เขียนภาพนั้นด้วยชีวิต

มิใช่โดยไม่เอาใจใส่เลย  ข้าพเจ้าเห็นความเคลื่อนไหวทุกสิ่งทุกอย่าง

ในภาพอันสงบและดูเป็นธรรมดาที่สุดนั้น  ทุกฉากทุกตอนตั้งแต่บทต้น

จนกระทั่งบทสุดท้ายซึ่งได้ปิดฉากลง...อย่างแสนเศร้า...

 

 

        ข้างหลังภาพ ถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์ สองครั้ง

  • ข้างหลังภาพ (2528) กำกับโดย เปี๊ยก โปสเตอร์ แสดงนำโดย นาถยา แดงบุหงา และ อำพล ลำพูน

  • ฉายครั้งแรกเมื่อวันที่ 27 เมษายน 2528

  • ข้างหลังภาพ (2544) กำกับโดย เชิด ทรงศรี แสดงนำโดย คาร่า พลสิทธิ์ และ ธีรเดชร วงศ์พัวพันธ์

  • ฉายครั้งแรกเมื่อวันที่ 30 มีนาคม 2544

ข้อมูลจาก น้องวิกกี้ (วิกิพีเดีย)

 

       ไม่น่าเชื่อเลย ว่าเราจะอ่านหนังสือ ที่ใช้ภาษาที่เราไม่ค่อยจะเข้าใจ

แฝงแนวคิด ปรัชญามากมาย ได้จบ ในเวลาที่เร็วอย่างไม่น่าเชื่อ

 เราได้อ่านเรื่องนี้ จากการแนะนำของคุณลุงคนหนึ่ง

นั่นทำให้เรา พยายามหาเรื่องนี้มาอ่าน แม้มันจะยากมากมาย เพราะเป็นหนังสือเก่า (มากๆ)

 

         ด้วยการบรรยาย ที่เป็นลักษณะของตัวเอกในเรื่อง เป็นผู้เล่าเรื่องทั้งหมด

ความนุ่มนวลของภาษา การบรรยายที่ค่อยเป็นค่อยไป สื่อถึงอารมณ์ของตัวละครได้ดีมากๆ

ความรัก ความเหมาะสม เหตุผลที่ตัวละครได้กระทำลงไป

บางทีมันยากที่จะเข้าใจนะ (สำหรับเรา)

 

         อ่านเรื่องนี้แล้ว ทำให้เราได้รู้ว่า  อะไรทีเราคิดว่าแน่นอนแล้ว มันก็ยังไม่แน่นอนเสมอไป

เหมือนตอนที่ "นพพร" ได้บอกรักคุณหญิงกีรติ เพราะคิดว่า ตัวเอง มั่นคงแล้ว

กับความรู้สึกนี้ มิใช่เพียงความหลงชั่ววูบ

แต่เมื่อเวลาได้ผ่านไป ความรู้สึกนั้น ก็ได้จางหายไปตามกาลเวลา

กลับเป็นคนที่ไม่แสดงอารมณ์ของตน เช่น "หม่อมราชวงศ์กีรติ" เสียอีก ที่มั่นคงกว่า

       จากเนื้อความจดหมาย ที่หม่อมราชวงศ์กีรติ เขียนตอบนพพร

 

" ฉันขอวิงวอนเธอ  มิตรน้อยของฉัน  เธอต้องพยายามเรียกสัมปชัญญะของเธอคืนมา

เธอต้องควบคุมอารมณ์ของเธอไว้ให้มั่นคง เธอมีลักษณะแข็งแกร่งพอที่จะทำได้

ถ้าเธอไม่ปล่อยปละละเลยมันเสียทีเดียว  มันเป็นความสลดสังเวชใจเหลือเกินนัก

ที่เธอจะร้องร่ำคร่ำครวญคิดถึงสตรีผู้นั้น..."

 

       ความรัก ไม่ใช่การอยู่ใกล้ชิดกันเสมอไป

       ความรัก ไม่ใช่ต้องคอยพร่ำบอกกันจนพร่ำเพื่อ

 

    มาพูดถึงฉากในเรื่องนี้กันดีกว่า  เป็นฉากที่ ประเทศญี่ปุ่น

ฉากที่สำคัญก็คือ ที่ "มิตาเกะ" เป็นสถานที่ที่นพพรสารภาพรัก

กับหม่อมราชวงศ์กีรติ ซึ่งคุณกุหลาบ สายประดิษฐ์

ได้บรรยายไว้ดีมาก ทำให้เราอยากไปเที่ยวญี่ปุ่นเชียวล่ะ

ความละเอียดละออในภาษาที่ใช้ แตกต่างกับนิยายปัจจุบันโดยสิ้นเชิง

แต่ก็ถือเป็นเสน่ห์ ของนิยายสมัยก่อนเลยล่ะ

 

     "ความรักของเธอเกิดขึ้นที่นั่น และก็ตายที่นั่น 

แต่ของอีกคนหนึ่งยังรุ่งโรจน์อยู่ในร่างที่กำลังจะแตกดับ"

 

        และเรื่องนี้ก็ได้จบลง ด้วยประโยคทิ้งท้าย ที่เรียกน้ำตาเรา

และคงจะเรียกน้ำตาของผู้อ่านอีกหลายๆคนได้มากทีเดียว

 

    "ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน แต่ฉันก็อิ่มใจว่า ฉันมีคนที่ฉันรัก"

คำสำคัญ (Tags): #ชีวิตตและจิตใจ
หมายเลขบันทึก: 291366เขียนเมื่อ 26 สิงหาคม 2009 20:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 09:01 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

หลังภาพท.ทหารมีความอดทนเน๊าะ...

  • ท.  ทหาร  อดทนเสมอครับพี่อ้อย
  • ขอบคุณที่สุด ที่แวะมาระลึกถึง  นิยายรักอมตะ  "ข้างหลังภาพ"
  • ขอให้พี่อ้อยมีความสุขกายสุขใจมากๆนะครับ 
  • อย่าลืมแบ่งปันไปให้ น้อง ทอ.บ้างเด้อ 

       "ความไม่มีโรค   เป็นลาภอันประเสริฐ"

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท