จากสองแควสู่เมืองน้ำดำ

อะไรก็เป็นได้..ภายใต้ชื่อศิริวิไล

หลังจากสอบเสร็จต่างคนรีบเร่งอยากกลับบ้านเพราะห่างมานาน ... แม้ว่าที่ มน.จะมีอะไรดีดีที่ให้เหล่าเพื่อนสมาชิกชาวเราเทคโนได้จดจำ.. แต่อยู่ที่ไหนไม่สุขใจเท่าบ้านเรา ออกจากพิษโลก 6 โมงเช้า ขากลับมีผู้โดยสาร 1 คน ลูกศิษย์ที่มาเรียนที่นี่ ขอกลับด้วย ขามามาเดี่ยวเพื่อนพ้องโทรตามตลอดเส้นทาง ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ด้วยประสบการณ์การพึ่งขับรถไม่กี่เดือนของเรา หลายคนถามจะกล้าขับรถขึ้นเขาจริงหรือ จะเหลือหรือ..ไม่ขับแล้วใครจะขับรถฉันซื้อเองขับเองโว้ย การขับรถมันอยู่ที่ใจไม่ใช่อยู่ที่ระยะเวลาการขับนาน..โอ้ซะเลย สรุปถึงที่หมายและเราก้ได้ข้อสรุป ขับรถขึ้นเขาไม่ใช่เรื่องยากเลยสักนิดกลัวอะไรหนักหนา ตอนลงจากเขามีเรื่องตื่นเต้นนิดหน่อย ด้วยคิดว่าตัวเองหลงทางเพราะความไม่ช่างสังเกตของเราเอง ตอนไปผ่านอำเภออะไรบ้างไม่รู้รู้อย่างเดียวขับตรงแล้วจะถึงพิษโลกเอง ไม่มีการศึกษาเส้นทางใดใดทั้งสิ้น(ควรหลงทางนะ) ขามาเห็นชื่ออำเภอแปลกๆผ่านเข้ามา อำเภอบ้านฝางงงเลยบ้านฝางจังหวัดอะไรวะ ชั่วร้ายมากไม่อยากบอกให้คนอื่นรู้เลยว่าฉันคนอีสาน ไม่รู้จักว่าบ้านฝางอยู่ขอนแก่นคิดว่าเป็นของเลยหรืออุดร ...ถึงโรงเรียนร่องคำประมาณ บ่าย 2 โมง เพื่อน ๆ มาทำงานกัน (ปฐมนิเทศนักเรียน ม.1) เม้ากันอยู่นานกับสมาชิกตามประสาคนช่างเม้า กว่าจะถึงบ้านก็เกือบ 5 โมงเย็น ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพจ้าเพื่อน ๆ ใครแอบเป็นห่วงอยู่ก็โปรดรับรู้ด้วยนะจ๊ะ