มีโอกาสได้ยินคำกล่าวหนึ่งคือ "underemployment" ในความหมายที่ว่า คนที่ทำงานและมีประสบการณ์ในเรื่องใดเรื่องหนึ่งมาก ผลงานหรือสิ่งที่ถ่ายทอดออกมาเกี่ยวกับเรื่องนั้น ๆ ไม่ดีพอหรือมีคุณภาพน้อยกว่าที่ควรจะเป็น...
จึงลองไปหาความหมายเพิ่มเติมของคำนี้มาจาก "ศัพทานุกรม การวิจัยทางประชากรและสังคม" ซึ่งได้นิยามคำนี้ว่าหมายถึง "การทำงานที่ต่ำระดับ" และได้อธิบายเพิ่มเติมไว้ว่า การที่บุคคลวัยแรงงานไม่ได้ทำงานอย่างเต็มที่ เช่นทำงานน้อยกว่าเวลาที่สามารถทำได้ ได้รับรายได้ต่ำกว่าที่ควรจะได้รับหรือต่ำกว่าคุณวุฒิ ความชำนาญหรือประสบการณ์ของตน...
หันมาลองพิจารณาตัวเราเองว่า เวลาที่เราจะทำงานชิ้นใดชิ้นหนึ่ง เราได้ทำเต็มที่และเต็มความสามารถของเราแล้วหรือยัง ไม่เฉพาะการทำงานที่เรารับค่าจ้างจากคนอื่น ๆ นะครับ รวมถึงการทำงานใด ๆ ก็ตามครับว่า เราได้ตั้งใจและพยายามทำมันอย่างสุดความสามารถของเราแล้วหรือยัง...
ทำให้ย้อนไปนึกถึงคำพูด ๆ หนึ่งจากบทเรียนที่ได้เรียนตั้งแต่สมัยประถมครับ เป็นคำพูดที่ก๋งพูดกับหยกครั้งที่หยกบอกว่าทำงานแล้วไม่คุ้มกับค่าแรง แล้วก๋งก็บอกกับหยกว่า เราทำงานเราใช้แรงงานของเรา เราไม่เห็นต้องลงทุนอะไร แล้วจะพูดว่าเราทำงานแล้วไม่คุ้มได้อย่างไร...
สำหรับผมแล้ว ผมว่าถ้าเราไม่มองที่ประเด็นของความคุ้มค่าในแง่ของผลตอบแทนที่เราจะได้รับแต่เพียงอย่างเดียว แต่หากเราหันมามองและให้ความสำคัญในแง่ของประโยชน์หรือคุณค่าที่จะเกิดขึ้นจากสิ่งที่เราทำมากขึ้น ผลงานของเราย่อมออกมาจากความพยายามและความสามารถของเราอย่างเต็มที่นะครับ...
และที่สำคัญ...ตัวเราก็ย่อมมีความสุขกับการได้ทำงานและผลงานที่เกิดขึ้นจากตัวเราด้วยนะครับ...
สวัสดีค่ะ คุณMr.Direct
ครับ...คุณครูแป๋ม
เป็นประโยคที่จำได้จนถึงทุกวันนี้ครับผม...
ไม่ค่อยได้แวะไปทักทายที่บันทึกนะครับ...
ขอบคุณมากครับผม...
การคุ้มค่าของงานอาจจะไม่ได้อยู่ที่ค่าแรงเสมอไป เห็นด้วยค่ะ
บางครั้งความคุ้มค่าที่ได้มาเรียกว่า....ประสบการณ์ค่ะ
เหมือนกับ Mr.Direct ที่เห็นว่าความคุ้มค่า คือ "ความสุขกับการได้ทำงานและผลงานที่เกิดขึ้นจากตัวเรา" ใช่มั้ยคะ
ขอบคุณค่ะ
ครับ...น้อง lukpla
ใช่เลยครับ...
บางครั้งความคุ้มค่าที่ได้มาเรียกว่า....ประสบการณ์
ประสบการณ์กับความสุข แม้มีเงินมากมายก็ซื้อไม่ได้นะครับ...
ขอบคุณครับผม...
ได้ทบทวนการทำงานของตัวเองค่ะ
ครับ...
เป็นกำลังใจให้ครับผม...