โลกและชีวิต (55) : เสียงของความรักที่หม่นเศร้าจากใครคนหนึ่งที่ผมบังเอิญได้รับฟังในวันที่ฝนโปรยสาย
(๑)
จริงดังเขาว่า ความรักมักถูกหยอกเล่นด้วยความโศกเศร้าเสมอ
ฉันเชื่อว่า ไม่แต่เฉพาะคนที่มีรักเท่านั้นที่เชื่อเช่นนี้
คนที่อาภัพรักก็คงเชื่อไม่ต่างกันนักหรอก
เพราะในวาทกรรมแห่งโลกและชีวิตก็สรุปชัดแจ้งแล้วว่า “ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์”
ซึ่งแปลกแต่ก็จริง ถ้าเลือกได้ เราทุกคนก็ปรารถนาที่จะเลือกเป็นคนที่ได้รัก-และถูกรักด้วยกันทั้งนั้น
(๒)
ในโลกและชีวิตแห่งความเป็นจริง
ฉันเรียนรู้ว่า เราต่างล้วนเป็นเสมือนชู้ทางใจของกันและกันอย่างไม่ต้องสงสัย
มนุษย์ปรารถนาที่จะได้เป็นผู้ถูกรักและให้ความรักแก่ใครสักคนเสมอ
ไม่เว้นแม้แต่การได้รักและแอบรักคนของคนอื่น
พร้อมๆ กับการแอบหลบหลีกมารักกันแบบไม่อาจปฏิเสธได้
ซึ่งนั่นก็รู้ทั้งรู้ว่ามันผิดและเป็นกบฏต่อคนรักของตัวเองอย่างที่สุด
แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่อวิถีนั้น คือ “พื้นที่แห่งความสุข” อีกพื้นที่หนึ่งที่ชีวิตพึงสัมผัส
(๓)
การได้พบเจอกัน ถือเป็นสิ่งมหัศจรรย์เสมอ
แต่ก็ไม่มีการพบเจอใด จะการันตีความมั่นยืนของมิตรภาพได้เสมอไป
ดังนั้น เราจึงจำต้องเรียนรู้และเตรียมพร้อมเพื่อรับมือกับการจากพรากที่อาจมาเยือน
ได้ทุกขณะของลมหายใจ
(๔)
ณ ห้วงสั้นๆ ของการพบเจอนั้น
ฉันไม่เห็นอะไรสำคัญมากไปกว่าการใช้เวลาอันน้อยนิดนั้นให้คุ้มค่าที่สุด
บางทีอาจหมายถึงการรู้สึกว่า วันนั้น หรือห้วงนั้น คือครั้งสุดท้ายที่เราพึงได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน
(๕)
ความหลงผิดของฉันเอง...
ฟังดูมันธรรมดาเอามากๆ และเกิดขึ้นได้เสมอสำหรับคนที่จริงจังและจริงใจต่อวิถีนั้นๆ
หากแต่ในความลึกเร้นของความรู้สึก
เมื่อรู้ซึ้งเท็จจริงของสถานะที่เธอมีต่อฉัน
โดยที่ฉันเป็นคนธรรมดา ไร้ค่าและไร้ความสำคัญในใจเธอ
มันทำให้ฉันรู้สึกอาย-เจ็บ และชาในทั่วทั้งหัวใจ
(๖)
ใจดำ เลือดเย็น และใจร้าย
มันคือความรู้สึกที่ฉันปฏิเสธไม่ได้ต่อสิ่งที่เธอได้หยิบยื่นมาให้โดยไม่สนใจว่าวิถีแห่งฉันนั้น
จริงจัง ซื่อสัตย์ และจริงใจต่อเธออย่างมากมายสักแค่ไหน
เธอไม่ได้น่ารังเกลียดเลยสักนิด
แต่การโกหกและพฤติการณ์ที่เธอปฏิเสธต่อความจริงจัง ซื่อสัตย์ และจริงใจของฉันต่างหาก
คือสิ่งอันพึงน่ารังเกลียดอย่างที่ฉันคาดไม่ถึง
แต่ก็แน่ล่ะ เราล้วนไม่จำเป็นต้องผูกมัดกันและกันด้วยพันธนาการใดๆ...
แต่มันก็ไม่จำเป็นต้องโกหกและหลอกหลวงกันเลยมิใช่หรือ
สำคัญมันขึ้นอยู่ว่า...
ฉันยังทานทนต่อความใจดำ เลือดเย็นและเย็นชานั้นได้อีกหรือ
และฉันยังต้องอภัยให้กับความโง่เขลาของตัวเองอีกอยู่หรือเท่านั้นแหละ
(๗)
อะไรคือความหมายระหว่างเรา
ใช่, ถึงวันนี้ ทุกอย่างได้ตอบชัดแล้วว่าไม่มีความหมายใดในวันที่ผ่านมา
มันไม่ใช่ทั้งหน้าที่และความผูกพัน....
มันคือความเลวร้ายที่ฉันไม่เคยหยั่งคิดเลยเองต่างหาก
แน่นอนล่ะ หรือว่าตอนนี้ ฉันเริ่มจะเกลียดเธอขึ้นแล้ว
...
แรงบัลดาลใจ..
จากเรื่องราวของใครสักคน
ที่ผ่านเข้ามาให้ได้ร่วมรับรู้และซึมซับ
ในเย็นย่ำที่ฝนสาดเม็ดอย่างไม่หยุดยั้ง
ความเห็น (20)
เรื่องราวดีดี..ดีจริงๆ..อ่านแล้วinด้วยจังคงจะจริงอย่างที่ว่า
“ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์”
ชีวิต ท่าน
สวัสดีครับ add
ผมไม่ใช่ที่ปรึกษาที่ดีเลยสำหรับเรื่องนี้ แต่อย่างน้อยก็เป็นผู้ฟังที่ดีและให้กำลังใจที่ดีต่อเรื่องดังกล่าว และอดไม่ได้ที่จะมาปั้นแต่งเป็นเรื่องราวในทำนองนี้ไว้อ่านเล่น...
ที่ใดมีรัก-ที่นั่นมีรัก...
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
"ฟังดูมันธรรมดาเอามากๆ และเกิดขึ้นได้เสมอสำหรับคนที่จริงจังและ
จริงใจต่อวิถีนั้นๆ"
จริงจังและจริงใจ เิกิดมาเพื่อรับใช้ซึ่งกันและกัน
ยอมเสียรู้บ้างเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ ให้กำลังใจค่ะ
โชคดีค่ะ
ชอบอันนี้ค่ะ
การได้พบเจอกัน ถือเป็นสิ่งมหัศจรรย์เสมอ แต่ก็ไม่มีการพบเจอใด จะการันตีความมั่นยืนของมิตรภาพได้เสมอไป ดังนั้น เราจึงจำต้องเรียนรู้และเตรียมพร้อมเพื่อรับมือกับการจากพรากที่อาจมาเยือน ได้ทุกขณะของลมหายใจ
สวัสดีค่ะ
“การโกหกและพฤติการณ์ที่เธอปฏิเสธต่อความจริงจัง ซื่อสัตย์ และจริงใจของฉันต่างหากคือสิ่งอันพึงน่ารังเกลียดอย่างที่ฉันคาดไม่ถึง”
รับฟังเรื่องราวแบบนี้แทบทุกวันเลยค่ะ
การถูกทรยศเป็นสิ่งที่หลายคนรับไม่ได้
สุดท้ายต้องต่างคน ต่างไป
เศร้ามากค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราว และข้อคิด ดี ดี ค่ะ
- การได้พบเจอกัน ถือเป็นสิ่งมหัศจรรย์เสมอ
- ..จำเอาส่วนดี ๆ นะครับ...
- เรื่องเศร้า ๆ เป็นที่ปรึกษาใครไม่ค่อยได้เหมือนกัน...
- ประเภทปลอบไปขำไปประมาณนั้น
สวัสดีคะอาจารย์พนัส
อ่านหนังสืออาจารย์เขียนแล้วนะคะ
น้องชาย อาจารย์ขจิต ส่งมาให้ ทางEMS มีคนบอกว่าสั่งซื้อทาง Blog ได้ไหมคะ
"รักเลือกไม่ได้ รู้ว่ารักแล้วต้องยอมรับและอยู่กับความรักที่สมหวังหริอผิดหวังให้ได้ อยู่อย่างไรให้มีความสุข อย่าให้รักทำให้เป็นทุกข์ พี่ชอบที่ใช้จะใช้คำนี้ จึงไม่ทำให้เกิดทุกข์
อ้าย ส่งนศ.ตกงานมาช่วยค่ายหน่อยนะครับ
ต้องการทีมสันทนาการมาก
เบอร์น้องงตัวเดิม อันเดิม
วิถีรัก...แต่ละคนต่างก็มีวิถีรักแตกต่างกันไป..ยิ่งในสังคมปัจจุบัน การมีชีวิตอยู่ ต้องอาศัยความรัก ความเข้าใจกัน...หลายคนมีวิถีรักที่สุขสม หลายคนวิถีรักไม่สมหวัง...แต่ทุกก็เลือกแล้วที่จะรัก สุดท้ายก็ต้องการใครสักคนที่เข้าใจ "ตนเอง"มากที่สุด (ดีจังค่ะ บทความดีๆ ที่มีให้อ่าน อย่างน้อยก็ช่วยให้เข้าใจคำว่า วิถีรักมากยิงขึ้น
สวัสดีค่ะ พี่แผ่นดิน
- แป๋มอ่านเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบด้วยความสะเทือนใจ
- ช่างเป็นโศกนาฏกรรมที่น่าสงสารและน่าเห็นใจทุกฝ่าย
- เชื่อมั่นว่าจะไม่มีวันเกิดเหตุการณ์ทำนองนี้กับตัวเองแน่ๆ
- และภาวนาอย่าให้เกิดกับคนใกล้ตัวและคนที่เรารักอีกเลย
- พบเห็นความโศกเศร้าของพี่พิ๊งและเพื่อนๆคนรู้จักหลายคน
- นึกดีใจว่าเรานี่โชคดีจริงที่ไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องราวความรัก
- ขอให้ผู้ที่มีรักทั้งได้รักและถูกรัก รวมทั้งกำลังจะรักโชคดีนะคะ
ระลึกถึงเสมอค่ะ..
สวัสดีครับ
ไม่รู้ว่าจะสุขหรือจะทุกข์ อย่างน้อยก็ได้รัก
ความรัก เป็นอีกคำหนึ่ง ที่เกินบรรยายในชีวิตผม ครับ
อ่านไปๆ อ๋อ คุณแผ่นดินเป็นศิราณีนำ รึคะ อิ อิ
ขอเป็นกำลังใจให้รักของคนๆนั้น แปรผันเป็นแรงผลักดัน ให้ค้นพบ มหัศจรรย์แห่งรัก ไม่ว่าจะผิดหวังหรือสมหวัง ... การได้รัก คือ สิ่งดีๆ ในใจ
รัก คือ ไฟ หากคิดจะเล่นกับ รัก ต้องพร้อมจะ ...
รักที่ยิ่งใหญ่ คือรักของพ่อแม่ ที่อยู่ในใจเราทุกคน ... ขอบคุณค่ะ
วรรณกรรมวันนี้
(๑) ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ ถูกต้องคะแต่ถูกต้องในมุมมองของคุณคนเดียวนะคะ
(๒) คุณไม่ซื่อสัตย์ต่อตนเอง และคุณสารภาพว่าเข้ามาเพื่อแสวงผลประโยชน์จากรัก อันนี้อันตรายต่อภาพพจน์ของคุณ ไม่คิดว่าจะออกมาจากปากของคุณเลยนะคะ หลายคนเขาผิดหวังคะ
(๓) คุณกำลังหลงใหลจากน้ำคำหวานๆในโลกไซเบอร์ แล้วกำลังคาดว่าจะผิดหวัง เมื่อเห็นเธอไม่ใช่หวานกับคุณคนเดียว คุณไม่กำหนดใจตนเองตั้งแต่แรก ทั้งๆที่คุณเคยให้ข้อคิดกับคนอื่นๆจยคนเขาเชื่อคุณหมดสิ้น
(๔) คุณกำลังคิดเอง เออเอง ยังหาทางออกไม่ได้
(๕) ในที่สุดคุณก็ยอมรับว่าผิดไปเอง รู้สึกอายเจ็บ ถ้าคุณอยู่เฉยๆ โดยไม่เขียนบล็อกนี้ขึ้นมา ใครเขาจะรู้ความในใจของคุณ การเปิดเผยออกมาทำให้เสียฟอร์มอย่างไร้รูป
(๖) คำในข้อนี้ช่างเปิดเผยอารมณ์ของคุณที่อยูภายใน เธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย คุณคิดของคุณเอง กลับไปว่าเธอใจดำ คำคำนี้ไม่น่าออกมาจากใจของคุณ ยังไปว่าเขาโกหกหลอกลวงในหน้าเวบนี้ คนเขารู้ว่าคุณเขียนถึงใคร
(๗) เมื่อไม่รักตอบก็เกลียด คุณบอกต่อสาธารณชนชัดแจ้งดีแล้ว
นี่คือตัวตนของคุณใช่หรือไม่
การเขียนวรรณกรรมปกติของคุณแผ่นดินไม่เคยเห็นเขียนในแนวนี้
การเขียนในวันนี้จึงเป็นแรงบันดาลใจที่อัดอั้นภายใน
ไม่มีเหตุอื่นใดนอกจากความรักที่คุณแผ่นดินปะติดปะต่อจากคำพูดของหญิงสาว
ไม่มีเหตุผลอันใดนอกจากคิดไปเอง
แล้วก็มาตีโพยตีพายแล้วตราหน้าว่าหญิงสาวคนนั้นเป็นคนใจดำ
ข้อเขียนทุกคนอ่านแล้วคิดจากบริบทรอบด้าน
คุณจะปฏิเสธอย่างไรก็ได้
แต่คนอ่านเขาก็มีสติปัญญา
สวัสดีครับ... จุฑามาศ ไพลินรักษ์ และคุณ Promise
นีคือส่วนหนึ่ง หรือตอนหนึ่งของนวนิยายที่ผมกำลังเขียน...ตอนนั้นมีชื่อว่า "จดหมายรัก...ตอน การจากพรากอันรื่นรมย์" (ประมาณนี้) ...
ผมตั้งใจให้ นวนิยายเรื่องนี้ นำเสนอด้วยรูปแบบของ "จดหมาย" 365 ฉบับ..
และเรื่องนี้เป็นเรื่องจากวงสนทนาในเย็นย่ำของวันหนึ่งของผมกับน้องๆ ...ในขณะที่เรากำลังนั่งตรวจทานต้นฉบับกันอยู่...
ผมเขียนแนวนี้มาก็เยอะนะครับ...ได้โปรดกรุณากลับไปอ่านย้อนหลังดู..และก่อนการพิพากษาใด...ผมคิดว่า ถ้าไม่มีข้อมูลใด เราก็ไม่จำเป็นต้องพิพากษาใดเลยก็ได้...
เฉกเช่นกับไอ้ฟัก..จากคำพิพากษา..ณ คืนที่อยู่ในบ้านเดียวกับแม่เลี้ยง เขาก็ไม่มีอะไรกันเลย แต่สังคมก็พิพากษาไปในทางที่ดี...มันทำให้ไอ้ฟัก ตายทั้งเป็น...
..ด้วยความเคารพ และไม่คิดว่าต้องพิพากษาใดกับใคร...
ขอบคุณนะคะที่ตอบรวดเร็วตามที่แอนคิด
วิธีการเขียนของคุณถือเป็นวรรณกรรมชิ้นหนึ่งที่คิดประดิษฐ์ขึ้นร่วมสมัย
ภาษาที่แอนเขียนก็เป็นเพียงวรรณกรรมอีกชิ้นหนึ่งที่ไม่ต่างจากคุณนะคะ
สิ่งที่คุณควรทำคือตอบถ้อยร้อยเนื้อหาในสาระที่แอนเสริมใส่ตามภาษาวรรณศิลป
คุณกลับเดือร้อนในเนื้อหาเข้ามาสู่ความจริงที่มีในใจคุณ
เป็นปกติคะ การเขียนเรื่องใดๆมักเริ่มต้นที่ความรู้สึกจริงๆที่มีกับตนก่อนแล้วขยายความสู่โลกจินตนาการ
ปฏิเสธไม่ได้นะคะ
ของแอนที่เขียนออกมาให้คุณตรงนี้คือผลิตภัณฑ์ทางภาษามีความหมายแบบ ทู อิน วัน คะ
มิตรภาพนะคะ
ชอบสองถ้อยคำ จังค่ะ
ที่ใดมีรัก-ที่นั่นมีรัก...
และ...ที่พอจำได้
"พ่อ ฉันไม่ได้..เมียพ่อนะ"
พิพากษา ทำไมผู้คนจึงชอบทำตัวเป็นผู้พิพากษา....
*ขอสั่งซื้อหนังสือบ้างค่ะ
ที่อยู่เดิมพออยู่มั้ยคะ?
สวัสดีค่ะ
- คมมากค่ะ "ความรักมักถูกหยอกเล่นด้วยความโศกเศร้าเสมอ " การเกิดทุกข์จากความรักก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นเสมอๆ เช่นเดียวกัน....
- และที่การได้พบเจอกัน ก็สิ่งมหัศจรรย์ อย่างที่อาจารย์กล่าวไว้ หลายครั้งเมื่อพบกันแล้วก็ทำให้เกิดมิตรภาพอันยิ่งใหญ่ แบบว่า พบมิตรแท้ ประมาณนี้
- ช่วงนี้มีภาระงานยุ่งมาๆ ไม่อยู่โรงเรียนหลายวัน เลยไม่ได้เข้ามาทักทายค่ะ... นี่ก็พึ่งกลับมาจากการจัดนิทรรศการคลินิกครู และนำนักเรียนมาร่วมกิจกรรมสัปดาห์วิทยาศาสตร์แห่งชาติที่มหาวิทยาลัยราชภัฎค่ะ
- ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะคะ
มีเพลง เพลงหนึ่ง เคยบอกไว้ว่า
"อยากจะมีความทรงจำ จากความเจ็บช้ำก็ยัง
ก็เพราะ มันคือวิธี จดจำภาพคุณไปแสนนาน"
บางครั้งคนที่ต้องเจ็บปวดกับความรัก
อาจจะดีกว่า คนที่ไม่เคยเจ็บปวด
เพราะไม่เคยได้รัก
...ก็เป็นได้...