ช่องว่าง...
- ผมเป็นเด็กที่เกิดในชนบท ถึงแม้ผมจะไปใช้ชีวิตใน กทม. หลายครั้ง หลายปี รวมทั้งการไปเรียนต่อปริญญาโทที่นั่น แต่การเรียนรู้ความเป็นคนสังคมเมือง ผมได้เรียนรู้อย่างจริงจังมากที่สุดนั้นเป็นช่วงที่ผมไปอยู่ต่างประเทศ 1 ปีเต็มมากกว่า
- บันทึกนี้เกิดขึ้นเพราะ ผมได้เข้าไปอ่านบันทึกบางบันทึก ที่ทำให้หวนนึกถึงชีวิตสมัยที่ใช้ชีวิตร่วมกับคนในสังคมเมืองเมื่อหลายปีก่อน ตอนแรกตั้งใจว่าจะใช้ชื่อบันทึกว่า "ช่องว่างทางสังคม" แต่เมื่อตะกี้ระลึกขึ้นมาได้ว่า นำมาพิจารณาทางธรรมเพื่อพัฒนาจิตใจจะดีกว่า จึงคิดที่จะตั้งชื่อว่า "ช่องว่างทางธรรมกับโลก" แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจใช้ชื่อบันทึกแบบกลาง ๆ ว่า "ช่องว่าง"
- ตอนที่ใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศนั้น เป็นโครงการที่มาทำร่วมกันของประเทศ หลายเชื้อชาติ
- ใน 3 เดือนแรกนั้นโครงงานต่าง ๆ จะแบ่งการทำงานตามประเทศเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างประเทศ และพวกเราคนไทยก็ไม่ทำให้เสียชื่อประเทศไทย เราค่อนข้างเด่นในสายตาของประเทศอื่น ๆ
- ย่างเข้าเดือนที่ 6 การทำโครงงานต่าง ๆ จะเป็นการร่วมกันทำกับเพื่อน ๆ ต่างประเทศ ส่วนใหญ่ผมจะเข้าร่วมกับทีมชาติในเอเชียมากกว่า
- ย่างเข้าช่วงเดือนที่ 9 ผมเริ่มไม่เห็นความแตกต่างของเชื้อชาติ สีผิว ไม่ได้แยกตะวันตก หรือ ตะวันออก แต่เราสัมพันธ์พบปะกัน ด้วยใจ ความรู้สึก ความสามารถ และความดีมากกว่า
- เมื่อสิ้นสุดโครงการ เพื่อนสนิทที่สุดของผม และยังติดต่อสื่อสารกันเสมือนพี่เสมือนน้องมาจนถึงปัจจุบันนั้น ก็มีทั้งที่เป็นคนไทยที่ไปด้วยกัน แต่ส่วนใหญ่แล้วผมจะสนิทกับเพื่อนต่างชาติมากกว่า
- ผมลืมบอกไปว่า ในโครงการนี้มีคนไทยเดินทางไปด้วยกันทั้งหมด 5 คนรวมกับผม เพื่อนอีก 4 คนเป็นคนเมืองใหญ่
- --- วันต่อไปจะกลับมาวิเคราะห์ช่องว่างทั้งหลาย เพื่อหารูปแบบที่เหมาะสมครับ
หมายเลขบันทึก: 283637เขียนเมื่อ 6 สิงหาคม 2009 00:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 08:28 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (4)
มาให้กำลังใจครับ
เรียนท่านอาจารย์ขอรับ
- วันนี้กระผมชีพจรลงเท้า วิ่งวุ่นทั้งวันเลยครับ เพราะพรุ่งนี้จะมีการประชุมเพื่อการเปลี่ยนแปลงที่ค่อนข้างใหญ่ขอรับ
- เมื่อคืนเลยฟังธรรมะทั้งคืนเลยครับ เพราะพระท่านสอนว่า สุขจากการนอนกับสุขจากธรรมนั้นไม่เหมือนกัน แต่พอเอาเข้าจริงก็เผลอหลับ ๆ ตื่น ๆ เป็นช่วง ๆ เหมือนไม่ได้อะไร แต่วันนี้จิตใจก็สงบดีมากขอรับ
- กราบขอบพระคุณที่ท่านแวะมาเยี่ยมขอรับ
ความสำเร็จอยู่ที่ไหน..ความพยายามอยู่ที่นั่นขอรับ....(ฟังทะเม่งนะ)
มาเยี่ยมเยียนขอรับ..
นมัสการพระคุณเจ้าขอรับ
ความสำเร็จอยู่ที่ไหน ความพยายามอยู่ที่นั่น
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั้น
- ดีใจที่ท่านมาเยี่ยมขอรับ