เล่าประสบการณ์ในการสอบประเมินความรู้ครูผู้สอนภาษาอังกฤษในอดีต

ความจริงบันทึกนี้น่าจะเขียนก่อนวันสอบที่ผ่านมา ต้องขออภัย ด้วยไม่ค่อยมีเวลาได้เขียนบันทึก

แต่สำหรับวันนี้ เปิดเข้าไปอ่านในบันทึกทุกบันทึกที่เกี่ยวกับการประเมินความรู้ครูผู้สอนภาษาอังกฤษที่ได้เข้ามาอ่านแสดงความคิดเห็นต่างๆนานา พร้อมกับทิ้งร่องรอยที่เต็มไปด้วยข้อคิดและอารมณ์มากมาย

ครูอ้อยในนามเจ้าของบล็อก ยินดีที่จะเป็นแหล่งให้ระบายอารมณ์และความรู้สึก พร้อมทั้งข้อคิดเห็น แต่อยากให้ทิ้งทุกเรื่องไว้ที่บล็อกแห่งนี้ ไม่ต้องการให้น้องๆ และเพื่อนครูนำอารมณ์นี้ติดออกไปด้วย

การสอบประเมินความรู้ ครูผู้สอนภาษาอังกฤษ มีครั้งแรกในปีการศึกษา 2546 ปีนั้นครูอ้อยได้ไปสอบที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง สอบในห้องประชุม มีการทดสอบการฟังกันอย่างจริงจัง โดยเปิดเทปให้ฟังและทำข้อสอบการฟังไปด้วย หลายข้อหลายตอน

ส่วนข้อสอบแบบ Cloze ยากมาก เป็นข้อความยากๆยาวๆ ข้อคำถามแบบวิเคราะห์ด้วย ซึ่งยากกว่าการตอบคำถามโดยทั่วๆไป คำศัพท์ที่ปรากฎอย่าได้พูดถึง ไม่เคยพบมาก่อน

ครูอ้อยทำข้อสอบไม่ได้มากหรอก แต่ก็ไม่เคยขาดกระบวนการทดสอบ ด้วยมีความเชื่อมั่นในกระบวนการพัฒนาครูผู้สอนภาษาอังกฤษ ที่ต้องการแก้ปัญหาการจัดการเรียนรู้สู่ห้องเรียนอย่างมีคุณภาพ

แต่การแก้ปัญหานั้น อาจจัดได้ในหลายๆรูปแบบตามปัญหาที่เกิดขึ้น เลยเฉลี่ยการแก้ปัญหาทุกรูปแบบออกมาเป็นที่ครูผู้สอนส่วนหนึ่ง ที่จะพัฒนา และแก้ปัญหาไปด้วย......

มีโครงการเกิดขึ้นมาแล้ว เพื่อให้บรรลุจุดมุ่งหมายของโครงการ พวกเราเป็นกลุ่มเป้าหมายที่จะต้องรับการพัฒนา ปฏิเสธไม่ได้ มีแต่จะต้องปฏิบัติกันอย่างเคร่งครัด

ในอดีตเมื่อรับการพัฒนาแล้ว กลับมายังภาคสนาม ต้องนำไปใช้และทำรายงานให้ชัดเจน ส่งรายงานของแต่ละคนให้แต่ละเขตพื้นที่ด้วย

ดังนั้น.....ในการสอบครั้งนี้ที่ผ่านมา จึงต้องเตรียมตัวไว้ด้วยล่วงหน้า

ถามครูอ้อยว่า จำข้อสอบได้มั่งหรือเปล่า...ขอตอบว่า ทำเกือบไม่ทัน เจ้าหน้าที่คุมห้องสอบบอก...หมดเวลาแล้ว ครูอ้อยยังอ่านข้อความเรื่อง Cooperative Leraning ยังไม่เสร็จเลย ดีนะ ที่พอจะรู้เรื่องนี้บ้าง เลยดำน้ำและเลือกคำตอบได้....

หันหลังมาดูนานแล้ว ทีนี้พวกเราเดินหน้าต่อไปให้ไกลกว่า กลุ่มสาระอื่นๆๆนะคะ

ขณะนี้ครูผู้สอนภาษาไทยจะสอบวันที่ 5 แต่พวกเราครูผู้สอนภาษาอังกฤษ เดินมาก่อน กว่าหลายปีหลายครั้งที่เราประเมิน...

เสียงออกมาว่า รู้ข้อสอบมาก่อนสอบ.....ก็ช่างเขา เราเป็นตัวของเรา มีคุณค่าด้วยตัวของเรา ....พัฒนากันต่อไปค่ะ...ถือว่าเป็นหน้าที่ของพวกเรา..นะคะ

หมายเลขบันทึก: 282252เขียนเมื่อ 2 สิงหาคม 2009 06:50 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:11 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน